Η πραγματική φυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό δεν ξεπερνά το 1% με 1,5% του συνόλου των καταθέσεων, τονίζουν τραπεζικοί κύκλοι, σημειώνοντας ότι μετά τις αρχές Μαρτίου έχει επέλθει ισορροπία στο τραπεζικό σύστημα.

Ειδικότερα, όπως αναφέρουν: 
 
1. Η όποια μείωση των καταθέσεων απεικονίζει τη συμπεριφορά του κοινού μέχρι τις αρχές Μαρτίου 2010 και όχι τη σημερινή εικόνα. Έκτοτε, και κυρίως μετά τη συμφωνία των Βρυξελλών το τραπεζικό σύστημα έχει επανέλθει σε μια ισορροπία.

2. Λόγω της δύσκολης συγκυρίας οι επιχειρήσεις χρησιμοποιούν τα ταμειακά τους διαθέσιμα για αποπληρωμή υποχρεώσεων, εξυπηρέτηση των εμπορικών τους αναγκών και αποπληρωμή των εισαγωγών. Γι΄ αυτό, η μεγαλύτερη μείωση έχει σημειωθεί στις εταιρικές καταθέσεις όψεως και όχι στις καταθέσεις ιδιωτών. Η παραπάνω συμπεριφορά εξηγεί (κατ’ εκτίμηση) το 30% - 35% περίπου της μείωσης των καταθέσεων.

Για τους ίδιους λόγους το φαινόμενο μείωσης των καταθέσεων παρουσιάζεται και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Με βάση τα πρόσφατα στοιχεία της ΕΚΤ, η αύξηση του Μ3 και των χορηγήσεων ακολουθεί φθίνουσα πορεία το τελευταίο διάστημα και η μεταβολή των καταθέσεων έχει γίνει αρνητική σε ορισμένες χώρες.

3. Οι καταθέτες αποκτούν ελληνικά ομόλογα για υψηλότερες αποδόσεις. Αυτό εξηγεί (κατ’ εκτίμηση) το 20% - 25% της μείωσης των καταθέσεων το τελευταίο διάστημα και σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί φυγή κεφαλαίου στο εξωτερικό.

4. Κατ’ εκτίμηση ένα 15% - 20% της μείωσης καταθέσεων στην Ελλάδα τους τελευταίους μήνες έχει μεταφερθεί σε θυγατρικές των Ελληνικών Τραπεζών στο εξωτερικό, που δεν επηρεάζει τη ρευστότητα του Ελληνικού Τραπεζικού Συστήματος.

5. Σε περιόδους κρίσεων το κοινό διατηρεί μεγαλύτερα αποθέματα μετρητών εκτός του τραπεζικού συστήματος κυρίως για τη διεκπεραίωση των καθημερινών συναλλαγών του. Αυτό, ίσως, αποτελεί (κατ’ εκτίμηση) το 10% του συνόλου της μείωσης των καταθέσεων.

6. Ως εκ τούτου, η πραγματική φυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό δεν πρέπει να ξεπερνά (κατ’ εκτίμηση) το 1% με 1,5% του συνόλου των καταθέσεων.

Γενικότερα, σημειώνουν, το ελληνικό τραπεζικό σύστημα που δεν ήταν εκτεθειμένο σε τοξικά προϊόντα, που ταλάνισαν το διεθνές τραπεζικό σύστημα τα προηγούμενα χρόνια, παραμένει υγιές και ισχυρό. Ενισχύει αποτελεσματικά τις προσπάθειες του Δημοσίου για την κάλυψη των αναγκών του και, παράλληλα, εξυπηρετεί τις πραγματικές χρηματοδοτικές ανάγκες των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών, στηριζόμενο στην εμπιστοσύνη των καταθετών.