Ρίξαμε μόνοι μας τα τείχη

Κάτι μέρες σαν την χθεσινή στη Σοφοκλέους καταλαβαίνει κανείς πόσο πολύ μας λείπουν οι ισχυρές εγχώριες επενδυτικές δυνάμεις. Κάτι μέρες σαν την χθεσινή συνειδητοποιεί κανείς πόσο λάθος ήταν η συνειδητή (ή μη) απομάκρυνση των ιδιωτών επενδυτών από το χρηματιστήριο και η αποσάθρωση της εγχώριας θεσμικής βάσης.

Δημοσιεύθηκε: 19 Μαΐου 2006 - 08:03

Dr Money

Η ενίσχυση της συμμετοχής των ξένων θεσμικών και μη στο Χρηματιστήριο της Αθήνας, πρώτα στις μετοχές των εταιριών της μεγάλης κεφαλαιοποίησης του δείκτη FTSE/ASE-20 και κατόπιν σε αυτές του δείκτη Mid Cap υπεραντιστάθμισε το κενό που άφησαν οι Έλληνες επενδυτές, ιδιώτες και θεσμικοί, οδηγώντας τον Γενικό Δείκτη μέχρι τις 4.350 μονάδες σχετικά πρόσφατα, από 1.600 μονάδες πριν από λίγα χρόνια.

Ωστόσο, η ελληνική αγορά ποτέ δεν έπαψε να είναι ένα μικρό, πολύ μικρό μέρος του συνολικού χαρτοφυλακίου των ξένων funds. Η άνοδος των τριών τελευταίων χρόνων έφερε ακόμη περισσότερα ξένα χαρτοφυλάκια στην Αθήνα, κάθε είδους, από κλασικά Αμοιβαία έως συνταξιοδοτικά Ταμεία, ασφαλιστικές εταιρείες και hedge funds. Για πολλά απ’ αυτά η μικρή ελληνική αγορά δεν ήταν παρά ένα μικρό στοίχημα στον παγκόσμιο, πανευρωπαϊκό η ”αναδυόμενο” χάρτη των αγορών.

Όπως λοιπόν συμβαίνει πάντα, όσο οι ελληνικές μετοχές ανέβαιναν ούτε γάτα ούτε ζημιά. Υπήρχε ενίοτε αποκόμιση κερδών, αλλά τίποτε το ιδιαίτερο. Όταν όμως ερχόταν η ώρα της διόρθωσης, αρκετά ξένα funds, που δεν ήταν μακροπρόθεσμοι επενδυτές, έτρεχαν προς την έξοδο, όπου συνήθως στριμώχνονταν εντείνοντας τις πιέσεις.

Αντίθετα, το Χρηματιστήριο της Αθήνας είχε πάντοτε κυρίαρχη θέση στα χαρτοφυλάκια των ιδιωτών, των εγχώριων Εταιριών Επενδύσεων Χαρτοφυλακίου και των μετοχικών Αμοιβαίων Κεφαλαίων εσωτερικού. Ακόμη κι αν ρευστοποιούσαν, το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων επέστρεφε στο Χ.Α. λίγο αργότερα.

Όμως, οι κολάσιμες πράξεις αρκετών χρηματιστών, διαχειριστών και μεγαλομετόχων, οι παραλείψεις των εποπτικών αρχών και, το κυριότερο, η ατιμωρησία των εμπλεκομένων σε χρηματιστηριακά παιγνίδια καταρράκωσε τον χρηματιστηριακό θεσμό.

Αυτό, σε συνδυασμό με τις μεγάλες απώλειες που έφερε η καθοδική αγορά της περιόδου 2000-2002, έβαλε ξύδι στην πληγή, απομακρύνοντας τους περισσότερους ιδιώτες επενδυτές από το Χ.Α., με αποτέλεσμα οι ενεργοί κωδικοί να αγγίζουν τους 100.000 σήμερα. Η απομάκρυνση της μεγάλης μάζας των ιδιωτών οδήγησε επίσης σε εκροές από τα μετοχικά και δευτερευόντως τα μικτά Αμοιβαία Κεφάλαια, υπονομεύοντας άλλο ένα πυλώνα της εγχώριας θεσμικής βάσης.

Η παροχή φορολογικών κινήτρων από το κράτος για ενδοομιλικές εξαγορές μειοψηφιών υπό το πρόσχημα της δημιουργίας μεγαλύτερων εγχώριων επιχειρηματικών σχημάτων χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον από τους τραπεζικούς ομίλους για την ενίσχυση των μητρικών τραπεζών. Το αποτέλεσμα ήταν η συρρίκνωση των εγχώριων Επενδυτικών Εταιριών.

Αν σ’ όλα αυτά προσθέσει κανείς τους περιορισμούς που υπάρχουν στο θέμα της διαχείρισης των διαθεσίμων των Ταμείων από το κράτος, την ουσιαστική ανυπαρξία γενναίων φορολογικών πρωτοβουλιών για την ενθάρρυνση των επενδύσεων σε μετοχικά Αμοιβαία και την ανυπαρξία κεφαλαιοποιητικού συστήματος συνταξιοδότησης, μπορεί να κατανοήσει γιατί οι εγχώριες επενδυτικές δυνάμεις δεν μπορούν να ορθώσουν ανάστημα στην επέλαση των ξένων funds που ”παίζουν” την τάση (momentum).

Θα πρέπει λοιπόν να υπάρξει αλλαγή πορείας σε όλα αυτά τα μέτωπα από την πολιτεία και τους άμεσα ενδιαφερομένους, τραπεζίτες, μεγαλομετόχους κ.τ.λ., για την ενίσχυση της εγχώριας θεσμικής βάσης. Αν δεν γίνει αυτό, τότε το πιθανότερο είναι να βλέπουν την κεφαλαιοποίηση των εταιριών τους να συρρικνώνεται και να αναρωτιούνται γιατί συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.