Tαμεία: Τα σκάνδαλα και η χαμένη ευκαιρία

Ο ορυμαγδός των αποκαλύψεων για το σκάνδαλο των ομολόγων με τα διάφορα ασφαλιστικά ταμεία έφερε σε δεύτερη μοίρα ένα ζήτημα που σχετίζεται άμεσα με όλα αυτά και αποδεικνύει ότι ορισμένες φορές οι πολιτικές αποφάσεις στερούνται οικονομικής λογικής.

Δημοσιεύθηκε: 26 Μαρτίου 2007 - 07:59

Dr Money

Tαμεία: Τα σκάνδαλα και η χαμένη ευκαιρία

Η υπόθεση με τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου που αγόραζαν τα ασφαλιστικά ταμεία σε υπερβολικά υψηλές τιμές σε σχέση με τις επικρατούσες στην αγορά την ίδια περίοδο επιβεβαίωσε κάτι που όλοι γνωρίζουν από παλιά.

Τα σκάνδαλα πουλάνε. Αν μάλιστα είχαν λίγο σεξ θα πουλούσαν ακόμη καλύτερα.

Μαζί όμως με τα ξερά καίγονται καμιά φορά και τα χλωρά, που λέει η παροιμία.

Κι αν τα ξερά είναι οι διάφοροι πρωταγωνιστές και κομπάρσοι του διαφαινόμενου σκανδάλου, τα χλωρά είναι όλοι εκείνοι που έτυχε να βρίσκονται στο ”τόπο του εγκλήματος”, δηλαδή τα ασφαλιστικά ταμεία, τα προηγούμενα χρόνια για να κάνουν δουλειές, κοινώς να πουλήσουν μετοχές ή ομόλογα με όρους αγοράς.

Όλοι αυτοί διαπιστώνουν έντρομοι τώρα ότι τους παίρνει η μπάλα και συμπεραίνουν ότι ίσως δεν άξιζε τον κόπο να ασχοληθούν με το ελληνικό δημόσιο στο οποίο εντάσσουν τα Ταμεία.

Εκτός όμως από μερικούς ανθρώπους, στην κατηγορία των χλωρών θα πρέπει να συμπεριλάβει επίσης κάποιος τα χρηματοοικονομικά προϊόντα, όπως τα δομικά ομόλογα, που ρίχτηκαν πρόσφατα στο πυρ το εξώτερο από την κυβέρνηση με την κατηγορία του υψηλού κινδύνου.

Λίγοι αναρωτήθηκαν γιατί θα πρέπει να χαρακτηρίζονται υψηλού κινδύνου από τη στιγμή που εκδότης είναι το ελληνικό δημόσιο.

Πιθανόν λόγω χαμηλότερης ρευστότητας; ”Υπάρχει αγορά δεκάδων δισ. ευρώ σήμερα σε δομημένα ομόλογα… Ας ανέβουν αρκετά τα επιτόκια του ευρώ και τότε θα δούμε αν θα βρίσκουν να πουλήσουν τα κλασικά ομόλογα με σταθερό κουπόνι και σε τι τιμές”, ανταπαντά στέλεχος ξένου οίκου που δεν ”αγοράζει” το επιχείρημα της μειωμένης ρευστότητας.

Όμως, ίσως τελικά το μεγαλύτερο πρόβλημα με τα δομημένα ομόλογα να είναι το γεγονός ότι ούτε οι πολιτικοί ούτε η μεγάλη μάζα του κόσμου τα κατανοεί. Και όπως συνήθως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις όταν δεν κατανοείς κάτι είναι πολύ πιο εύκολο να το απορρίψεις.

Αν μάλιστα δυσκολεύεσαι να το κατανοήσεις και είσαι πολιτικός που βρίσκεται αντιμέτωπος με μια πολιτική θύελλα, τότε έχεις έναν ακόμη λόγο να ασπαστείς τη λογική ”πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι”.

Όμως μια τέτοια ενέργεια μπορεί να έχει πολιτική λογική αλλά δεν έχει οικονομική λογική.

Όλοι όσοι διαθέτουν λίγες γνώσεις για το περίφημο 12ετές δομημένο ομόλογο ύψους 280 εκατ. ευρώ του ελληνικού δημοσίου γνωρίζουν ότι η τιμή του βρίσκεται σήμερα πιθανόν στα χαμηλότερα επίπεδα που θα μπορούσε να τη βρει κανείς.

Ο λόγος δεν είναι άλλος από τη σύγκλιση των βραχυπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων επιτοκίων στην ευρωζώνη από την οποία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό η τιμή του.

Ας μην ξεχνάμε ότι το δομημένο ομόλογο πληρώνει για δύο χρόνια σταθερό επιτόκιο 6,25% και τα υπόλοιπα 10 χρόνια μεταβλητό κουπόνι που εξαρτάται από τη διαφορά του 10ετούς από το 2ετές επιτόκιο στη διατραπεζική αγορά. Όταν λοιπόν τα δύο επιτόκια συγκλίνουν είναι επόμενο το αναμενόμενο κουπόνι να συμπιέζεται και αυτό να αντανακλάται στην τιμή του ομολόγου.

Τα Ταμεία θα έπρεπε λοιπόν να αγοράσουν το ίδιο δομημένο ομόλογο από την αγορά κοντά στα τωρινά επίπεδα τιμών για να μειώσουν την τιμή κτήσης με την οποία το έχουν στα βιβλία τους.

Από τη στιγμή όμως που η πολιτική ηγεσία αποφάνθηκε για δικούς της λόγους ότι τα δομημένα ομόλογα είναι υψηλού κινδύνου, τα Ταμεία προφανώς δεν μπορούν να κάνουν κάτι που στη συγκεκριμένη περίπτωση έχει οικονομική λογική.

Υπό αυτή την έννοια, μια ευκαιρία έχει πάει χαμένη.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.