Μπορεί από τις 20/4 μέχρι σήμερα να μην έχει περάσει δα και τόσος πολύς χρόνος ώστε να δικαιολογείται η εκ διαμέτρου αντίθετη αντιμετώπιση του ίδιου νομίσματος - προβλήματος από δύο σημαίνοντες παράγοντες του εγχώριου τραπεζικού συστήματος.

Και όμως, η απόσταση είναι… χαώδης και όσα έχουν μεσολαβήσει πρωτόγνωρα, σε σημείο που να δικαιολογούν εκ βάθρων αλλαγές και κινήσεις, οι οποίες μέχρι πρότινος θεωρούνταν εκτός λογικής.

Όμως, η ουσία είναι πως το… παιχνίδι έχει ανοίξει όσο ποτέ άλλοτε από τη Μεταπολίτευση και ύστερα.

Στις 20/4 ο διευθύνων σύμβουλος της Eurobank "δεν έβλεπε δραστηριότητα εξαγορών και συγχωνεύσεων, σύμφωνα με το πρωινό report της Proton Βank, το οποίο επικαλείται δημοσιεύματα. Όπως αναφέρεται, ο κ. Νανόπουλος, μιλώντας κατά τη διάρκεια συνάντησης με μετόχους, τόνισε ότι δεν θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο σε παρόμοιες σκληρές συνθήκες αγοράς, ενώ πρόσθεσε πως το τραπεζικό σύστημα είναι ισχυρό".

Έκτοτε μεσολάβησαν πολλά, από την υποβάθμιση (στις 26/4) των καλυμμένων ομολογιών της Εθνικής Τράπεζας, της Alpha Bank και της Eurobank από τη Moody's.

Ανάλογη κίνηση μία μέρα αργότερα (27/4), σε επίπεδα "ΒΒ+" της Ελλάδας, των τραπεζών από την S&P, τις εκδόσεις καλυμμένων ομολογιών (λ.χ. έκδοση 650 εκατ. ευρώ από τη Eurobank στις 10/5), μέχρι τις προβλέψεις της HSBC για το τρίμηνο έξι τραπεζών, τα "κακά δάνεια" των ομίλων, ή την τελευταία θέση της JP Morgan για έξι ελληνικές τράπεζες.

Σε αυτήν τη φάση της αγοράς επισπεύδονται οι διεργασίες στον ισπανικό κλάδο, το σχήμα ΕΚΤ-ΔΝΤ μόνο που δεν έχει εκδώσει… ονομαστικό κατάλογο συγχωνεύσεων, εξαγορών και ανταλλαγής πακέτων μεταξύ ευρωπαϊκών ομίλων από τη Μαδρίτη μέχρι βεβαίως και την Αθήνα.

Το θέμα τι τρέχει με τις συγχωνεύσεις προσεγγίζει η Αναστασία Παπαϊωάννου σε μία στιγμή όπου ο διευθύνων σύμβουλος της Εθνικής, Απόστολος Ταμβακάκης, σημειώνει πως "οι τράπεζες θα πρέπει με σύνεση και ορθολογισμό να λάβουν τις μεγάλες αποφάσεις που οι καιροί απαιτούν".

Οι δηλώσεις των δύο παραγόντων (Ν. Νανόπουλου, Απ. Ταμβακάκη) δεν απέχουν χρονικά τόσο πολύ ώστε να δικαιολογούν τη διαμετρικά αντίθετη προσέγγιση του ίδιου προβλήματος. Όμως, ταυτόχρονα εντείνονται οι πιέσεις των ίδιων των μεγαλομετόχων των ομίλων (τόσο προς την κυβέρνηση όσο και προς τις διοικήσεις) για "εύρεση κοινά αποδεκτής διεξόδου από την κρίση".

Πίεση που αποδίδεται στο ότι μέσα στους πρώτους τρεις μήνες έχουν προστεθεί οφειλές περίπου 2,5 δισ. ευρώ, που δεν εξυπηρετούνται κανονικά, με συνέπεια το σύνολό τους να φτάνει τα 14 δισ. ευρώ (από 11,8 δισ. ευρώ στο τέλος του 2009).

Αργά η γρήγορα, οι όμιλοι θα στραφούν προς το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, που σημαίνει ότι σε αυτόν ή στον επόμενο γύρο των αγορών θα ενισχυθούν με περισσότερα κρατικά κεφάλαια, αυξάνοντας περαιτέρω τη συμμετοχή του Δημοσίου στο Μ.Κ. των ομίλων.

Από αυτήν την άποψη, ενδιαφέρον παρουσιάζει η συγκριτική αποτίμηση των τεσσάρων ομίλων σε σχέση με το "κεφάλαιο ασφαλείας ύψους 10 δισ. ευρώ" που προβλέπεται από το μνημόνιο της χώρας με το ΔΝΤ και την Ε.Ε. Οι τραπεζίτες έχουν λάβει το μήνυμα και κεντρικά (από τις Βρυξέλλες ) και από την κυβέρνηση. Γνωρίζουν δε πολύ καλά πως είτε η συμμετοχή του Δημοσίου στο μετοχικό κεφάλαιο θα ενισχυθεί είτε αυτοί οι ίδιοι υπό την πίεση της κατάστασης και των εξελίξεων θα βρουν κοινού ενδιαφέροντος και αποδοχής λύση.

Άλλη διέξοδος για τον κλάδο δεν υπάρχει και όπως αναφέρουμε εδώ και εβδομάδες… καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να επωμιστεί για τρίτη φορά τη συντήρηση των ομίλων που θα επιμείνουν να πορεύονται με τη σύνθεση και τις ισορροπίες που είχαν μέχρι σήμερα.

Και ο τραπεζικός κλάδος έχει ήδη… γυρίσει σελίδα και όποιος δεν το συνειδητοποιήσει θα βρεθεί μπροστά σε δραματικές καταστάσεις.