Στη δικαίωση ενός ακόμη συμβασιούχου, ο οποίος απασχολείτο στην Εταιρία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης με αλλεπάλληλες ανανεούμενες συμβάσεις μίσθωσης έργου, προέβη ο Άρειος Πάγος κρίνοντας ότι αυτές αποτελούν επί της ουσίας συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας, οι οποίες υπάγονται στην εργατική νομοθεσία και στοιχειοθετούν αξίωση για δώρα εορτών και επιδόματα αδείας.

Στην υπ' αριθμ. 1674/2010 απόφαση του εργατικού τμήματος του ανωτάτου δικαστηρίου επισημαίνεται ότι σύμφωνα με τον Αστικό Κώδικα και την εργατική νομοθεσία «η σύμβαση εξαρτημένης εργασίας υπάρχει όταν οι συμβαλλόμενοι, με τους όρους της συμφωνίας τους, αποβλέπουν στην παροχή της εργασίας που συμφωνήθηκε και στον μισθό, ανεξάρτητα από τον τρόπο καθορισμού και καταβολής του, και ο εργαζόμενος υπόκειται σε νομική και προσωπική εξάρτηση από τον εργοδότη, η οποία εκδηλώνεται με το δικαίωμα του τελευταίου να δίνει δεσμευτικές για τον εργαζόμενο οδηγίες, ως προς τον τρόπο, τόπο και χρόνο παροχής των υπηρεσιών του και να ασκεί εποπτεία και έλεγχο για τη διαπίστωση της συμμορφώσεώς του προς αυτές».

Η σύμβαση εξαρτημένης εργασίας -συνεχίζει ο Άρειος Πάγος- διαφέρει από σύμβαση μίσθωσης έργου επί της οποίας έχουν εφαρμογή οι διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας.
Και αυτό γιατί «με τη σύμβαση εργασίας οι συμβαλλόμενοι αποβλέπουν στην εργασία που θα παρέχεται σε ορισμένο ή αόριστο χρόνο, ενώ με τη σύμβαση μισθώσεως έργου οι συμβαλλόμενοι αποβλέπουν στην επίτευξη του συμφωνηθέντος τελικού αποτελέσματος, η πραγμάτωση του οποίου συνεπάγεται την αυτόματη λύση της μεταξύ των συμβαλλομένων συμβατικής σχέσης».

Η απόφαση εκδόθηκε με αφορμή εργαζομένου με αλλεπάλληλες ανανεούμενες συμβάσεις μίσθωσης έργου στην Ελληνική Εταιρία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης.

Ο απασχολούμενος εργαζόταν με σταθερό ωράριο και υπό τις εντολές και την εποπτεία των προϊσταμένων του «προέβαινε στην παραλαβή, πρωτοκόλληση, ταξινόμηση και αρχειοθέτηση των σχετικών με την έκδοση παραμονής των μεταναστών εγγράφων και στην εισαγωγή των σχετικών στοιχείων στο πληροφοριακό σύστημα τήρησης δεδομένων».

Ο Άρειος Πάγος δέχτηκε ότι η εργασία την οποία παρείχε ο απασχολούμενος «είχε όλα τα χαρακτηριστικά της σύμβασης εξαρτημένης εργασίας ιδιωτικού δικαίου» και έκρινε ότι οι ανανεούμενες συμβάσεις «κατ' επίφαση χαρακτηρίστηκαν κατά τη σύναψή τους ως συμβάσεις μίσθωσης έργου, ενώ επρόκειτο για συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας επί των οποίων ισχύουν οι διατάξεις του Εργατικού Δικαίου (ν. 1082/1982 και 539/1945), σύμφωνα με τις οποίες ο αναιρεσίβλητος δικαιούται τα επιδόματα εορτών Χριστουγέννων και Πάσχα, καθώς και αδειών και επιδόματος αδείας».