Δείτε εδώ την ειδική έκδοση

Τρεις (πικρές) αλήθειες για τα επιχειρηματικά δάνεια!

«Λεφτά υπάρχουν», είναι πολλά, και όπως φαίνεται δεν θα προέλθουν από τις τράπεζες. Ποιες εταιρείες και κάτω από ποιες προϋποθέσεις μπορούν να ελπίζουν σε χρηματοδότηση των εργασιών τους με πραγματικά ανταγωνιστικό κόστος.

Τρεις (πικρές) αλήθειες για τα επιχειρηματικά δάνεια!

Αλήθεια πρώτη: Οι κάνουλες των τραπεζών δεν θα ανοίξουν

Πολλοί υποστηρίζουν πως η βελτίωση της κατάστασης στην ελληνική οικονομία θα οδηγήσει σε επαναπατρισμό καταθέσεων από το εξωτερικό και τα χρήματα αυτά με τη σειρά τους θα κατευθυνθούν σε δανειοδοτήσεις ελληνικών επιχειρήσεων και νοικοκυριών. Άλλωστε οι ελληνικές τράπεζες προσφέρουν εδώ και κάποια χρόνια τα υψηλότερα επιτόκια καταθέσεων στην ευρωζώνη.

Συγκεκριμένα, με βάση τα στοιχεία της ΕΚΤ για τον Μάιο, για γραμμάτια διάρκειας έως ενός έτους, το μέσο επιτόκιο στην ευρωζώνη ήταν 1,42%, όταν στην Ελλάδα το ίδιο ποσοστό έφτασε στο 2,51%, ξεπερνώντας τις προσφερόμενες αποδόσεις των τραπεζών τόσο στον Νότο (Κύπρος 2,49%, Ιταλία 1,78%, Πορτογαλία 1,71% και Ισπανία 0,94%) όσο και στον Βορρά (Ολλανδία 1,99%, Γαλλία 1,57%, Βέλγιο 1,24%, Φινλανδία 1,13%, Γερμανία 0,66%).

Σύμφωνα με τους ίδιους κύκλους, οι καταθέσεις των ελληνικών τραπεζών είχαν φτάσει προ κρίσης έως και τα 237,5 δισ. ευρώ, ενώ στα τέλη Μαΐου του 2014 βρίσκονταν στα 162,1 δισ. ευρώ (λίγο αυξημένα σε σχέση με την αρχή του έτους).

Η αλήθεια ωστόσο είναι πως θεωρείται ιδιαίτερα δύσκολο να ξαναπιαστούν τα επίπεδα ρεκόρ του παρελθόντος, καθώς:

α) Ποσό κάπου στα 15-20 δισ. ευρώ έχει ήδη επιστρέψει στα γκισέ των τραπεζών από τα μέσα του 2012 έως σήμερα.

β) Ένα σημαντικό ποσό των κεφαλαίων που μετανάστευσαν στο εξωτερικό, έχει ήδη επιστρέψει και επιστρέφει στην Ελλάδα μέσα από τις διεθνείς αγορές ομολόγων, άρα δεν θα περάσει από τις τράπεζες.

γ) Σημαντικοί επενδυτές (π.χ. ασφαλιστικές εταιρείες) δεν θα επαναφέρουν μεγάλα ποσά σε εγχώριες επενδύσεις αν προηγουμένως δεν αναβαθμιστεί η πιστοληπτική ικανότητα της χώρας (επηρεάζει αρνητικά τους δείκτες φερεγγυότητας, ιδίως εν όψει Solvency II).

δ) Ένα μέρος των καταθέσεων είτε αναλώνεται προς το ελληνικό δημόσιο μέσω της βαριάς φορολόγησης, είτε χρησιμοποιείται από νοικοκυριά και επιχειρήσεις που τρώνε από τα έτοιμα.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, ο τέως διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος Γιώργος Προβόπουλος έχει μιλήσει για ανάγκη απομόχλευσης των ελληνικών τραπεζών, κάτι που έχει κάνει και ο διοικητής της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι αναφερόμενος σε επίπεδο ευρωζώνης.

Άρα, όσο και αν οι τράπεζες βελτιώσουν τους δείκτες τους, σε καμιά περίπτωση δεν θα επιστρέψουμε στα προ κρίσεως δεδομένα και η όποια άνοδος των χορηγήσεων θα λάβει περιορισμένη και επιλεκτική μορφή.

Αλήθεια δεύτερη: Λεφτά (για δάνεια) υπάρχουν, αλλά...

Διαβάζοντας κάποιος τις ανακοινώσεις της Τραπέζης της Ελλάδος διαπιστώνει πως το πρώτο φετινό πεντάμηνο (τελευταία διαθέσιμα στοιχεία) συνεχίστηκε με έντονους ρυθμούς η αρνητική πιστωτική επέκταση στη χώρα: -3,5% τον Μάιο (σύγκριση σε δωδεκάμηνη βάση), -3,7% τον Απρίλιο, -4,1% τον Μάρτιο, -4% τόσο τον Φεβρουάριο, όσο και τον Ιανουάριο.

Σε... απλά ελληνικά, αυτό σημαίνει πως οι ελληνικές τράπεζες μείωσαν το υπόλοιπο των χορηγήσεών τους προς νοικοκυριά και επιχειρήσεις κατά 576 εκατ. ευρώ τον Ιανουάριο, κατά 773 εκατ. τον Φεβρουάριο, κατά 718 εκατ. τον Μάρτιο, κατά 674 εκατ. τον Απρίλιο και κατά 963 εκατ. τον Μάιο.

Με άλλα λόγια, οι τράπεζες μέσα στο πρώτο φετινό πεντάμηνο ρούφηξαν από την πραγματική οικονομία 3,7 δισ. ευρώ, εκ των οποίων ένα μεγάλο μέρος από τα νοικοκυριά (καταναλωτικά και στεγαστικά δάνεια, πιστωτικές κάρτες) και το υπόλοιπο από τις επιχειρήσεις.

Από την άλλη πλευρά όμως, οι ελληνικές επιχειρήσεις έχουν αντλήσει φέτος σαφώς περισσότερα κεφάλαια από τη διεθνή αγορά ομολόγων σε σύγκριση με αυτά που τους στέρησαν οι τράπεζες.

Μόνο από τις ομολογιακές εκδόσεις που καταφέραμε να συλλέξουμε, ελληνικοί όμιλοι άντλησαν από την αρχή του χρόνου 3,955 δισ. ευρώ: ΔΕΗ 700 εκατ., Intralot 450 εκατ., Coca Cola Hellenic 800 εκατ., Yula 180 εκατ., ΕΛΠΕ 325 εκατ., Motor Oil 500 εκατ., ΤΙΤΑΝ 300 εκατ. ευρώ και ΟΤΕ 700 εκατ. ευρώ.

Έτσι, οι μεγάλοι ελληνικοί όμιλοι κατέφυγαν στις αγορές του εξωτερικού και άντλησαν κεφάλαια με σαφώς χαμηλότερο επιτόκιο, αποπληρώνοντας ταυτόχρονα μέρος των δανείων τους προς τις ελληνικές τράπεζες. Ενδεικτικά αναφέρεται πως το κουπόνι του ομολόγου των ΕΛΠΕ ήταν 5,38%, της Motor Oil 5,13%, της ΤΙΤΑΝ 4,25% και του ΟΤΕ 3,50%.

Άρα, λοιπόν, λεφτά για δανεικά υπάρχουν στο εξωτερικό και το ζητούμενο τώρα είναι για ποιες από τις ελληνικές επιχειρήσεις και με ποια προεργασία (π.χ. αξιοπιστία, ξεκάθαρα business plans, υψηλό επίπεδο εταιρικής διακυβέρνησης, επαγγελματική προετοιμασία και οργάνωση, διάθεση για «έντιμο συμβιβασμό»).

Ωστόσο, μεγάλο ποσοστό των ελληνικών εταιρειών υστερεί σε έναν τουλάχιστον από τους παραπάνω παράγοντες, ιδίως όταν μιλάμε για εταιρείες με θολή στρατηγική, κάμποση αδιαφάνεια, μέτριες προοπτικές και κυρίως για επιχειρηματίες που ζητούν πολύ χρήμα, χωρίς προεργασία και με... ευρωπαϊκό επιτόκιο.

Αλήθεια τρίτη: Ποιες επιχιερήσεις μπορούν να ελπίζουν.

Οι μεγάλες ελληνικές εταιρείες έχουν ήδη βρει τον δρόμο και σήμερα καταφέρνουν να δανείζονται με πολύ χαμηλότερο επιτόκιο σε σχέση με πέρυσι. Πέρα από τις προαναφερθείσες, με ενδιαφέρον αναμένεται η δράση άλλων μεγάλων ομίλων, όπως π.χ. της ΒΙΟΧΑΛΚΟ (χρηματοδότηση για πρόσθετες επενδύσεις μετά την αλλαγή έδρας).

Οι υγιείς μεσαίες επιχειρήσεις μπορούν να στραφούν στη νέα αγορά του Χρηματιστηρίου της Αθήνας ΕΝ.Α. Plus για την άντληση κεφαλαίων μέσω απλών και μετατρέψιμων σε μετοχές ομολογιακών δανείων. Ήδη υπάρχουν εισηγμένες (π.χ. PROFILE, MEVACO) και μη εισηγμένες εταιρείες που μελετούν το θέμα ενώ, πολλά θα κριθούν στο ύψος του επιτοκίου.

Παράγοντες που θα μπορούσαν να επιδράσουν θετικά προς αυτήν την κατεύθυνση είναι, μεταξύ άλλων: α) η συνέχιση της αποκλιμάκωσης των επιτοκίων για τους μεγάλους ομίλους και για τα ελληνικά κρατικά χρεόγραφα, β) η βελτίωση των προσδοκιών στην πραγματική οικονομία, γ) η συνέχιση της υποχώρηση των επιτοκίων καταθέσεων και των αποδόσεων των ομολόγων στην ευρωζώνη.

Τέλος, για τις εταιρείες που ήδη διαθέτουν βαρύ παθητικό, προϋπόθεση εξόδου στην αγορά των εταιρικών ομολόγων είναι να προηγηθεί είτε η πώληση περιουσιακών τους στοιχείων (όπου και όσο είναι αυτό δυνατόν), είτε κυρίως η αναδιάρθρωση του ήδη υφιστάμενου δανεισμού σε συνεργασία με τις πιστώτριες τράπεζες (επιμήκυνση λήξεων, κεφαλαιοποίηση δανείων, συμμετοχή βασικών μετόχων στην ΑΜΚ, έμμεσο κούρεμα υποχρεώσεων), γεγονός για το οποίο δείχνει να επείγεται και το υπουργείο Ανάπτυξης. 

 


Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.

ΣΧΟΛΙΑ ΧΡΗΣΤΩΝ

blog comments powered by Disqus
v