Ελάχιστοι είναι οι κλάδοι, οι τομείς δραστηριότητας όπου το «ελληνικό στοιχείο» αρχαιόθεν έχει να επιδείξει πρωτιές διεθνώς. Η ναυτιλία, η ναυτοσύνη ίσως είναι ο κυριότερος και σημαντικότερος στην 8.000 ετών (και πλέον) ιστορική διαδρομή του.

Από αυτήν την άποψη έχει ενδιαφέρον το ότι οι Έλληνες εφοπλιστές ξανά «πήραν κεφάλι» στη νέα κούρσα νέων παραγγελιών, που ξεκίνησε από την αρχή του χρόνου στην παγκόσμια ναυτιλία. Υπολογίζεται πως από σύνολο νέων παραγγελιών για 277 νέα πλοία (αξίας 4,4 δισ. $) που υπολογίζονται για φέτος, το 25% αφορά σε ναυτιλιακές ελληνικών συμφερόντων. Οι Έλληνες δηλαδή έχουν δώσει παραγγελίες ύψους 1,1 δισ. $ έναντι 900 εκατ. $ των Κινέζων, των άμεσων «ανταγωνιστών» τους.

Το μήνυμα, κατά την εκτίμηση παραδοσιακού παράγοντα του κλάδου, ότι… οι πάγοι λιώνουν στο διεθνές εμπόριο. Και οι Έλληνες εφοπλιστές βιάζονται να βρεθούν μπροστά στο «ταμείο». Τα δε μακροχρόνια (έως 5ετούς διάρκειας) συμβόλαια που κλείνονται με -κυρίως- κινεζικών συμφερόντων εταιρίες και κρατικούς ομίλους γίνονται σε καλές τιμές-ναύλους.

Κατά τα άλλα οι… γνώστες στεριανοί κυβερνώντες φρόντισαν δεόντως τον κλάδο.
Γι' αυτό μεταφέρουμε ακριβώς τον χθεσινό… επίλογο της στήλης για το ίδιο θέμα.

Τον κλάδο της ναυτιλίας επέλεξαν οι κρατούντες για να πειραματιστούν καταργώντας το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας (παρά τις αντιρρήσεις νουνεχών, παραδοσιακών ονομάτων του χώρου), με πρόσχημα την περιστολή των κρατικών δαπανών. Τον -υποτίθεται- έναν εκ των δύο πυλώνων της εθνικής οικονομίας, για να μην αναφερθούμε στον έτερο, τον τουρισμό, όπου η ελληνική παρουσία στις διεθνείς αγορές είναι… ανύπαρκτη σε σχέση με την επιθετική πολιτική των Τούρκων ή των Ιβήρων ή άλλων ανταγωνιστών.