Tράπεζες: Μεταξύ σφύρας και άκμονος

Οι αγορές συνηθίζουν να επικεντρώνονται στα καλά οικονομικά στοιχεία και να αγνοούν η να μη δίνουν την πρέπουσα σημασία στα άσχημα όταν ανεβαίνουν. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει όταν πέφτουν. Οι ελληνικές τράπεζες αισθάνονται στο πετσί τους αυτή την πραγματικότητα το τελευταίο διάστημα.

Δημοσιεύθηκε: 31 Μαΐου 2006 - 08:28

Dr Money

Οι αγορές είναι περίεργα... όντα. Μπορούν να είναι πολύ ”καλές” μαζί σου όταν όλα πάνε καλά, αλλά και πολύ ”κακές” όταν παίρνουν την κατηφόρα. Η περίπτωση των ελληνικών τραπεζών είναι χαρακτηριστική.

Το στόρι της εξάπλωσης των ελληνικών τραπεζικών ομίλων στη Νοτιοανατολική Ευρώπη θεωρούνταν μέχρι πρόσφατα ένα από τα πιο δυνατά τους σημεία. Η προσέλκυση πολλών ξένων funds στην ελληνική χρηματιστηριακή αγορά στηρίχθηκε εν πολλοίς στην προοπτική των υψηλών μελλοντικών ρυθμών ανάπτυξης από αυτές τις δραστηριότητές.

Τα υψηλόβαθμα στελέχη των ελληνικών τραπεζών έκαναν ό,τι μπορούσαν για να διαλαλήσουν το στόρι μέσα από τα οδοιπορικά παρουσιάσεων στο εξωτερικό, τα conference calls και τις επαφές που είχαν με τους αναλυτές και διαχειριστές ξένων funds και επενδυτικών οίκων κατά τις επισκέψεις των τελευταίων στην Αθήνα. Μερικές δεν παρέλειψαν να διοργανώσουν επισκέψεις αναλυτών και funds managers στις θυγατρικές τους τράπεζες στα Βαλκάνια.

Αναμφισβήτητα, το ράλι στις αναδυόμενες αγορές βοήθησε να αναδειχθεί το στόρι των ελληνικών τραπεζών και να γίνει ευρύτερα γνωστό στους διεθνείς επενδυτικούς κύκλους. Η ευχάριστη εμπειρία που είχαν ορισμένοι εξ αυτών με τις αυστριακές τράπεζες, που είχαν επίσης μεγάλες φιλοδοξίες επέκτασης στην ευρύτερη περιοχή, δεν τις έβλαψε.

Ωστόσο, οι αγορές δεν ανεβαίνουν για πάντα. Πέφτουν κι όλας. Ιδίως εκείνες που έχουν προσφέρει τις υψηλότερες αποδόσεις. Ήταν λοιπόν επόμενο οι ελληνικές τράπεζες να αισθανθούν περισσότερο από άλλες την οξεία διόρθωση στις αναδυόμενες αγορές το τελευταίο διάστημα.

Θα ήταν όμως μεγάλο λάθος αν κάποιος απέδιδε τη χρηματιστηριακή καχεξία των ελληνικών τραπεζών στην πορεία των αναδυόμενων αγορών και στις επιθετικές ρευστοποιήσεις ξένων funds που έχουν επενδύσει σε αυτές.

Η συμπίεση των επιτοκιακών spreads που παρατηρείται στα δάνεια λιανικής τραπεζικής με βάση τα αποτελέσματα του πρώτου τριμήνου έχει γίνει επίσης αντιληπτή από επενδυτικούς κύκλους που ρευστοποιούν τις μετοχές των τραπεζών το τελευταίο διάστημα.

Το γεγονός ότι η συμπίεση των spreads στα στεγαστικά και τα καταναλωτικά δάνεια προς τον μέσο όρο της ευρωζώνης είχε ενσωματωθεί στις προβλέψεις των κερδών ανά μετοχή των αναλυτών για την επόμενη διετία ίσως δεν αγνοείται.

Σίγουρα, όμως, αρκετοί επενδυτές επικεντρώνονται περισσότερο στο ζοφερό σενάριο της ταχύτερης συρρίκνωσης των επιτοκιακών περιθωρίων σ’ αυτή τη φάση που οι χρηματιστηριακές αγορές διορθώνουν και ”όλα σφάζονται”.

Αν οι αγορές δεν βρίσκονταν σε φάση αδυναμίας, οι τελευταίοι πιθανόν θα έδιναν μεγαλύτερη σημασία στις διαφορές που παρουσιάζουν τα επιτοκιακά περιθώρια (asset spreads) από τράπεζα σε τράπεζα, π.χ., η Alpha και η Πειραιώς εμφανίζουν πολύ μικρότερη πίεση για συγκεκριμένους λόγους.

Ο χρόνος θα δείξει ποιος έχει δίκιο. Προς το παρόν, όμως, τουλάχιστον οι ελληνικές τράπεζες βρίσκονται μεταξύ σφύρας (αναδυόμενες) και άκμονος (επιτοκιακά spreads).

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.