Πώς διάβρωσε το «σύστημα DEI» εταιρείες και εκπαίδευση στις ΗΠΑ

«Τα τελευταία 15 χρόνια, οι σοβαρές αμερικανικές επιχειρήσεις υπέστησαν τα πάνδεινα από την επίθεση της κουλτούρας της αφύπνισης (woke), μέσω του περίφημου συστήματος DEI (Diversity, Equity, Inclusion), το οποίο αργά, αλλά σταθερά, κατέστρεψε και το αμερικανικό εκπαιδευτικό σύστημα».

Αυτά μας λέει ο Frederik M. Hess, Διευθυντής Σπουδών Εκπαιδευτικής Πολιτικής στο Αμερικανικό Ινστιτούτο Επιχείρησης (American Enterprise Institute), που είναι ένας από τους πιο σοβαρούς θεσμούς της αμερικανικής επιχειρηματικής κοινότητας.

Κατά τον Frederick M. Hess, την τελευταία δεκαετία, τα αμερικανικά σχολεία και κολλέγια, υιοθέτησαν απρόσεκτα μια ατζέντα που δεν συμβάδιζε με τις κυρίαρχες αμερικανικές αξίες. Έτσι, δόθηκε η ευκαιρία σε ιδεολόγους, καιροσκόπους και υπονομευτές των ανοικτών κοινωνιών να μετατρέψουν τις λογικές διαισθήσεις για τη δικαιοσύνη και τις ευκαιρίες στη ζωή σε τοξικά δόγματα, δηλητηριάζοντας ακόμα και τη γλώσσα της αμερικανικής εκπαίδευσης. Επρόκειτο για μια πραγματική πνευματική εισβολή, η οποία έχει ήδη προκαλέσει σοβαρότατες ζημιές.

Τα κολλέγια μπήκαν όλα μέσα. Μέχρι το 2022, σχεδόν τα μισά μεγάλα ιδρύματα χρησιμοποιούσαν το DEI κατά την ανάθεση θητείας. Στην πράξη, αυτό συνήθως συνεπαγόταν υποχρεωτικές «δηλώσεις DEI», όρκους πίστης που το 56% των μετριοπαθών καθηγητών (και το 90% των συντηρητικών συναδέλφων τους) περιγράφουν ως «ιδεολογικές λυχνίες».

Την περασμένη άνοιξη, ο προοδευτικός καθηγητής νομικής στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, Ράνταλ Κένεντι, καταδίκασε τις δηλώσεις της DEI ως «όρκους πίστης» που εξαλείφουν τους συντηρητικούς και αυτούς που «δείχνουν ανεπαρκή ενθουσιασμό για το καθεστώς της DEI». Πράγματι, πολλά ιδρύματα εξέταζαν τις δηλώσεις διαφορετικότητας προτού ασχοληθούν με τα πραγματικά προσόντα. Στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεΰ, για παράδειγμα, μόνο οι δηλώσεις DEI χρησιμοποιήθηκαν για να απορριφθούν έως και τα τρία τέταρτα των υποψηφίων καθηγητών.

Το δόγμα DEI ήταν πανταχού παρόν και στο Κ-12. Γονείς μοιράστηκαν ιστορίες για παιδιά της τρίτης δημοτικού που ντρέπονταν για τη «λευκότητά» τους ή που διώχνουν τους γονείς τους επειδή χρησιμοποιούν ξεπερασμένη ορολογία φύλου, όπως «αγόρια» και «κορίτσια». Το Εθνικό Μουσείο Αφροαμερικανικής Ιστορίας του Smithsonian παρουσίασε έναν διαδικτυακό οδηγό για το «Talking about Race» στο Κ-12 που απέρριπτε τη «σκληρή δουλειά», την «αυτοδυναμία» και το «να είσαι ευγενικός» ως συνήθειες της «λευκής κουλτούρας».

Τα φημισμένα ναυλωμένα σχολεία ΚΙΡΡ εγκατέλειψαν την 25χρονη μάντρα τους «Work Hard. Be Nice» ως κληρονομιά της κουλτούρας της «λευκής υπεροχής» που απείλησε τις προσπάθειες για «εξάρθρωση του συστημικού ρατσισμού». Τον Ιανουάριο του 2025, μια εθνική έρευνα σε μαθητές γυμνασίου ανέφερε ότι πάνω από το ένα τρίτο έχει δασκάλους που «συχνά» ή «σχεδόν καθημερινά» τους λένε ότι η Αμερική είναι ένα θεμελιωδώς ρατσιστικό έθνος.

Αυτή η κατάσταση δημιούργησε ένα κλίμα καταπίεσης, βίας και αυταρχισμού τόσο στα εκπαιδευτικά ιδρύματα όσο και στις επιχειρήσεις, μέσα στις οποίες ομάδες ακτιβιστών προσπαθούν να επιβάλλουν τον «βοκισμό» ως σύστημα λειτουργίας!

Πρόκειται για μια χωρίς προηγούμενο κατάσταση, με απίθανες κοινωνικές και πολιτικές συνέπειες. Όπως λέει ο F.Hess, η ιδεολογική και ορθοπολιτική βία εξαγρίωσε πολύ κόσμο. Και από την άποψη αυτή ο πιο σημαντικός παράγοντας που πυροδότησε αντιδράσεις, τελικά ήταν η πανδημία, η οποία διέλυσε τη μακροχρόνια εμπιστοσύνη στα σχολεία, ενώ άνοιξε στους γονείς ένα άνευ προηγουμένου παράθυρο για να δουν τι συνέβαινε στις τάξεις. Το πιο συνηθισμένο πράγμα που άκουσα από τους γονείς κατά τη διάρκεια της πανδημίας ήταν, «Δεν είχα ιδέα!» Γονείς που δεν είχαν ποτέ μεγάλη ορατότητα για το τι έκαναν οι μαθητές όλη την ήμερα, ανησυχούσαν ξαφνικά από την επικράτηση αμφίβολων δογμάτων, που αποσταθεροποιούσαν και τον οικογενειακό θεσμό.

Ακόμα χειρότερα, με αφορμή τον πόλεμο στη Γάζα, δήθεν προοδευτικά δόγματα απέκτησαν ολοκληρωτικό χαρακτήρα, με τον αντισημιτισμό να δίνει ρέστα στα σχολεία και ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα.

Τελικά δε, όλα αυτά, οδήγησαν έναν ολόκληρο κόσμο στην απέχθεια προς τις δήθεν ελίτ και ιδιαίτερα αυτές του Χόλυγουντ, που από το πρωί έως το βράδυ δίνουν βραβεία στους πρωταγωνιστές της ακυρωτικής κουλτούρας και της συνολικής κοινωνικής αποδόμησης.

Είναι δε τόσο ηλίθιοι οι εμπνευστές αυτής της τάσης που δεν καταλαβαίνουν πως αν η κουλτούρα τους γίνει παγκόσμια, οι ίδιοι μόνον μέσω της επαιτείας θα μπορούσαν να επιβιώνουν.

Κατά τα λοιπά, ο Ντόναλντ Τραμπ και το κομμάτι των Ρεπουμπλικάνων που τον στηρίζει, σήμερα, τις αμερικανικές επιχειρήσεις που είναι καινοτόμες, εξωστρεφείς και προσαρμοσμένες στο διεθνές εμπόριο, περισσότερο τις προβληματίζουν, παρά εμπιστοσύνη τους εμπνέουν.

Ακόμα χειρότερα, πολλές αμερικανικές επιχειρήσεις, φοβούνται ότι η επίδραση της αφυπνιστικής κουλτούρας στην εκπαίδευση υπονομεύει από πνευματικής πλευράς το μέλλον της αμερικανικής επιχειρηματικότητας, στην οποίαν ως γνωστόν η σημερινή υπερδύναμη οφείλει και την άνοδο της στην κορυφή της παγκόσμιας ηγεσίας. Υπό αυτές τις συνθήκες, η επίθεση της κυβέρνησης Τραμπ στο σύστημα DEI κρίνεται θετική, πλην όμως με αρκετά «ναι, μεν, αλλά».