Η Ελληνική Δημοκρατία, συνεχίζει να εφαρμόζει την υπουργική απόφαση της 12ης Οκτωβρίου 2005, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την οδηγία 97/67/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Δεκεμβρίου 1997, σχετικά με τους κοινούς κανόνες για την ανάπτυξη της εσωτερικής αγοράς κοινοτικών ταχυδρομικών υπηρεσιών και τη βελτίωση της ποιότητας των παρεχομένων υπηρεσιών, αναφέρει το Ευρωπαικό Δικαστήριο σε σχετική ανακοίνωση.

H οδηγία 97/67 καθόρισε ένα κανονιστικό πλαίσιο για τον ταχυδρομικό τομέα σε κοινοτικό επίπεδο, πλαίσιο που περιλαμβάνει τη λήψη μέτρων για την εξασφάλιση της παροχής της καθολικής υπηρεσίας και τον καθορισμό ανώτατων ορίων για τις ταχυδρομικές υπηρεσίες τις οποίες τα κράτη μέλη μπορούν να αναθέτουν κατ’ αποκλειστικότητα στον δικό τους ή στους δικούς τους φορείς παροχής καθολικής υπηρεσίας, με στόχο τη διατήρηση της καθολικής υπηρεσίας, και ένα χρονοδιάγραμμα για τη λήψη αποφάσεων σχετικά με το περαιτέρω άνοιγμα της αγοράς στον ανταγωνισμό, με σκοπό τη δημιουργία μιας ενιαίας αγοράς ταχυδρομικών υπηρεσιών, αναφέρει το Ευρωπαικό Δικαστήριο σε σχετική ανακοίνωση.

Καθορίζει τις προϋποθέσεις που διέπουν την παροχή μη αποκλειστικών υπηρεσιών και την πρόσβαση στο δίκτυο επιτρέποντας στα κράτη μέλη να προβλέπουν τη χορήγηση γενικών και ειδικών αδειών.

Η ελληνική υπουργική απόφαση [1] προβλέπει ότι σε ιδιωτικές επιχειρήσεις οι οποίες έχουν ως αντικείμενο εργασιών την παραλαβή, συγκέντρωση, συσκευασία και ταξινόμηση μικροδεμάτων, εγγράφων και αντικειμένων επειγούσης διαβίβασης (courier) επιτρέπεται η χορήγηση αδειών κυκλοφορίας ΦΙΧ αυτοκινήτων κοινού φόρτου και μικτού βάρους μέχρι 4 000 χιλιόγραμμων, εφόσον από τη βεβαίωση της οικονομικής εφορίας την οποία υποχρεούται να υποβάλει, προκύπτει το παραπάνω περιγραφόμενο αντικείμενο εργασιών.

Κατά τη χορήγηση των αδειών κυκλοφορίας οι παραπάνω επιχειρήσεις υποχρεούνται να υποβάλουν επικυρωμένο αντίγραφο της βεβαίωσης εγγραφής στο Μητρώο Ταχυδρομικών Επιχειρήσεων της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων (ΕΕΤΤ). Στις χορηγούμενες άδειες κυκλοφορίας αναγράφεται υποχρεωτικά ότι με το παρόν όχημα επιτρέπεται η παραλαβή, συγκέντρωση και συσκευασία μικροδεμάτων και αντικειμένων βάρους μέχρι 20 χιλιογράμμων και εγγράφων επειγούσης διαβίβασης.

Επίσης αναγράφεται η διάρκεια ισχύος που συμφωνεί με την αναγραφόμενη στη βεβαίωση της ΕΕΤΤ. Για την ανανέωση της άδειας κυκλοφορίας υποβάλλεται εκ νέου η βεβαίωση εγγραφής της ΕΕΤΤ.

Το 2009 η Επιτροπή άσκησε την παρούσα προσφυγή επί παράβαση ζητώντας από το Δικαστήριο να διαπιστώσει ότι η Ελλάδα συνεχίζοντας να εφαρμόζει την υπουργική απόφαση παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την οδηγία 97/67/ΕΚ, όπως έχει τροποποιηθεί με την οδηγία 2002/39/ΕΚ.

Η Επιτροπή υποστηρίζει ότι η υπουργική απόφαση επιβάλλει δύο νέους περιορισμούς στην ελεύθερη παροχή ταχυδρομικών υπηρεσιών στην οποία σκοπεί η οδηγία 97/6, συγκεκριμένα:

Την υποχρέωση των μεταφορικών επιχειρήσεων, ως δικαιοδόχων του κατόχου γενικής αδείας χορηγηθείσας από την EETT, να υποβάλουν αίτηση για τη χορήγηση χωριστής γενικής άδειας από την EETT, ώστε να λάβουν πιστοποιητικό που θα βεβαιώνει ότι είναι εγγεγραμμένες στο μητρώο ταχυδρομικών επιχειρήσεων που τηρείται από την EETT. Κατά την Επιτροπή, τούτο καθιστά αδύνατο για τις επιχειρήσεις ταχυμεταφορών να λάβουν χωριστή άδεια, δεδομένου ότι, ως δικαιοδόχοι ενός κατόχου γενικής αδείας, είναι ήδη μέλη ταχυδρομικού δικτύου.

Προκειμένου να υπερπηδήσουν το εμπόδιο αυτό οι εν λόγω επιχειρήσεις πρέπει πρώτα να παύσουν να είναι μέλη του ταχυδρομικού δικτύου και στη συνέχεια να ανασυσταθούν ως ανεξάρτητες επιχειρήσεις ταχυμεταφοράς και να υποβάλουν αίτηση για τη χορήγηση γενικής αδείας. Η δυνατότητα να υπερβούν το εμπόδιο αυτό μισθώνοντας φορτηγά από κατόχους γενικής αδείας συνεπάγεται πρακτικές δυσχέρειες και επιβαρύνσεις.

Οι άδειες για τα φορτηγά ταχυμεταφορών χορηγούνται μόνο για τη μεταφορά φορτίων με μικτό βάρος έως 4 τόνους, τα δε φορτία που υπερβαίνουν το ανώτατο αυτό όριο πρέπει να μεταφέρονται με φορτηγά δημοσίας χρήσεως. Κατά την Επιτροπή, καίτοι οι επιχειρήσεις αυτές μπορούν να καταφεύγουν στις υπηρεσίες τρίτων, χρησιμοποιώντας φορτηγά δημοσίας χρήσεως, εντούτοις αυτό συνεπάγεται απώλεια χρόνου και επιπλέον δαπάνες για τις επιχειρήσεις αυτές, χωρίς να προβάλλεται κάποιος συγκεκριμένος σκοπός προς δικαιολόγηση του εν λόγω περιορισμού.

Η Ελληνική Δημοκρατία δεν αμφισβήτησε την παράβαση και δήλωσε ότι προτίθεται να τροποποιήσει τα σημεία της υπουργικής αποφάσεως τα οποία, κατά την Επιτροπή, είναι ασύμβατα προς το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το συντομότερο δυνατόν.

Το Δικαστήριο (όγδοο τμήμα) αποφασίζει:

Η Ελληνική Δημοκρατία, συνεχίζοντας να εφαρμόζει την υπουργική απόφαση υπ’ αριθ. A1/44351/3608, της 12ης Οκτωβρίου 2005, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την οδηγία 97/67/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Δεκεμβρίου 1997, σχετικά με τους κοινούς κανόνες για την ανάπτυξη της εσωτερικής αγοράς κοινοτικών ταχυδρομικών υπηρεσιών και τη βελτίωση της ποιότητας των παρεχομένων υπηρεσιών, όπως έχει τροποποιηθεί με την οδηγία 2002/39/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 10ης Ιουνίου 2002, ιδίως δε από το άρθρο 9, παράγραφοι 1 και 2, της οδηγίας αυτής.

Σημείωση: Όταν το Δικαστήριο αποφαίνεται ότι ένας κανονισμός κράτους μέλους δεν συνάδει με το δίκαιο της Ένωσης τότε ο εθνικός νομοθέτης οφείλει να τον προσαρμόσει, οι δε διοικητικές αρχές και τα δικαστήρια του κράτους αυτού πρέπει να σταματήσουν να τον εφαρμόζουν.