"Η Ελλάδα δεν ήταν στο επίκεντρο της συζήτησης, μετά από μήνες και μετά από πολλά Συμβούλια Κορυφής της Ευρώπης, δείγμα ότι η χώρα βρίσκεται σε πορεία επίτευξης των στόχων της ", ανέφερε ο Γ. Παπανδρέου στη συνέντευξη τύπου μετά την ολοκλήρωση της Συνόδου του Ευρωπαικού Συμβουλίου στις Βρυξέλλες.

Αναλυτικά ο Γ. Παπανδρέου δήλωσε:

"Το γεγονός ότι, σήμερα, η Ελλάδα δεν ήταν στο επίκεντρο της συζήτησης, μετά από μήνες και μετά από πολλά Συμβούλια Κορυφής της Ευρώπης, είναι ένα δείγμα, ότι η Ελλάδα βρίσκεται πια σε έναν δρόμο, σε μια πορεία επίτευξης των στόχων, των δύσκολων στόχων, στόχων που έχουν πονέσει τον Ελληνικό λαό, με τις θυσίες που κάνει ο Ελληνικός λαός, αλλά που πιάνουν τόπο και που δείχνουν ότι μπορούμε'.

Δείχνουν ότι όταν βάζουμε στόχους και παίρνουμε πρωτοβουλίες έχουμε αποτέλεσμα και ότι η Ελλάδα ανακτά συστηματικά, βήμα – βήμα, την αξιοπιστία της διεθνώς.

Αυτή ήταν και η γενική εντύπωση στο Συμβούλιο, και από την Επιτροπή και από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε έναν καλό δρόμο. Προφανώς, έχουμε ακόμα μπροστά μας δυσκολίες. Προφανώς, έχουμε πολλά να κάνουμε. Προφανώς, έχουμε να κάνουμε και τις μεγάλες αλλαγές που χρειάζονται, ώστε να μην ξαναβρεθούμε και πάλι σ’ αυτή την κρίση.

Μεγάλες αλλαγές, που αφορούν και στο πολιτικό σύστημα, και στη διαφάνεια στη Δημόσια Διοίκηση, και στην ανάπτυξη ενός σοβαρού πια συστήματος πρόνοιας, ενός δείκτη ασφαλείας για τον Έλληνα πολίτη, είτε απειλείται από την ανεργία, είτε είναι άνεργος.

Προφανώς, έχουμε να κάνουμε και μεγάλες αλλαγές στο χώρο της παιδείας και της υγείας, όπως και να διαμορφώσουμε ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης, που αξιοποιεί τα μεγάλα συγκριτικά πλεονεκτήματα που έχει η χώρα μας. Και είμαστε αποφασισμένοι να προχωρήσουμε σ’ αυτές τις αλλαγές, με συστηματικό τρόπο.

Όμως, το ζήτημα της Ελλάδας ανέδειξε νομίζω και πολύ σημαντικές πτυχές στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οι οποίες ήταν και αντικείμενο συζήτησης στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.

Πρώτα απ’ όλα, ανέδειξε την πολύ μεγάλη ανάγκη, τη διαπίστωση ότι χρειάζεται συντονισμένη οικονομική διακυβέρνηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Συντονισμένη οικονομική πολιτική, ώστε και να προλαβαίνονται πιθανές κρίσεις, και να αντιμετωπίζονται ζητήματα που προκύπτουν, αλλά και να υπάρχει ένας μηχανισμός στήριξης, ο οποίος ήδη διαμορφώθηκε, βεβαίως, λόγω της περίπτωσης της Ελλάδας και άλλων χωρών αργότερα, που βρέθηκαν στο μάτι του κυκλώνα από τις διεθνείς αγορές, την κερδοσκοπία και την αδυναμία των αγορών να ανταποκριθούν σε θετικές ενέργειες και πολιτικές, τις οποίες εμείς ή άλλες χώρες είχαμε λάβει.

Αυτό το ζήτημα, για πρώτη φορά συζητήθηκε σε τέτοια βάση και, βεβαίως, υπάρχουν αποφάσεις που έχουν ήδη προχωρήσει, μέσα από το λεγόμενο «task force», την ομάδα υπό την προεδρία του Van Rompuy, την οποία, θυμάστε ότι, δημιουργήσαμε προ μηνών και που, μέσα στους επόμενους μήνες, θα έρθει με συγκεκριμένες πια προτάσεις, για το πώς θα υπάρχει μια καλύτερη οικονομική διακυβέρνηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και των 27, και στο επίπεδο των 16.

Σε ό,τι αφορά την οικονομική διακυβέρνηση, ένα επίσης πολύ σημαντικό θέμα ήταν να ρυθμίσουμε και εμείς τις αγορές, με προτάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο πλαίσιο του G-20, αλλά και με αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εάν δούμε ότι και σε διεθνές επίπεδο υπάρχει μια αδυναμία, μια έλλειψη πολιτικής βούλησης, μια διαφοροποίηση μεταξύ των διαφόρων κρατών. Άρα, να μπορέσει τουλάχιστον να πάρει την πρωτοπορία σ’ αυτά τα θέματα η Ευρωπαϊκή Ένωση, εμείς, ως ευρωπαϊκή οικογένεια.

Πάνω σ’ αυτά τα ζητήματα, υπήρξε συζήτηση και γύρω από τα λεγόμενα παράγωγα, την κερδοσκοπία που είδαμε από τα CDS, όπως λέγονται στα αγγλικά, δηλαδή τα ασφάλιστρα πιστωτικού κινδύνου. Ξέρετε τις πρωτοβουλίες, που έχω και έχουμε πάρει σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Ήταν και αυτό θέμα της συζήτησης, όπως και η πρόταση να υπάρξει ένα είδος φορολογίας των τραπεζών, ενώ έγινε μεγάλη συζήτηση και για τη φορολογία των λεγόμενων συναλλαγών στις διεθνείς χρηματαγορές.

Το τονίζω αυτό, διότι πέρα από την ανάγκη να υπάρξει διαφάνεια σε ένα αδιαφανές τοπίο συναλλαγών στις χρηματαγορές, πέραν των αναγκαίων ρυθμίσεων για την ανασυγκρότηση των οικονομιών μας, ώστε να μειωθούν τα χρέη και τα ελλείμματα, συζητήθηκε και το πώς θα μπούμε σε μία αναπτυξιακή πορεία και πώς η Ευρωπαϊκή Ένωση θα γίνει πιο ανταγωνιστική.

Γι’ αυτό, υιοθετήθηκε και η στρατηγική 20-20, με βασικούς στόχους την ενίσχυση της απασχόλησης, δηλαδή την αύξηση των θέσεων εργασίας, καθώς και τη στήριξη της έρευνας, διότι θέλουμε την καινοτομία, θέλουμε να είμαστε μπροστάρηδες, ανταγωνιστικοί, με καινοτομία, και όχι απλώς με φτήνια.

Να είμαστε μπροστάρηδες στην πράσινη ανάπτυξη, προστατεύοντας το περιβάλλον και δημιουργώντας μια νέα τεχνολογική βάση, η οποία θα διαμορφώσει προϊόντα, από την ενέργεια μέχρι τον τουρισμό, από τον αγροτικό τομέα μέχρι και τις συγκοινωνίες, τα οποία θα είναι ανταγωνιστικά σε διεθνές επίπεδο, ακριβώς λόγω της τεχνολογικής μας εξέλιξης.

Αυτό προϋποθέτει βεβαίως επένδυση στον άνθρωπο, όπως και στην εκπαίδευση, που είναι επίσης βασικός στόχος, παράλληλα όμως με την κοινωνική συνοχή, χτυπώντας ιδιαίτερα τη φτώχεια και προστατεύοντας εκείνους που περιθωριοποιούνται από τις διεθνείς οικονομικές εξελίξεις.
 
Για όλα αυτά, όμως, χρειάζονται πόροι. Και εκεί, υπήρξαν πολλοί, μεταξύ αυτών και εγώ βεβαίως, που επαναφέραμε την πρόταση για τη φορολόγηση των συναλλαγών, το λεγόμενο «Tobin tax». Υπάρχουν και άλλες μορφές φορολόγησης, όπως για το διοξείδιο του άνθρακα, όπως υπάρχει και η πρόταση για τα ευρωομόλογα. Είναι θέματα, τα οποία θέσαμε.
Υπήρξαν διαφορετικές απόψεις βέβαια πάνω σε αυτά τα ζητήματα, όμως υιοθετήθηκε ένα κείμενο, το οποίο ανοίγει τουλάχιστον αυτή την προοπτική. Προοπτική, και να τεθεί στο G-20, ως ένας φόρος «Tobin tax» σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά και να συζητηθεί ώστε, τουλάχιστον σε ευρωπαϊκό επίπεδο, να προωθήσουμε αυτή τη φορολόγηση.

Αυτή η φορολόγηση υπολογίζεται, από μελέτες που έχουν κάνει διάφορα κράτη, ότι θα μπορούσε, αν φορολογηθούν οι συναλλαγές με το 0,05% των συναλλαγών, να φέρει στην Ευρωπαϊκή Ένωση ένα ποσό άνω των 200 δις ευρώ το χρόνο.

Ένα ποσό, που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για επένδυση σε υποδομές, απαραίτητες για την ανάπτυξη της Ευρώπης, που θα μας κάνουν πιο ανταγωνιστικούς, όπως είναι οι υποδομές στις οπτικές ίνες, αλλά και στις συγκοινωνίες, ιδιαίτερα σε περιοχές όπου υπάρχει, θα έλεγα, υστέρηση στη συνοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Βόρεια, Κεντρική, Ανατολική Ευρώπη, με τη Νότια Ευρώπη, είναι περιοχές που έχουν ιδιαίτερη ανάγκη τέτοιων υποδομών, για να μπορούν να είναι ανταγωνιστικές.

Ένα ποσό, το οποίο θα μας βοηθήσει, επίσης, να επενδύσουμε στην παιδεία και στην καινοτομία, για να μετατρέψουμε τις οικονομίες μας στη λεγόμενη «πράσινη οικονομία».
Είναι θέματα τα οποία τέθηκαν, και δώσαμε την εντολή στους αρμόδιους θεσμικούς φορείς της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στα μέλη τα οποία θα συμμετέχουν στο G-20, να προωθήσουν αυτές τις σκέψεις και στην επόμενη συνάντηση, που θα γίνει στο Τορόντο.

Παράλληλα, όμως, τους επόμενους μήνες, αυτά θα εξειδικευτούν και θα συζητηθούν για να πάρουμε αποφάσεις. Και νομίζω ότι θα είναι σημαντικές αυτές οι αποφάσεις και ενόψει της διαπραγμάτευσης, που δειλά-δειλά αρχίζει, αλλά θα γίνει βεβαίως, για τον προϋπολογισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Όπως ξέρετε, για να υπάρξει μία μείωση των δαπανών και των ελλειμμάτων σε επίπεδο κρατών-μελών, που είναι η τάση, θα πρέπει να υπάρχει από την άλλη μεριά - αυτή είναι η δική μας πρόταση, η πρόταση και της Ελλάδας και πολλών άλλων χωρών – και αύξηση των χρημάτων, που επενδύονται από πλευράς της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για την ανάπτυξη της ευρωπαϊκής οικονομίας.

Πέρα απ’ αυτό, πήραμε αποφάσεις και για την κλιματική αλλαγή, για θέματα που αφορούν στα σύνορά μας και στη λαθρομετανάστευση, αλλά και για την προοπτική έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Ισλανδία - ένα θετικό μήνυμα ότι υπάρχει η βούληση πολλών χωρών να γίνουν μέλη αυτής της μεγάλης οικογένειας.

Ήταν μια χρήσιμη συνάντηση, ένα σημαντικό βήμα για την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για την Ελλάδα διότι, πρώτα απ’ όλα, είναι η πρώτη φορά που δεν ήμασταν στο επίκεντρο των συζητήσεων, αλλά με αφορμή την Ελλάδα, προωθήσαμε θεσμικά την Ευρώπη, με πολιτικές αποφάσεις, που θα έχουν πολύ μεγάλη σημασία για την οικονομική διακυβέρνηση αυτής της μεγάλης οικογένειας.