Πόσες πιθανότητες έχουν οι 8.000 μονάδες;

Μία φορά στα δέκα χρόνια οι χρηματιστηριακοί δείκτες ”τρελαίνονται”. Η προηγούμενη φορά ήταν το 1999 και η αμέσως προηγούμενη το 1990. Δικαιούμαστε να περιμένουμε την επόμενη ως το 2008; Η συλλογιστική αυτή προβλήθηκε από τη στήλη πριν από τρία χρόνια και σήμερα έχει αποκτήσει αρκετούς οπαδούς. Ωστόσο, έχει κάποια κενά...

Δημοσιεύθηκε: 27 Φεβρουαρίου 2006 - 08:42

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Πόσες πιθανότητες έχουν οι 8.000 μονάδες;

Μία φορά στα δέκα χρόνια οι χρηματιστηριακοί δείκτες ”τρελαίνονται”. Η προηγούμενη φορά ήταν το 1999 και η αμέσως προηγούμενη το 1990.

Δικαιούμαστε να περιμένουμε την επόμενη ως το 2008; Η συλλογιστική αυτή προβλήθηκε από τη στήλη πριν από τρία χρόνια και σήμερα έχει αποκτήσει αρκετούς οπαδούς. Ωστόσο, έχει κάποια κενά...

Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε την επανάληψη μιας μεγάλης κερδοσκοπικής ”φούσκας” στο άμεσο μέλλον. Οι 4.000 μονάδες είναι ένα επίπεδο που εκφράζει ακριβές αποτιμήσεις, όπως κι αν τις μετρήσει κανείς.

Δεν μπορούμε, όμως, να υποστηρίξουμε ότι η αγορά έχει ακόμη τα χαρακτηριστικά της ”φούσκας”. Ορισμένες περιπτώσεις θυμίζουν έντονα 1999, αλλά δεν είναι όλη η χρηματιστηριακή αγορά σε αυτή την κατεύθυνση.

Το κλειδί των χρηματιστηριακών εξελίξεων είναι η ρευστότητα. Εφόσον οι κεντρικές τράπεζες δεν θελήσουν να ”κάψουν” την υπερβάλλουσα ρευστότητα, αυξάνοντας σημαντικά τα επιτόκια, η κερδοσκοπία θα συνεχίσει να βρίσκει διέξοδο στις χρηματιστηριακές αγορές και να φουσκώνει περισσότερο τις μετοχικές αξίες. Είναι ένα σενάριο που η υλοποίησή του συγκεντρώνει αρκετές πιθανότητες.

Αλλά για τι πράγμα ακριβώς συζητούμε; Για το αν το ακριβό θα μετεξελιχθεί σε ”φούσκα”! Όσοι θέλουν να παίξουν αυτό το στοίχημα είναι ελεύθεροι να το πράξουν και αν την απόφαση αυτή την πάρουν πολλοί άνθρωποι ταυτόχρονα, είναι βέβαιο ότι απέχουμε μόλις μία ανάσα από την ημέρα εκείνη που οι αναλυτές θα μιλούν ανοικτά για την ”πρόκληση των 8.000 μονάδων”.

Οι συμμετέχοντες στην αγορά έχουν κάθε λόγο να θέλουν να δουν τον δείκτη στις 8.000 και στις 10.000 μονάδες και γι’ αυτό αντιδρούν όταν υπάρχουν φωνές που προειδοποιούν για τις ολέθριες συνέπειες αυτής της πρακτικής.

”Τι νόημα έχει εσύ να προειδοποιείς και ο Γενικός Δείκτης να φτάσει στις 8.000 μονάδες”, λένε αρκετοί αναγνώστες. Οι φίλοι αυτοί παραβλέπουν μία σημαντική διαφορά μεταξύ του broker και του δημοσιογράφου.

Ο broker ακροβατεί καθημερινά για να κερδίσει από τις πράξεις των πελατών του. Ο δημοσιογράφος δεν είναι broker, αλλά ερευνητής. Το κέρδος του δεν έρχεται από τις χρηματιστηριακές συναλλαγές των επενδυτών, αλλά από τη δυνατότητά του να σχολιάζει την καθημερινότητα και να προβάλλει στους αναγνώστες του άγνωστες πτυχές της αλήθειας.

Το σενάριο να επαναληφθεί μέχρι το 2008 ό,τι έγινε το 1999 και το 1990 συγκεντρώνει, λοιπόν, αρκετές πιθανότητες. Το τι θα επακολουθήσει είναι ήδη γνωστό, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας.

Το θέμα μας είναι αν το αληθοφανές αυτό σενάριο πρέπει να το πιστέψουμε απόλυτα ή να βάλουμε μερικά ”αν” και ”πώς” στο ποτήρι μας πριν αποφασίσουμε να το πιούμε μονορούφι...

Καταρχήν, πριν από το 1990 η προηγούμενη κερδοσκοπική ”φούσκα” εκδηλώθηκε στη Σοφοκλέους το 1970-1972. Πέρασαν δεκαοκτώ χρόνια και όχι οκτώ ή δέκα μέχρι τον επόμενο κύκλο. Υπάρχει, βέβαια, η δικαιολογία ότι το 1981 ανέβηκε στην εξουσία το σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ και ότι τότε στους κύκλους της κεφαλαιοκρατίας όλα τα σκίαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά...

Η πραγματικότητα, όμως, είναι ότι η θεωρία περί δεκαετίας ενσαρκώνει περισσότερο μία προσδοκία και λιγότερο ένα προϊόν στατιστικής έρευνας. Είναι γνωστό ότι οι χρηματιστηριακές αγορές κάνουν κύκλους και ότι στα πλαίσια αυτά φτάνουν κάποτε στα δύο άκρα της υπερβολής.

Τον Μάρτιο γνωρίσαμε το κάτω άκρο. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι το πάνω άκρο θα το γνωρίσουμε απαραίτητα αυτή τη δεκαετία...

Ας μη θεωρούμε δεδομένο ότι η επόμενη ”κούρσα” θα γίνει μέχρι το 2008. Μπορεί να συμβεί και το 2018! Κάποια στιγμή, όμως, θα έρθει... Όσοι έχουν χαμηλές τιμές κτήσης, έχουν την πολυτέλεια να περιμένουν καρτερικά να αιχμαλωτιστούν τα περιστέρια στο χρυσό κλουβί τους.

Κι αν όχι με το σύνολο τους χαρτοφυλακίου τους, τουλάχιστον με ένα σημαντικό κομμάτι του. Το πρόβλημα αρχίζει να δημιουργείται από τη στιγμή που κάποιος θα πρέπει να αποφασίσει αν θα εισέλθει τώρα ή όχι στην αγορά.

Αυτός δεν έχει το πλεονέκτημα των χαμηλών τιμών κτήσης και είναι περισσότερο εκτεθειμένος από τους άλλους στα ”έκτακτα χρηματιστηριακά φαινόμενα”, τα οποία και από συνήθεια αποδίδουμε σε... ”εξωγενείς παράγοντες”.

Οι συμμετέχοντες στην αγορά θα ζητούσαν από εμάς να παίξουμε τον ρόλο του διαφημιστή των μέχρι σήμερα αποδόσεων της Σοφοκλέους, έτσι ώστε να αυξηθεί ο αριθμός των ενεργών κωδικών. Τον ρόλο αυτό, όμως, δεν μπορούμε να τον παίξουμε.

Το κάναμε συνειδητά τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο του 2003, όταν η αγορά οδηγήθηκε στα χαμηλά της με τις απίστευτες εκείνες εκθέσεις των ξένων οίκων. Διότι τότε πιστεύαμε ότι η αγορά ήταν όντως φθηνή και ότι βρισκόταν σε εξέλιξη ένα άθλιο παιγνίδι υποτιμητικής κερδοσκοπίας, προκειμένου να συγκεντρωθούν οι μετοχές στα χέρια ολίγων.

Δεν θα το κάνουμε τώρα, που η αγορά βρίσκεται τρεις φορές υψηλότερα από εκείνα τα επίπεδα τιμών.

Η δική μας δουλειά, λοιπόν, είναι να επισημάνουμε τον κίνδυνο και όχι να μεταβληθούμε σε παπαγαλάκια. Αν ο Γενικός Δείκτης δει τις 6.000 ή τις 8.000 ή τις 10.000 μονάδες, χαρά σε εκείνους που είχαν αγοράσει στις 1.500 μονάδες!

Προσέξτε, όμως! Για να συμβεί το ”θαύμα” θα πρέπει να μη στερέψει η αγορά από ρευστότητα. Θα πρέπει να μην ανέβουν τα επιτόκια. Κακά τα ψέματα. Οι Δίδυμοι Πύργοι αντιμετωπίσθηκαν με το πλημμύρισμα της αγοράς με δολάρια, ευρώ και γεν.

Η υπερβάλλουσα ρευστότητα που δημιουργήθηκε βοήθησε τις οικονομίες να ξεπεράσουν το σοκ και τα χρηματιστήρια να ανακάμψουν. Αλλά η ίδια αυτή ρευστότητα δεν μπορεί να διατηρηθεί επ’ άπειρον. Δημιουργεί ανεπιθύμητες παρενέργειες στο σύστημα και αυτό θα κληθεί αργά ή γρήγορα να αποφασίσει αν θέλει να τις υποστεί ή αν θα βάλει ένα τέλος σε αυτή την αλληλουχία των γεγονότων που προκάλεσε ο Σεπτέμβριος του 2001.

Θανάσης Μαυρίδης

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.