Οι ”καουμπόηδες” από το... Λονδίνο

Τα ”μαγικά ραβδιά” εξακολουθούν να υπάρχουν. Απλώς άλλαξαν χέρια και… κυβικά. Τη θέση των ντόπιων θαυματοποιών έχουν λάβει εδώ και κάμποσο καιρό οι ”καουμπόηδες” από το Λονδίνο. Νεαροί σε ηλικία και σχεδόν πάντα ελληνικής καταγωγής…

Δημοσιεύθηκε: 10 Φεβρουαρίου 2006 - 09:14

του Γιώργου Παπανικολάου

Στις ανοδικές περιόδους πάντα κάποιοι λαμβάνουν το… χρίσμα του ”μάγου”, του ”σερ”, εκείνου που αγγίζει τις μετοχές με το... μαγικό του ραβδί και τις μεταμορφώνει σε… αεροπλάνα.

Πιο παλιά το ρόλο του ”θαυματοποιού” τον είχαν εγχώριοι παράγοντες, συνήθως μεγαλομέτοχοι εταιριών και σπανιότερα μεγαλοχρηματιστές. Τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει.

Ανάμεσα στην πληθώρα των σοβαρών ξένων παικτών, που όντως συγκράτησαν τον πυρήνα της Σοφοκλέους στις δύσκολες περιόδους και την οδήγησαν ψηλά τους τελευταίους μήνες, έχουν παρεισφρήσει και κάποιοι ”καουμπόηδες” που διεκδικούν ”διακριτικά” (χωρίς βεβαίως να γράφονται και να εκτίθενται τα δικά τους ονόματα αλλά το όνομα της εταιρίας τους) τη δόξα του… μάγου και του ”Θεού”.

Περιβεβλημένοι τον μανδύα της εγκυρότητας και της διεθνούς ακτινοβολίας του οίκου για τον οποίο εργάζονται, έχουν πιστέψει ότι βρίσκονται στο απυρόβλητο και ότι μπορούν να κάνουν περίπου ”ό,τι θέλουν” στη Σοφοκλέους.

”Πετάει ο γάιδαρος”; Άμα το… λέει ο XXL οίκος… πετάει!

Έτσι λέει η ”λογική” των εγχώριων ακολούθων τους, οι οποίοι προφανώς έχουν ξεχάσει ότι ”όργια” δεν έγιναν το 1999-2000 μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στις ”ευυπόληπτες” αγορές του δυτικού κόσμου.

Αυτά τα ”σάπια φρούτα”, οι ”καουμπόηδες” (η έκφράση δεν είναι δική μας, αλλά των ίδιων των Αμερικάνων που τη χρησιμοποιούν εδώ και χρόνια για να χαρακτηρίσουν τέτοιου φυράματος… στελέχη των μεγάλων και μικρότερων επενδυτικών τους εταιριών), ενδέχεται να αποδειχτούν αιτία για να καεί μεγάλος αριθμός επενδυτών, Ελλήνων και ξένων, όχι πια από μετοχές της περιφέρειας, αλλά και από γνωστές μεγάλες εταιρίες.

Εμείς στο euro2day.gr δεν ήμασταν ποτέ υπέρ της ”δαιμονοποίησης” των ξένων επενδυτών. Ούτε τώρα είμαστε. Ζωντανή Σοφοκλέους με τζίρους, με άνοδο, με κινητικότητα, χωρίς μεγάλη συμμετοχή και δραστηριότητα των ξένων δεν μπορεί να υπάρξει.

Ωστόσο δεν πρέπει να υπάρχει και ασυδοσία.

Το γεγονός ότι μέρος της αγοράς δείχνει να αποδέχεται ασμένως την ύπαρξη μιας μικρής ”παρέας” που ”κάνει τα κουμάντα” καταπώς νομίζει, μας θυμίζει πολύ έντονα εκείνες τις περιόδους που όλοι μίλαγαν (με θαυμασμό, μην το ξεχνάμε!) για τα ”Λαμπρόχαρτα”, τα ”Λαναρόχαρτα” και πολλά άλλα εις… ”χαρτα”, που τελικά κατέληξαν… ”παλιόχαρτα”.

Ας δώσουμε λοιπόν λίγο περισσότερη προσοχή σ΄ εκείνες τις περιπτώσεις που κάποιος ξένος οίκος πρώτα γνωστοποιεί τις προθέσεις του σε πολύ… ”στενό κύκλο” (για να κυκλοφορήσει η φήμη), μετά η συγκεκριμένη μετοχή κάνει το ράλι (το πρώτο μέρος του ράλι) και μετά βγαίνει και μια έκθεση (ενίοτε, γιατί κάποια πράγματά γίνονται στα... μουγκά) για να συνεχιστεί το ράλι προς… άγνωστη κατεύθυνση.

Θυμηθείτε ότι κάποιες από αυτές τις ιστορίες –τις οποίες προς το παρόν περιγράφουμε πολύ γενικά- θα αποδειχθούν καταστροφικές.

Γι’ αυτό και εφιστούμε από τώρα την προσοχή των Αρχών σε αυτό το φαινόμενο που περιγράψαμε…

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.