Με αφορμή ένα σχόλιο (του... Μαύρου Καπνού από το χρηματιστηριακό του Θανάση Σταυρόπουλου: Επικίνδυνο φλερτ με τις 570 μονάδες), επαναφέρουμε ένα θέμα που σχετίζεται με την αυξημένη βαρύτητα στάθμισης συγκεκριμένων μετοχών/εισηγμένων στη διαμόρφωση των δεικτών(*).Στον «Μ» που κυκλοφορεί αύριο σημειώνουμε -μεταξύ άλλων- πως με «Coca Cola, OTE, ΟΠΑΠ κάποιος έχει εξασφαλισμένη έκθεση 20%-23% στη στάθμιση του Γ.Δ. Εκ των πραγμάτων "χειραγώγηση" και ευκολία αντιστάθμισης με ανάλογες θέσεις στα Παράγωγα. Ενα καλό ερώτημα, εάν είναι δίκαιο μία εισηγμένη/μετοχή που είναι δευτερευόντως εισηγμένη στο Χ.Α. να έχει δεσπόζουσα στάθμιση στη διαμόρφωση των δεικτών. Εάν δεν απατώμεθα, το Χ.Α. δεν είναι η κύρια αγορά διαπραγμάτευσης για την Coca Cola. Για ποιο λόγο συνεπώς να έχει την καταλυτική στάθμιση του 11%-13%, όταν άλλες εισηγμένες/μετοχές υπολείπονται και βαρύνουν πολύ λιγότερο».
Στη συγκεκριμένη περίπτωση το (θεωρητικό) ερώτημα αφορά στο ότι η κύρια αγορά διαπραγμάτευσης της μετοχής ΔΕΝ είναι το χρηματιστήριο της Αθήνας αλλά του Λονδίνου.
Ωστόσο, θα πείτε πως και σύμφωνα με την αποτίμηση και βάσει των άλλων κριτηρίων που προβλέπονται, η βαρύτητα της Coca Cola κυμαίνεται (κατά μ.ο.) στο 12%-13% για τον Γ.Δ. και στο σχεδόν 20% για τον FTSE 25.
Το διάγραμμα (6μήνου) είναι ενδεικτικό.
Και υπό αυτήν την έννοια, ναι, είναι ένα «εργαλείο» διαμόρφωσης.
(*) Σε πρόσφατη ανάρτησή μας αναφερόμασταν στη μη αντιπροσωπευτική σύνθεση/εικόνα του FT Mid Cap.