Διαδικτυακή συνέντευξη, κατά την οποία απάντησε σε δέκα ερωτήματα που έθεσαν πολίτες μέσω του twitter, έδωσε χθες ο πρωθυπουργός. Η συνέντευξη παραχωρήθηκε στην κ. Μητρόγλου, η οποία μετέφερε τις ερωτήσεις που τέθηκαν από πολίτες στο Διαδίκτυο προς τον πρόεδρο της Ν.Δ.

Όπως επισήμανε η κ. Μήτρογλου, υποβλήθηκαν πάνω από 600 ερωτήσεις. Οι 50 από αυτές αναρτήθηκαν στο blog της Ν.Δ. που ψηφίστηκαν από περισσότερους από 4.000, ενώ οι δέκα ερωτήσεις που συγκέντρωσαν τις περισσότερες ψήφους των πολιτών τέθηκαν στον πρωθυπουργό.

Ολόκληρη η συνέντευξη έχει ως εξής:

κ. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ: Καλησπέρα σας! Πρέπει να πω ότι χαίρομαι ιδιαίτερα που συμμετέχω σε αυτή τη διαδικασία.

κ. ΜΗΤΡΟΓΛΟΥ: Και εμείς. Η πρώτη ερώτηση, λοιπόν: Γιατί μας ζητάτε να σας ψηφίσουμε και τρίτη φορά το 2009 ώστε να κάνετε αυτά που έπρεπε να κάνετε το 2004;

Να ξεκινήσω λέγοντας ότι έχει γίνει πολύ σημαντικό έργο στα χρόνια αυτά. Και σταχυολογώ, χωρίς να θέλω να μακρηγορήσω: φορολογική μεταρρύθμιση με τη μείωση των φορολογικών συντελεστών για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και κυρίως για τα μεσαία νοικοκυριά.
Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που αναμόρφωσε, στην κυριολεξία, τη δυνατότητα του δημόσιου πανεπιστημίου.

Η ασφαλιστική μεταρρύθμιση που περιόρισε τους 133 φορείς και ταμεία σε 13. Ο χωροταξικός σχεδιασμός στη χώρα. Οι μεγάλες ενεργειακές συμφωνίες.

Όλα αυτά, λοιπόν, και πολλά ακόμα συνθέτουν ένα συγκεκριμένο έργο που έχει παραχθεί.
Βεβαίως, δεν λέω και δεν θα πω ποτέ ότι έγιναν όλα τέλεια. Ούτε ισχυρίστηκα ποτέ ότι είμαι αλάνθαστος. Και ακόμα, οι μεταρρυθμίσεις και οι μεγάλες αλλαγές είναι μία διαρκής διαδικασία. Δεν σημαίνει: είπα "εκπαιδευτική μεταρρύθμιση" τέλειωσε. Έχει συνέχεια. Και φαντάζομαι σε κάποιες από τις ερωτήσεις ειδικά αυτό θα επανέλθει.

Η ασφαλιστική μεταρρύθμιση. Βεβαίως πρέπει να τη συνεχίσουμε. Είναι ένα πολύ απλό παράδειγμα. Δεν είναι δυνατόν να είμαστε στη χώρα που έχει τον μεγαλύτερο αριθμό βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων σε όλη την Ευρώπη και να μην κάνουμε και αυτό το τολμηρό βήμα προς τα εμπρός.

Όμως, ο βασικός λόγος για τον οποίο λέω ότι η Κυριακή των εκλογών είναι μία πολύ κρίσιμη ημέρα είναι ότι υπάρχει ένα πολύ σημαντικό διακύβευμα.

Η πολιτική που εφαρμόσαμε αναμφισβήτητα ήταν στη σωστή κατεύθυνση, ασχέτως αν έγιναν επιμέρους λάθη.

Όμως, από τα μέσα του 2008 και μετά βιώνουμε μία τελείως καινούρια έκτακτη κατάσταση: μία παγκόσμια οικονομική κρίση που πλήττει όλες τις χώρες και κάθε χώρα ξεχωριστά στο δικό της αδύναμο σημείο.

Στη δική μας περίπτωση, ο ασθενής, ο αδύναμος κρίκος είναι οι δημοσιονομικές ανισορροπίες που έχουμε. Κυρίως ένα πολύ μεγάλο, ένα υπέρογκο δημόσιο χρέος που δημιούργησαν και κληροδότησαν στον τόπο οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ.
Αυτό, λοιπόν, η οικονομική κρίση, κάνει επιτακτική την ανάγκη να αντιμετωπιστεί τώρα. Γι' αυτό πολύ ανοιχτά είπα στους πολίτες ποια είναι η κατάσταση και ποιος είναι ο τρόπος να την παλέψουμε και να τη νοικοκυρέψουμε.

Γίνεται, είναι εφικτό. Και παρουσίασα ένα ολόκληρο πρόγραμμα. Βεβαίως, ένα πρόγραμμα που σημαίνει ότι έχουμε μπροστά μας δύο δύσκολα χρόνια και δύσκολες αποφάσεις.
Αλλά αν εφαρμόσουμε αυτές τις πολιτικές, θα το αντιμετωπίσουμε ριζικά και αμετάκλητα και η χώρα θα μπορεί να τρέξει στον δρόμο της ανάπτυξης από εκεί και πέρα.

Εάν παρασυρθούμε σε ευχολόγια, σε εύκολες υποσχέσεις, σε πολιτικές που λένε ότι όλα θεραπεύονται χωρίς ούτε ένα δυσάρεστο μέτρο -γιατί αυτό κάνει σήμερα ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης- τότε υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να μπούμε σε οικονομική περιπέτεια και να χρειαστούν μετά πολύ πιο δύσκολες πολιτικές, περισσότερο δυσβάστακτες πολιτικές, πολύ μεγαλύτερη πίεση στους πολίτες για να βγούμε από το πρόβλημα.

Αυτό, λοιπόν, είναι το διακύβευμα, ή αν θέλετε το δίλημμα των εκλογών: Θα πάμε στον δρόμο της υπευθυνότητας; Με τα δύσκολα μέτρα που έχει, τα όχι ευχάριστα που λέω. Ή θα πάμε σε αυτά που ηχούν ευχάριστα αλλά προμηνύουν κινδύνους;

Η δεύτερη ερώτηση: Τι απαντάτε σε εκείνους που πιστεύουν ότι είστε δέσμιος συμφερόντων, ειδικά μετά τις υποκλοπές;

Να ξεκινήσω, κατ' αρχάς, με το συγκεκριμένο που θέτετε.

Στις υποκλοπές, φαντάζομαι όλοι το έχουν καταλάβει, ο στόχος ήμουν εγώ. Η κυβέρνηση βεβαίως και άλλα μέλη της, αλλά ο κύριος στόχος ήμουν εγώ.

Κατά συνέπεια είναι βέβαιο ότι αυτός που τις έκανε ή αυτοί που τις έκαναν δεν ήθελαν να εξυπηρετήσουν ούτε τα συμφέροντα της χώρας ούτε τα συμφέροντα της κυβέρνησης και ακόμα λιγότερο εμού, τη δική μου, ας το πούμε, πολιτική.

Εγώ δεν δικαιούμαι να κάνω ούτε υπαινιγμούς ούτε εικασίες, γιατί έχω μία πολύ υπεύθυνη θέση. Κατά συνέπεια, εκείνο που αμέσως επέλεξα να κάνω είναι βαθιά και δικαστική και αστυνομική έρευνα.

Μέχρι στιγμής δεν βρέθηκε ποιος ή ποιοι το έκαναν, που σημαίνει ότι αυτός ή αυτοί που το έκαναν είχαν πολύ προηγμένη τεχνολογική δυνατότητα. Αυτή είναι η αλήθεια.
Εγώ πιστεύω ότι η αλήθεια θα βγει κάποια στιγμή και θα με δικαιώσει.

Εκείνο, όμως, που θέλω να ξέρουν οι πάντες είναι ότι όχι μόνο υπάρχει κάτι που ξέρω και δεν το λέω, αλλά, επαναλαμβάνω, ο βασικός στόχος των υποκλοπών, με συγχωρείτε που μιλάω για τον εαυτό μου, ήταν ο ομιλών.

Τώρα στο ευρύτερο ζήτημα.

Ακούστε, εγώ έχω μία άποψη και την έχω πει πολλές φορές και επιμένω σε αυτή και δεν κουνήθηκα ούτε μία σπιθαμή από αυτή: Το να έχεις παραπάνω χρήματα ή ιδιοκτησία σε εφημερίδες, σε μέσα μαζικής επικοινωνίας δεν σου δίνει το δικαίωμα να έχεις μεγαλύτερη επιρροή στα πολιτικά πράγματα της χώρας από κάθε άλλον πολίτη. Την ψήφο σου μόνο έχεις.

Αυτό το πλήρωσα και το πληρώνω. Βλέπετε συχνά τη μεταχείριση που υφίσταμαι από διάφορες πλευρές. Αν παρακολουθήσει κανένας τη δημοσιότητα στη χώρα, θα νόμιζε ότι η Νέα Δημοκρατία είναι προ καταποντισμού, ενώ δεν είναι έτσι τα πράγματα. Η Νέα Δημοκρατία θα τις κερδίσει τις εκλογές την Κυριακή.

Αλλά δείχνει πώς όποιοι νομίζουν ότι έχουν επιρροή συμπεριφέρονται. Και ξέρετε γιατί συμπεριφέρονται έτσι; Γιατί στα χρόνια τα δικά μου ούτε συγκυβέρνησαν, ούτε συγκυβερνούν, δεν είναι καν συνομιλητές μου. Ούτε θα είναι ποτέ.


Η τρίτη ερώτηση: Τι έχετε να πείτε στους πληγωμένους ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας; Κάποιοι από αυτούς θεωρούν το ΛΑΟΣ σάρκα εκ της σαρκός.

Όταν ασκείς κυβερνητική πολιτική, πέραν του ότι βεβαίως μέσα στα σωστά θα γίνουν και λάθη, δεν το αμφισβητεί κανένας αυτό. Άλλωστε, το λέω πολλές φορές, ο τελευταίος που θα ισχυριστεί ότι είναι αλάνθαστος είμαι εγώ. Δεν το πιστεύω αυτό. Πιστεύω ίσα-ίσα πως αυτοί που λένε ότι είναι αλάνθαστοι είναι οι πιο επικίνδυνοι ανάμεσά μας, οποιαδήποτε δουλειά και να κάνουν.

Πέρα από αυτό όμως, ακόμα και τη σωστή πολιτική να κάνεις, είναι βέβαιο ότι κάποιοι άνθρωποι θα δυσαρεστηθούν από ένα μέτρο, θα ενοχληθούν από μία πολιτική. Θα ενοχληθούν, ίσως, από μία συμπεριφορά.

Κατά συνέπεια, είναι πάρα πολύ ανθρώπινο, πολύ κατανοητό, πάρα πολύ φυσιολογικό να δημιουργούνται και πικρίες και δυσαρέσκειες και ενόχληση.

Όμως, όταν έρχεται η ώρα όπου είμαστε όλοι ενώπιος ενωπίω με τις ευθύνες μας, και το λέω έτσι γιατί, θα μου επιτρέψετε να πω, σε μία ελεύθερη δημοκρατική κοινωνία όλοι έχουμε τον ίδιο βαθμό συμμετοχής στις μεγάλες αποφάσεις, που είναι οι εκλογές. Εκεί, λοιπόν, πρέπει να ιεραρχούμε τα πράγματα.

Και το ερώτημα το ρητορικό που θέτω: είναι δυνατόν επειδή μια πολιτική με ενόχλησε ή με δυσαρέστησε να με οδηγήσει να σπαταλήσω την ψήφο μου σε συμπεριφορά διαμαρτυρίας; Και τι θα βγάλει αυτό; Εάν έβγαζε ένα καλύτερο αποτέλεσμα, θα μπορούσα να το συζητήσω.
Εμένα η άποψή μου είναι πως όχι απλώς δεν βγάζει πουθενά, στην ουσία η αλήθεια είναι ότι η ψήφος του ΛΑΟΣ βοηθάει το ΠΑΣΟΚ και μόνο. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Βεβαίως, σέβομαι κάθε επιλογή και κάθε άποψη. Κάθε πολίτης είναι ελεύθερος να αποφασίσει, αλλά πρέπει να ξέρει και να συνειδητοποιεί και ποιο είναι το διακύβευμα των εκλογών και ποια είναι η ιεράρχηση των προτεραιοτήτων.

Εδώ κρίνεται αν την επόμενη μέρα θα έχουμε την πολιτική με την οποία πρέπει να αντιμετωπίσουμε την κρίση και να βγούμε από το πρόβλημα ή όχι ή αν θα πάμε σε μια κατεύθυνση των γενικεύσεων, των ωραιολογιών, των υποσχέσεων στους πάντες, στα πάντα και της αοριστίας, ή αν θα πάμε με μια συγκεκριμένη πολιτική.

Και βεβαίως, να ξέρει ότι αν διαλέγει ψήφο διαμαρτυρίας στο ΛΑΟΣ στην ουσία βοηθάει το ΠΑΣΟΚ.

Η τέταρτη ερώτηση: Έχετε κρατήσει χαμηλά την ανεργία ή αλλάξατε τον τρόπο υπολογισμού της; Πόση είναι η ανεργία με τον παλιό τρόπο υπολογισμού;


Ακούστε, η ανεργία υπολογίζεται, σταθμίζεται με ενιαίο τρόπο σε όλη την Ευρώπη. Αυτή είναι η αλήθεια, μην έχουμε λοιπόν αυταπάτες και καχυποψίες. Και είναι η μέθοδος της EUROSTAT, της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας.

Μια και το λέτε, η ανεργία στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια μειώθηκε και μειώθηκε αρκετά. Δε σας λέω ικανοποιητικά, διότι για να πεις ικανοποιητικά σημαίνει ότι εξαλείφθηκε η ανεργία. Θυμίζω όμως κατ' αρχάς ποια ήταν η επίδραση του ΠΑΣΟΚ σε αυτό. Το ΠΑΣΟΚ την πήρε την ανεργία στο 3% και την πήγε στο 11,3% τον Μάρτιο του 2004 και στα μέσα του 2008 είχε πέσει γύρω στο 7%, αρκετά καλή επίδοση, χωρίς να λέω ότι ήταν η τέλεια.

Και ήταν βεβαίως αποτέλεσμα συγκεκριμένων πολιτικών: Της μείωσης της φορολογίας για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ενός ισχυρού αναπτυξιακού επενδυτικού νόμου που έδινε ευκαιρίες πάλι για επενδύσεις και μιας σειράς άλλων πολιτικών.

Βεβαίως τώρα έχει αυξηθεί κάπως, διότι βιώνουμε μια μεγάλη οικονομική κρίση. Αλλά πάλι οφείλω να είμαι απόλυτα ειλικρινής. Δεν έχουμε την έκρηξη της ανεργίας που βιώνουν άλλες κοινωνίες. Στην Ισπανία η ανεργία πλησιάζει το 20%, σε άλλες χώρες έχει ξεπεράσει ήδη το 10% - 11%. Στην Ευρώπη μιλώ τώρα.

Σε εμάς μπορεί να είναι κοντά ή γύρω από το 9%. Δεν είναι ευχάριστο, όμως δείχνει ότι, πρώτον, οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν ήταν στη σωστή κατεύθυνση και επίσης ότι αν ακολουθήσουμε την υπεύθυνη συνταγή με συγκεκριμένο πρόγραμμα -δύσκολες αποφάσεις, το επαναλαμβάνω, να απαλλαγούμε από την κακή κληρονομιά, από τα βάρη τα δημοσιονομικά και κυρίως του χρέους- η χώρα αυτή έχει απίστευτες δυνατότητες να τρέξει προς τα μπρος και να γεμίσει πολλές θέσεις εργασίας. Βεβαίως, αρκεί να μην πάμε σε κατεύθυνση με τις ιδεοληψίες του παρελθόντος, όπου διώκεται η επιχείρηση, διώκεται η ελεύθερη οικονομία, διώκεται η δυνατότητα του επενδυτή να δημιουργήσει και να φτιάξει θέσεις εργασίας.

Η πέμπτη ερώτηση: Τι κάνατε για να αλλάξετε το εκπαιδευτικό σύστημα που σκοτώνει τη δημιουργικότητα και την επινοητικότητα των παιδιών; (Όπως αναφέρει η έρευνα από τον Σέρκεν Ρόμπινσον).

Κατ' αρχάς να σας πω ότι έγινε μια μεγάλη προσπάθεια κι ένα πολύ σημαντικό βήμα με την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση για την τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Και απλώς να θυμίσω πως αυτή η προσπάθεια έγινε με τη λυσσώδη αντίδραση κομμάτων της αντιπολίτευσης και βεβαίως του ΠΑΣΟΚ, αλλά και διαφόρων άλλων φορέων. Θυμάστε ότι κάθε Πέμπτη είχαμε ραντεβού βίαιων κινητοποιήσεων στην Αθήνα για πάνω από έναν χρόνο.
Παρ' όλα αυτά, εκείνη η μεταρρύθμιση είχε πολύ σημαντικά στοιχεία: Πρώτα απ' όλα, επέβαλε στα πανεπιστήμια να έχουν τεταρτοετή προγραμματισμό, να έχουν και να εφαρμόζουν εσωτερικό κανονισμό, αντιμετώπισε το πρόβλημα των αιώνιων φοιτητών και μεταρρύθμισε σοβαρά τον τρόπο εφαρμογής των διατάξεων για το πανεπιστημιακό άσυλο, άλλο που η εμπειρία των τελευταίων δύο ετών μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ίσως πρέπει να πάνε ακόμα πιο αυστηρά στην κατεύθυνση αυτή.

Και βεβαίως, ένα κομμάτι της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης ήταν η εισαγωγή της αξιολόγησης. Σήμερα όλα τα πανεπιστήμιά μας, όλες οι σχολές έχουν αρχίσει και αξιολογούνται και με εσωτερική και με εξωτερική αξιολόγηση.

Και δεν είναι μόνο αυτό. Να θυμίσω ότι καταργήσαμε τις εξετάσεις της Β΄ Λυκείου και μειώσαμε τα εξεταζόμενα μαθήματα. Και βεβαίως έχουμε κάνει ένα πολύ μεγάλο προγραμματισμό για την εισαγωγή των σύγχρονων τεχνολογιών και κυρίως, να το πω απλά, των κομπιούτερ στα σχολεία.

Περάσαμε από τους αριστούχους τώρα και δώσαμε δωρεάν ηλεκτρονικό υπολογιστή σε όλους ανεξαιρέτως τους μαθητές της Α΄ Γυμνασίου. Και αυτό για μια προσπάθεια ώστε κάθε παιδί να έχει τη δυνατότητα εξοικείωσης, ταχείας ας το πούμε προσαρμογής στα δεδομένα της εποχής και να έχει τα εφόδια να τρέξει στη σύγχρονη εποχή.

Τώρα δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι χρειάζεται και άλλο βήμα μεγάλο στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Το έχουμε προαναγγείλει, το έχουμε πει ποιο είναι. Η αλλαγή του τρόπου εισαγωγής στα πανεπιστήμια ώστε να μειωθεί τουλάχιστον η πίεση που ασκείται πάνω στα παιδιά με το να έχουν μόνο μία ευκαιρία. Και δεύτερον, αυτό θα επιτρέψει την αναβάθμιση και θα έλεγα ίσως και τον όρο αυτονόμηση του Λυκείου.

Γιατί το Λύκειο έχει γίνει μια παρεξηγημένη έννοια. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο τρόπος με τον οποίο εισάγονται τα παιδιά στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι αδιάβλητος. Βέβαια πολύ κουραστικός και πιεστικός. Από την άλλη πλευρά, όμως, έχει -πώς να το πω- περίπου ευνουχίσει το Λύκειο. Διότι από την Α΄, πάντως σίγουρα στη Β΄ Λυκείου, όλα τα παιδιά έχουν τον προσανατολισμό τους στις πανελλαδικές εξετάσεις και το Λύκειο πλέον μοιραία χάνει την αξία του.
Είναι όμως σημαντικό το Λύκειο να επανακτήσει την αξία του γιατί είναι στην πιο ευαίσθητη ηλικία της διαμόρφωσης των χαρακτήρων αλλά και της παροχής ενός ολοκληρωμένου κύκλου γνώσεων που χρειάζεται ένας σύγχρονος πολίτης. Αυτή, λοιπόν, είναι η επόμενη μεγάλη μεταρρυθμιστική κίνηση που προγραμματίζουμε.

Η έκτη ερώτηση: Σε περίπτωση επανάληψης των γεγονότων του Δεκεμβρίου του 2008 με καταστροφές κ.λπ. τι θα κάνετε; Θα κρατήσετε την ίδια ή πιο σκληρή στάση;

Να ξεκινήσω κατ' αρχάς από μία διαπίστωση: Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ήταν τραυματική εμπειρία εκείνη για όλους μας. Όπως επίσης δεν υπάρχει αμφιβολία πως ήταν ένα πολύ-πολύ λεπτό θέμα, αφού όλα αυτά πυροδοτήθηκαν από την ιδιαίτερη ψυχολογία που διαμορφώθηκε από τον θάνατο ενός νέου παιδιού.

Από εκεί και πέρα, όμως, εκείνο που είδαμε είναι ότι υπάρχουν μερικές χιλιάδες άνθρωποι -και το λέω έτσι καθαρά, δεν μιλάμε πια για 30 ή 50 αλλά για μερικές χιλιάδες ανθρώπους διεσπαρμένους σε όλη την Ελλάδα με δυνατότητα επικοινωνίας μεταξύ τους- που είναι προσανατολισμένοι στη βία και στην καταστροφή.

Λοιπόν, βγάλαμε όλοι ένα συμπέρασμα από αυτό: Δεν υπάρχει καμία ανοχή γι' αυτό το φαινόμενο.
Γι' αυτό έκτοτε προχωρήσαμε σε πολύ πιο αποφασιστική αντιμετώπιση τέτοιων φαινομένων. Γι' αυτό επιβάλαμε τη νόμιμη χρήση των καμερών.

Γι' αυτό τη χρήση κουκούλας και μάσκας την κάναμε ιδιαίτερα επιβαρυντική για σειρά ποινικών αδικημάτων. Γι' αυτό επανέρχομαι σε εκείνο που σας ανέφερα επιφανειακά πριν από λίγο. Σκεφτόμαστε σοβαρά να αλλάξουμε την υπόθεση του πανεπιστημιακού ασύλου.
Και το λέω πολύ καθαρά. Το πανεπιστημιακό άσυλο μπορεί να είχε κάποια αξία στα πρώτα χρόνια μετά τη δικτατορία λόγω της ευαισθησίας από την εμπειρία της τραυματικής εκείνης εποχής.

Σήμερα η Ελλάδα είναι μια ελεύθερη κοινωνία. Όποιος θέλει να διαφωνήσει διαφωνεί. Όποιος θέλει να πει τη γνώμη του τη λέει. Όποιος θέλει να αναρτήσει πανό το κάνει. Όποιος θέλει να διαδηλώσει, όποιος θέλει να διαμαρτυρηθεί, όποιος θέλει να διεκδικήσει, έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει αυτό.

Άρα, τι νόημα έχει ένα άσυλο, το οποίο στην ουσία έχει καταστεί άσυλο για βίαιες πράξεις, για προετοιμασία καταστροφών, καμιά φορά και πρόχειρων οπλοστασίων.

Εγώ, λοιπόν, θέτω ευθέως στους πολίτες τη σκέψη μου, μετά την εμπειρία των τελευταίων ετών και της δυσκολίας να εφαρμοστεί ο μεταρρυθμισμένος δικός μας νόμος. Και ξέρετε γιατί υπάρχει δυσκολία; Το κάναμε πολύ εύκολο πια για τις πρυτανικές αρχές να καλέσουν την αστυνομία. Αλλά στην πορεία ανακαλύψαμε -και είναι εμπειρία για όλους μας αυτό- ότι οι άνθρωποι αυτοί έχουν έναν πολύ μεγάλο δισταγμό να το κάνουν.

Γιατί; Γιατί εκείνη την ώρα θα λύσει το πρόβλημα η αστυνομία, αλλά την άλλη μέρα ο πρύτανης θα πρέπει να συμβιώσει με όλα αυτά τα στοιχεία πάλι, με κίνδυνο να του χτίσουν την πόρτα, να τον προπηλακίσουν και να τον απειλήσουν.

Άρα λοιπόν πάμε σε πιο καθαρές λύσεις. Η Ελλάδα είναι ολόκληρη ένα άσυλο για όλες τις ιδέες, τις ιδεολογίες, τις απόψεις, τις διεκδικήσεις, τις διαμαρτυρίες. Δεν χρειάζεται ειδικό άσυλο για κάποιους χώρους, όπου τελικά γίνεται καταστρατήγηση και κατάχρηση του πραγματικού περιεχομένου και καταλήγει να είναι άσυλο στην καταστρεπτική μανία κάποιων στοιχείων.

Η έβδομη ερώτηση: Δυστυχώς κανένας δεν λέει τι θα κάνει με το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελλάδας, θα ασχοληθεί κάποιος με τον τουρισμό, αντί να φορολογεί;

Ναι. Θα ξεκινήσω με κάποιες παρατηρήσεις.

Πρώτα απ' όλα, σας θυμίζω ότι εμείς δημιουργήσαμε το υπουργείο Τουρισμού. Ένα.
Δεύτερον, εμείς φτιάξαμε χωροταξικό σχεδιασμό και ειδικό χωροταξικό για τον τουρισμό.
Και τρίτον, μειώσαμε τους φορολογικούς συντελεστές για όλες τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και τα μεσαία εισοδήματα.

Αυτά και μόνο δείχνουν πόσο μεγάλη προτεραιότητα είναι ο τουρισμός.

Όμως ήρθε η κρίση. Και η κρίση, μεταξύ άλλων, φυσικό είναι να έχει επιπτώσεις και στον τουρισμό. Από τον Δεκέμβριο εκπονήσαμε ειδικό πρόγραμμα στήριξης του τουρισμού, που προέβλεπε μείωση της φορολογίας και του ΕΤΑΚ και του τέλους παρεπιδημούντων. Στήριξη σε προγράμματα απασχόλησης, σε εποχικά απασχολουμένους σε ξενοδοχειακές μονάδες.
50% αύξηση της διεθνούς προβολής της χώρας, των πόρων για τη διεθνή προβολή της. 50% αύξηση στον κοινωνικό τουρισμό. Λειτουργική τακτοποίηση ξενοδοχειακών μονάδων.
Ένα ολοκληρωμένο πακέτο το οποίο, μην έχετε καμία αμφιβολία, βοήθησε τον τουρισμό σε αυτή την πολύ δύσκολη καμπή της κρίσης να σταθεί στα πόδια του.

Αν ακούγατε τις προβλέψεις για τη φετινή σεζόν ήταν στην κυριολεξία να σε πιάνει πανικός στις αρχές του χρόνου. Δεν έγινε έτσι. Βεβαίως υπήρχε κάμψη, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, αλλά όχι τέτοια κάμψη που να μπορούμε να μιλάμε για σοβαρή ή για μόνιμη βλάβη.

Ο ελληνικός τουρισμός είναι η μεγάλη βιομηχανία της χώρας, είναι το μεγάλο αναπτυξιακό όπλο της χώρας. Εμείς κάναμε, θα συνεχίσουμε να κάνουμε, ό,τι μπορούμε σε αυτή την κατεύθυνση για τη στήριξή του.

Οφείλω όμως να σας πω ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια είχαμε κάθε χρόνο αλματώδη αύξηση του τουριστικού μας προϊόντος και σε αφίξεις αλλά και σε εισροές πόρων.

Τέλος, όταν λέμε τουριστική πολιτική πρέπει να συμπεριλαμβάνουμε σε αυτό και τη γενικότερη ανάπτυξη της υποδομής. Όταν για παράδειγμα εμείς πλέον έχουμε δρομολογήσει τη δημιουργία του νέου μεγάλου αεροδρομίου, στο Καστέλι της Κρήτης, μεγάλου διεθνούς αεροδρομίου, αυτό μπορεί να μην είναι με την περιορισμένη έννοια του όρου κομμάτι του τουριστικού προγράμματος, αλλά αναμφισβήτητα είναι μία πάρα πολύ μεγάλη ώθηση στην αναπτυξιακή διάσταση του τουρισμού τουλάχιστον στην περιοχή.

Ή όταν κάνουμε πραγματικά διεθνές αεροδρόμιο αυτό της Θεσσαλονίκης ισχύει το ίδιο. Όταν κάνεις την Εγνατία Οδό, και μάλιστα κατασκευάσαμε πάνω από το μισό (και πάντως το δυσκολότερο κομμάτι της) μέσα σε 4,5 χρόνια, αυτό σημαίνει ότι δίνεις πολύ μεγάλη δυνατότητα πρόσβασης σε περιοχές. Και το ίδιο ισχύει και με τους μεγάλους αυτοκινητόδρομους στην Πελοπόννησο.

Άρα, για να καταλήξω, ο τουρισμός είναι πρώτη και βασική προτεραιότητα της αναπτυξιακής πολιτικής. Το κάνουμε και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε με ακόμα μεγαλύτερη ζέση.

Η όγδοη ερώτηση: Αναφέρετε λόγους για να σας ψηφίσουν κάποιοι που ψηφίζουν σε αυτές τις εκλογές για πρώτη φορά. Με τι θα κερδίσετε τους ηλικίας 18 - 20;

Θα μπορούσα να σας πω πολλά επιχειρήματα. Όμως είναι αναφαίρετο δικαίωμα κάθε πολίτη, κάθε ανθρώπου και -στη συγκεκριμένη περίπτωση- κάθε νέου ανθρώπου να κάνει τις επιλογές του με τα δικά του κριτήρια.

Απλώς να ξέρει τι διακυβεύεται. Εγώ αυτό του λέω είναι να ξέρει τι διακυβεύεται.
Ο τόπος μπορεί να μπει σε περιπέτεια και μπορεί αυτό να γίνει αν ακολουθήσουμε τις Σειρήνες των εύκολων λύσεων.

Ξέρουμε όλοι ότι υπάρχει πρόβλημα κυρίως με το δημόσιο χρέος. Είμαι βέβαιος ότι το ξέρουμε όλοι, είτε το λέμε ανοιχτά είτε όχι, ότι πρέπει να το αντιμετωπίσουμε τώρα.
Εγώ, λοιπόν, σας λέω: ναι, παίρνω το κόστος επάνω μου, οι πολίτες με εμπιστεύτηκαν δύο φορές και λέω και τη δύσκολη αλήθεια, αλλά λέω και το δύσκολο πρόγραμμα για να αντιμετωπιστεί.

Αυτά που είπα στη Θεσσαλονίκη και λέω έκτοτε δεν είναι εύκολα πράγματα, είμαι βέβαιος τα καταλαβαίνουμε όλοι.

Αλλά για όλους και κυρίως για τους νέους ανθρώπους είναι και μία ευκαιρία να διακρίνουν ανάμεσα στη φωνή της αλήθειας που δεν τους κολακεύει, δεν τους λέει μόνο αυτά που θέλουν να ακούσουν, δεν τους λέει ότι υπάρχουν μαγικές και εύκολες λύσεις, αλλά τους λέει: έχουμε και προβλήματα και για να τα αντιμετωπίσουμε πρέπει να πάρουμε δύσκολες αποφάσεις. Και αυτό μπορεί να έχει κόστος για ένα διάστημα, αλλά τελικά προετοιμάζει στην ουσία ένα καλύτερο μέλλον ακριβώς γι' αυτούς τους νέους ανθρώπους.

Η ένατη ερώτηση: Ποια πρέπει να είναι η θέση της Ελλάδας τον Δεκέμβριο στην Ευρωπαϊκή Ένωση κατά την αξιολόγηση της Τουρκίας;

Κατ' αρχάς, πιστεύω ότι στην εξωτερική πολιτική γενικότερα πρέπει να έχεις καθαρές θέσεις. Αυτό κάναμε και με την υπόθεση των Σκοπίων στο Βουκουρέστι και πετύχαμε τον στόχο μας.
Σήμερα είναι κοινή θέση και του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης ότι "αν δεν βρεθεί κοινά αποδεκτή λύση είναι κλεισμένος ο δρόμος των Σκοπίων προς τους ευρωατλαντικούς θεσμούς" και παντού το ίδιο κάνουν.

Το ίδιο ισχύει και έναντι της Τουρκίας. Έναντι της Τουρκίας εγώ έχω μια πολύ καθαρή πολιτική. Πιστεύω ότι το να ενθαρρύνεται η Τουρκία να προσεγγίζει την Ευρώπη είναι καλό, γιατί μια Τουρκία που θα υιοθετήσει ευρωπαϊκές συμπεριφορές θα γίνει ευρωπαϊκό κράτος να το πω με άλλα λόγια, αν θέλετε τον προχωρημένο όρο θα εξευρωπαϊστεί, θα είναι μια καλύτερη Τουρκία και για τους πολίτες της χώρας αυτής, για όλους και για τους γείτονές της.

Γι' αυτό έχω μία πολύ καθαρή πολιτική που λέει: Πλήρης συμμόρφωση με τις απαιτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και με όσα έχει συμφωνήσει η ίδια η Τουρκία να τηρήσει. Πλήρης ένταξη.
Τώρα, για εμάς όλα τα θέματα που μας αφορούν είναι κατοχυρωμένα όχι μόνο στο Διεθνές Δίκαιο, αλλά και σε διαρκή διαχρονικά επαναλαμβανόμενα συμπεράσματα των ευρωπαϊκών συμβουλίων.

Η Τουρκία είναι υπό πίεση, είναι αναγκασμένη να αρχίσει να δείχνει δείγματα γραφής, ότι αυτά που έχει συμφωνήσει να κάνει -προσέξτε, όχι έναντι της Ελλάδος, έναντι της Ευρώπης, κι αυτή είναι η μεγάλη επιτυχία- τα κάνει ή αρχίζει να τα κάνει.
Το διάστημα που ακολουθεί, παρότι δεν είναι πολύ μεγάλο μέχρι τον Δεκέμβριο, είναι εξαιρετικά κρίσιμο. Περιμένουμε από την Τουρκία να δώσει εξετάσεις και να είναι επιτυχείς.

Και η δέκατη ερώτηση: Γιατί δεν απελευθερώσατε τα "κλειστά επαγγέλματα", μηδέν κόστος στον προϋπολογισμό, τεράστιο κέρδος για τους πολίτες και για την αγορά;

Ωραία. Έγιναν βήματα σε αυτή την κατεύθυνση, με πιο σημαντικό το γεγονός ότι ήδη έχει κατατεθεί νομοθέτημα για την ενσωμάτωση στο Ελληνικό Δίκαιο της οδηγίας για την απελευθέρωση των υπηρεσιών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που ήταν ένα πολύ μεγάλο βήμα και κανένας δεν τόλμαγε να το κάνει ειδικά στην Ελλάδα.

Απελευθέρωση επαγγελμάτων είναι επίσης μία σαφής δέσμευση που έχω πάρει και να ξέρετε κάτι: βεβαίως πιστεύω ότι είναι πολύ καλό για την οικονομία. Οι διεθνείς οργανισμοί υπολογίζουν ότι η απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων στην ελληνική οικονομία θα σήμαινε επιπλέον 2% στον ρυθμό ανάπτυξης, που είναι απίστευτο. Είναι τεράστιο, θέλω να πω, δηλαδή πολύ μεγάλη υπόθεση.

Βεβαίως πρέπει να ξέρουμε ότι θα ενοχλήσει πολλούς, γιατί είναι πάρα πολλοί βολεμένοι σε τέτοιες καταστάσεις. Εγώ λοιπόν λέω, αφού έτσι κι αλλιώς έχω μπροστά μου ένα δύσκολο πρόγραμμα, ναι είμαι διατεθειμένος και να το κάνω και να αντέξω και την πίεση όποιων δεν το θέλουν. Η ουσία είναι ότι είναι σωστό.

Αλλά, ξέρετε, θέλει κουράγιο για να κάνεις πάντα το σωστό, γιατί σε μια κοινωνία -αφήστε τώρα τα ευχολόγια και τα εύκολα λόγια διάφορων πολιτικών, ιδίως σε προεκλογικές περιόδους- δεν συμφωνεί ολόκληρη η κοινωνία να γίνουν τα βήματα προς τα μπρος. Υπάρχουν διάφορες κατηγορίες πολιτών που για διάφορους λόγους βολεύονται από συγκεκριμένες καταστάσεις.
Άλλωστε, γι' αυτό και όλες οι μεταρρυθμιστικές προσπάθειες που κάναμε συνάντησαν μεγάλη αντίσταση. Τις πετύχαμε τελικά. Δέχομαι την κριτική και την κάνω και μόνος μου. Μα ξέρεις, έπρεπε να τις πάτε πιο γρήγορα, πιο παλικαρίσια, πιο τσαμπουκαλίδικα, αν θέλετε.

Πιθανόν κάποιοι να έχουν δίκιο ή σε μερικές περιπτώσεις ίσως να ήμουν κι εγώ κάπως αφελής, όταν άφησα δύο χρόνια να περάσουν για να γίνει διάλογος, ώστε να συμφωνήσουμε για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Όταν φάνηκε γρήγορα ότι όλοι έφευγαν από το τραπέζι του διαλόγου με διάφορα προσχήματα, γιατί δεν θέλανε διάλογο, γιατί δεν θέλουν να συμφωνήσουν, γιατί δε θέλουν να υπάρξει συνεννόηση.

Ωραία, συμπέρασμα: Πάμε λοιπόν πιο γρήγορα, πάμε πιο τολμηρά, αλλά κανείς δεν μπορεί να μου αμφισβητήσει ότι και μεταρρυθμίσεις έκανα και πήρα και κόστος για να τις κάνω.

Οι ερωτήσεις που ψήφισαν οι πολίτες ήταν αυτές οι δέκα. Όμως υπήρξαν πολλές που...

Κι άλλες;

Ναι, που ασχολούνται και με αθλητικά θέματα. Θα θέλατε ίσως να απαντήσετε σε μια - δυο από αυτές; Να ξεφύγουμε λίγο από το τυπικό το πολιτικό. Μία ερώτηση λοιπόν που έχει γίνει είναι: Πόσες πιθανότητες έχει να πάρει φέτος η ΑΕΚ το πρωτάθλημα;

Εντάξει, εγώ πιστεύω ότι όλες οι ομάδες έχουν πιθανότητες να διακριθούν και να πάρουν και το πρωτάθλημα, άλλωστε είναι στην αρχή του ακόμα. Η ΑΕΚ είναι μια ομάδα με μεγάλη Ιστορία, με πάρα πολλούς τίτλους.

Εκείνο όμως που μου δίνετε την ευκαιρία να πω, γιατί τώρα πρόβλεψη δεν μπορεί να κάνει κανένας, είναι αδιανόητο να βλέπετε τις ομάδες να αλλάζουν τόσο εύκολα και τόσο γρήγορα τους προπονητές. Δείχνει ότι δεν υπάρχει η πρέπουσα προεργασία, σοβαρότητα και εμμονή στο στόχο.

Βλέπετε, 3 - 4 αγωνιστικές έχουν περάσει και έχουν αλλάξει ήδη 4 προπονητές μεταξύ των 16 ομάδων. Και φαντάζομαι τους επόμενους μήνες θα γενικευτεί το φαινόμενο. Το λέω αυτό γιατί αν θέλει κανείς να έχει, και το γενικεύω μάλιστα, δεν μιλάω μόνο για ποδόσφαιρο τώρα, αν θέλει κανείς να έχει αποτελέσματα, να έχει απόδοση πρέπει να έχει εμμονή στον στόχο, επιμονή, διάρκεια στην προσπάθεια.

Και να σας πω και κάτι άλλο: Αυτή τη στιγμή, κατά την άποψή μου, η ΑΕΚ έχει ένα μεγάλο κεφάλαιο, τον Μπάγεβιτς. Δεν συζητώ τις τεχνικές του αρετές. Άλλωστε δεν είμαι εκείνος που μπορεί να τον κρίνει σε αυτό το επίπεδο.

Αλλά επειδή τον παρακολουθούμε χρόνια και ως ποδοσφαιριστή και ως τεχνικό, δύο πράγματα είναι αναμφισβήτητα. Η σοβαρότητα, η πειθαρχία, η αυτοπειθαρχία. Από όπου πέρασε άφησε έργο. Λοιπόν, ας τον στηρίξουμε για να κάνει τη δουλειά του καλά και όχι να περιμένουμε αποτελέσματα μόνο από εβδομάδα σε εβδομάδα, και αυτό ισχύει για όλες τις ομάδες.

Και άλλη μία τελευταία: Γιατί έφυγε ο Ίβανσιτς;

Έλα ντε! Ακούστε, προσωπική μου άποψη είναι ότι είναι ένας πολύ καλός παίχτης. Και αν ήταν στο χέρι μου, δεν θα αποφάσιζα να φύγει. Γιατί χωρίς να είναι κάτι τέλειο, πάρα πολύ σπουδαίο, είναι ένας παίχτης με αρετές, ένας παίχτης με τεχνική κατάρτιση και κυρίως με πάρα πολύ καλό αριστερό πόδι και σε μεταβιβάσεις αλλά και σε σουτ.

Από εκεί και πέρα, όμως, ξέρετε επειδή σε αυτή τη χώρα όλοι κάνουμε κατά περίσταση τον σεισμολόγο, τον πυροσβέστη, τον αστυνομικό και τον πρωθυπουργό, δεν θέλω να κάνω εγώ τον προπονητή. Ο προπονητής ξέρει καλύτερα από όλους μας.

Ελπίζουμε και στο μέλλον ότι θα είστε κοντά στο social media και στο Διαδίκτυο. Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ, κύριε πρόεδρε.

Και εγώ σας ευχαριστώ! Ευχαριστώ και ανανεώνουμε το ραντεβού μας.

Ευχαριστούμε!