Δυστυχώς η αντίσταση σύσσωμου του κυπριακού κατεστημένου εξελίσσεται σταδιακά σε παρωδία, κάνοντας την αρχική πρόταση του Eurogroup (έκτακτη εισφορά 15,6% σε όλους τους καταθέτες άνω των 100.000 ευρώ) να μοιάζει με… πανάκεια.

Ως γνωστόν, η Κύπρος έχει δύο μεγάλες τράπεζες, την Κύπρου και τη Λαϊκή, η ανακεφαλαιοποίηση των οποίων απαιτούσε πολλά δισεκατομμύρια ευρώ. Οι Ευρωπαίοι πρότειναν (κι αυτό είναι καταγεγραμμένο πλέον από διάφορες ανεξάρτητες πλευρές) να επιβληθεί έκτακτη εισφορά σε όσους είχαν καταθέσεις άνω των 100.000 ευρώ.

Ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης, παρότι το διαψεύδει, φαίνεται ότι ήταν εκείνος που ήθελε να φορολογηθούν και οι μικροκαταθέτες, ώστε να μη θιγούν οι μεγαλοπελάτες από τη Ρωσία με διψήφιο ποσοστό φόρου.

Μήπως και περισωθεί κάπως η offshore δραστηριότητα και ο ρόλος της Κύπρου ως περιφερειακού τραπεζικού κέντρου, τα οποία έτσι κι αλλιώς επλήγησαν βάναυσα από τις εξελίξεις στην οικονομία του νησιού.

Βλακωδώς ο νυν επικεφαλής του Eurogroup, Γερούν Ντάισελμπλουμ, το αποδέχθηκε, με αποτέλεσμα να ξεσηκώσει αντιδράσεις παντού, διότι εθίγη το ευρωζωνικό «ιερό» της εγγύησης καταθέσεων έως 100.000 ευρώ.

Με αυτές τις συνθήκες, κατέστη προφανές ότι η κυπριακή Βουλή θα καταψηφίσει, προκειμένου να βρεθεί άλλη λύση, οπότε ο κ. Αναστασιάδης έκανε αμέσως την κωλοτούμπα της «αποχής».

Μόλις όμως έγινε ορατό ότι η ρωσική βοήθεια μάλλον θα είναι για τα μάτια του κόσμου (όπως και αποδείχτηκε τελικά χθες το βράδυ), το κυπριακό κατεστημένο έκανε το ανεξήγητο.

Αποφάσισε ότι θα σφαγιάσει μια μερίδα Κυπρίων και ξένων καταθετών, προκειμένου να προστατεύσει τους… υπόλοιπους. Ότι θα θυσιάσει τη Λαϊκή, τους καταθέτες της με ποσά άνω των 100.000 ευρώ, τους εργαζομένους της, προκειμένου να «θωρακίσει», με αμφίβολες πιθανότητες πραγματικής επιτυχίας, την Τράπεζα Κύπρου.

Ίσως γιατί, όπως λένε οι «κακές γλώσσες», οι περισσότεροι Ρώσοι μεγαλοκαταθέτες, αυτοί με τη μεγάλη ισχύ, βρίσκονται στην Τράπεζα Κύπρου, στην οποία άλλωστε υπήρχε από καιρό Ρώσος μεγαλομέτοχος. Ενώ αντίθετα, από τις αρχές του προηγούμενου έτους, η Λαϊκή είχε περάσει -μέσω της υποχρεωτικής διαδικασίας ανακεφαλαιοποίησης- σε απολύτως κρατική ιδιοκτησία και διαχείριση.

Αν βέβαια ρίξει κάποιος έστω και μια πρώτη ματιά στο σχετικό νομοσχέδιο, αντιλαμβάνεται ότι στην πράξη δίνει τεράστιες εξουσίες για συνολικότερη αναμόρφωση του κυπριακού τραπεζικού συστήματος, κατά το δοκούν, κάτι που ίσως προβληματίσει τους άλλους Κύπριους τραπεζίτες, αλλά και τους βουλευτές.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η τακτική που ακολουθεί πλέον η κυπριακή ηγεσία δεν φαίνεται να εμφορείται από οιαδήποτε έννοια κοινωνικής ή άλλης δικαιοσύνης, ασχέτως των «ηρωικών δηλώσεων» που προηγήθηκαν. Τουναντίον, φαίνεται να είναι αποτέλεσμα μιας ιδιόμορφης… πανουργίας.

Η έκτακτη εισφορά σε όλους τους μεγαλοκαταθέτες δεν θα άφηνε κανέναν ευχαριστημένο. Τώρα κάποιοι θα είναι πολύ δυσαρεστημένοι, κάποιοι άλλοι όμως, σαφώς περισσότεροι (λόγω διαφοράς στα μερίδια αγοράς) θα είναι ευχαριστημένοι γιατί δεν εθίγησαν καθόλου, ενώ οι άλλοι περίπου… καταστράφηκαν.

Δεν είμαι σίγουρος αν η τακτική αυτή θα αποδώσει τελικά πολιτικούς καρπούς, ούτε αν το κυπριακό σχέδιο θα γίνει αποδεκτό από την Ευρώπη και το ΔΝΤ, όπως προκύπτει και από τις προειδοποιήσεις της χθεσινής ανακοίνωσης. Διότι, μεταξύ άλλων, το άγριο κούρεμα καταθετών στη Λαϊκή δεν αρκεί. Λείπουν πάνω από 3 δισ. ευρώ, τα οποία δεν πρόκειται να καλυφθούν από τη Ρωσία ή κάποιον άλλον.

Γι' αυτό και χρειάζεται, όπως ήδη επισήμανα από χθες σε σχετικό σημείωμα, να «θυσιαστούν» κι άλλες περιουσίες. Των Ταμείων Πρόνοιας, της Εκκλησίας και όσων συμμετάσχουν στο υπό συγκρότηση Εθνικό Ταμείο Αλληλεγγύης.

Κατά συνέπεια, εκτός από τους καταθέτες της Λαϊκής, προκειμένου να μην επιβαρυνθούν σε αυτήν τη φάση τουλάχιστον οι μεγαλοπελάτες των λοιπών τραπεζών (στην πλειονότητά τους Ρώσοι), θα πληρώσουν η Εκκλησία, οι συνταξιούχοι και οι εργαζόμενοι.

Δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι το σχέδιο αυτό θα ικανοποιήσει ως έχει την τρόικα καθώς έχει πολλά αδύνατα σημεία. Κατόπιν όμως όσων έγιναν χθες, είμαι σχεδόν πεπεισμένος ότι κάποιοι στο πολιτικό και στο οικονομικό κατεστημένο της γείτονος κοιμούνται ολίγον πιο ήσυχοι έχοντας αγωνιστεί να προστατέψουν τα συμφέροντα των «δικών» τους.

Εν ολίγοις, η επανάσταση του πρόσφατου «ΟΧΙ» απέναντι στο Eurogroup φαίνεται να καταλήγει πολύ άδοξα, αφήνοντας τη γεύση κακοψημένης σεφταλιάς. Γιατί από την πλευρά του κυπριακού κατεστημένου ο λόγος της αντίστασης μάλλον δεν είχε τελικά σχέση με την κοινωνική δικαιοσύνη, ούτε και με το εθνικό συμφέρον.

Εκτός αν κάποιοι εκ των πρωταγωνιστών κατάγονται από τη Ρωσία.