Πόσο κοντά ή πόσο μακριά από την πραγματικότητα βρίσκεται το σενάριο της σύμπραξης των τριών μεγαλύτερων ομίλων του κλάδου στην Ελλάδα - Η τριπλή παρουσία του Linnaeus και η στάση των βασικών μετόχων σε Νηρέα, Δία και Σελόντα .

Η κίνηση του επενδυτικού fund Linnaeus να αποκτήσει συμμετοχή και στους τρεις μεγάλους ελληνικούς ομίλους ήρθε να ταράξει τα λιμνάζοντα ύδατα στον κλάδο των ιχθυοκαλλιεργειών. Και επιπλέον, να επαναφέρει στο προσκήνιο παλαιότερες συζητήσεις για ανάγκη συγχώνευσης των μεγάλων εταιριών, με στόχο την ύπαρξη ενός βιώσιμου σχήματος που θα μπορεί να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Με αυτό άλλωστε το σκεπτικό εισήλθε στην ελληνική αγορά το fund Linnaeus, το οποίο σήμερα κατέχει: α) γύρω στο 11% της Δίας Ιχθυοκαλλιέργειες, ποσοστό που θα μπορούσε να αυξηθεί στο 32,9% σε περίπτωση που μετατρεπόταν σε μετοχές το ομολογιακό δάνειο της εισηγμένης, β) πάνω από το 5% της Νηρεύς και γ) κάτι περισσότερο στην Ιχθυοτροφεία Σελόντα.

Πίσω από το Linnaeus βρίσκεται Γεωργιανός επιχειρηματίας που είχε εισηγμένη κατασκευαστική εταιρία στη Ρωσία και όταν τη ρευστοποίησε μαζί με άλλους συνεταίρους δημιούργησε το συγκεκριμένο fund, ενεργητικού 750 εκατ. ευρώ.

Η επένδυση στη Δίας Ιχθυοκαλλιέργειες είναι η μεγαλύτερη θέση του fund και σύμφωνα με πληροφορίες οι διαχειριστές τους είναι έτοιμοι να βάλουν βαθύτερα το χέρι στην τσέπη.

Συγκεκριμένα, θα έβλεπαν ένα ευρύτερο σχήμα με τη συμμετοχή τουλάχιστον δύο εκ των τριών "μεγάλων δυνάμεων", όπου αυτοί θα αποκτούσαν κρίσιμο ποσοστό, καλύπτοντας με δικά τους χρήματα αυξήσεις κεφαλαίου.

Τραπεζικοί κύκλοι βλέπουν θετικά ένα τέτοιο σενάριο, υποστηρίζοντας ότι οι ελληνικές εταιρίες έχουν ανάγκη κεφαλαιακής ενίσχυσης ώστε να περιορίσουν το υψηλό κόστος χρηματοδότησης με το οποίο επιβαρύνονται και να βελτιώσουν τους δείκτες κεφαλαιακής διάρθρωσής τους.

Στελέχη της Δίας Ιχθυοκαλλιέργειες φαίνεται επίσης να κοιτάζουν ευνοϊκά ένα τέτοιο ενδεχόμενο: "Μια συγχώνευση θα μπορούσε να μειώσει το κόστος του ψαριού γύρω στο μισό ευρώ ανά κιλό, λόγω των συνεργιών και των οικονομιών κλίμακας. Αυτό, με δεδομένη ετήσια παραγωγή γύρω στους 70.000 τόνους, σημαίνει εξοικονόμηση κόστους σε ετήσια βάση γύρω στα 35 εκατ. ευρώ", υποστηρίζουν, συμπληρώνοντας ότι "οι εταιρίες του κλάδου έχουν ανάγκη από μια τέτοια εξέλιξη, έτσι ώστε να επιτύχουν θετικές λειτουργικές ταμειακές ροές και σταδιακά να περιορίσουν τη σημερινή υψηλή έκθεση που έχουν στις τράπεζες".

Η πλευρά της Δίας -όπως είχε φανεί και στην τακτική γενική συνέλευση του Ιουνίου- δεν θέτει ως προϋπόθεση την τριπλή σύμπραξη, αλλά αντίθετα εκτιμά ότι θα μπορούσε να συγχωνευθεί με μία από τις δύο άλλες "μεγάλες δυνάμεις" (μόνο με τη Νηρεύς ή μόνο με τη Σελόντα) ή ακόμη -αν αυτό δεν καταστεί εφικτό- με εταιρίες του κλάδου από το εξωτερικό.

Τέλος, υπέρ της συγχώνευσης δηλώνουν και στελέχη της χρηματιστηριακής αγοράς που βλέπουν στις ιχθυοκαλλιέργειες έναν κλάδο αμυντικό απέναντι στην ύφεση, όπου η υλοποίηση κάποιων σημαντικών deals θα μπορούσε να επιδράσει καταλυτικά στην προσέλκυση αγοραστικού ενδιαφέροντος.

Όχι, επί του παρόντος

Από την άλλη πλευρά, όμως, ζητούμενο είναι το πώς υποδέχτηκαν την κίνηση της Linnaeus -πέρα από τη θετική υποδοχή της Δίας, η οποία μείωσε ήδη το κόστος χρηματοδότησής της- οι διοικήσεις των άλλων δύο εισηγμένων ομίλων, της Νηρεύς και της Σελόντα.

Επισήμως, δεν σχολίασαν το παραμικρό και φαίνεται να τηρούν στάση αναμονής. "Business as usual", λένε -σύμφωνα με πληροφορίες από τον χρηματιστηριακό κύκλο- στη Νηρεύς, όπου προτεραιότητες είναι η αύξηση των εξαγωγών και η μείωση στο λειτουργικό κόστος.

Σύμφωνα με κάποιες πηγές -και παρά το γεγονός ότι οι σχέσεις των βασικών μετόχων των τριών εισηγμένων είναι αρκετά καλές και το ζήτημα των συγχωνεύσεων δεν είναι καινούργιο- η υποδοχή των εξελίξεων δεν ήταν… ζεστή. Μπορεί βέβαια να μην ήταν... κατεψυγμένη, αλλά τουλάχιστον η είδηση δεν προκάλεσε "χαρές και πανηγύρια".

Η ουσία είναι ότι επί του παρόντος ουδείς λέει ναι, χωρίς ωστόσο σε βάθος χρόνου να αποκλείεται οτιδήποτε.

Κύκλοι της αγοράς υποστηρίζουν ότι καλύτερο θα ήταν να ξεκινήσει ένας γύρος προσεγγίσεων και αν διαπιστωθούν οι απαιτούμενες προσεγγίσεις, τότε τα πράγματα να προχωρήσουν. Αλλά αυτό -σύμφωνα με τους ίδιους κύκλους- θέλει τον χρόνο του. Πρόκειται για σημαντικές αποφάσεις και για πολλά πράγματα που θα πρέπει να ρυθμιστούν και να αποφασιστούν.

Κανείς επίσης δεν πιστεύει ότι μπορεί να δούμε στο άμεσο μέλλον περίπτωση επιθετικής εξαγοράς μέσω δημόσιας πρότασης.

Πρώτον, γιατί τόσο στον Νηρέα όσο και στη Σελόντα, οι διοικήσεις τους ελέγχουν πάνω από το 30% των εταιριών τους, άρα οποιαδήποτε επιθετική κίνηση φαίνεται αποτυχημένη, πριν καν ξεκινήσει.

Και δεύτερον, γιατί η επενδυτική ιδέα του fund βασίζεται μεν σε ένα ευρύτερο σχήμα στην Ελλάδα, το οποίο όμως να είναι παράλληλα και κεφαλαιακά ενισχυμένο.

Οι ξένοι δηλαδή δεν έχουν ως πρόθεση να ρίξουν ένα σωρό λεφτά προκειμένου να αγοράσουν ήδη υπάρχουσες μετοχές, αλλά να διαθέσουν λεφτά ώστε αυτά να πέσουν στις εταιρίες και όχι στους μετόχους τους.