Το θέμα με την ΕΛΣΤΑΤ είναι γνωστό και αφορά στην… προθυμία της τρόικας και στην «ανοχή» της ελληνικής κυβέρνησης να εγγράψουν στο δημοσιονομικό έλλειμμα υπαρκτές μεν «τρύπες», οι οποίες όμως στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης δεν συνυπολογίζονται.

Παρόμοια τακτική φαίνεται να υιοθετεί τώρα με το ύψος του δημόσιου χρέους και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το οποίο ανέβασε το ύψος του ελληνικού χρέους για το 2012 από το 172% του ΑΕΠ (πρόβλεψη που έκανε τον Ιούλιο του 2011) στο 189,1% του ΑΕΠ (η νέα πρόβλεψη που έκανε τον Σεπτέμβριο του 2011), χωρίς να αιτιολογήσει το πώς και το γιατί.

Τι άλλαξε όμως μέσα σε μόλις δύο μήνες και προστέθηκαν στο χρέος μας επιπλέον 36 δισ. ευρώ;

Με βάση αυτά τα δεδομένα, ενδιαφέρον παρουσιάζει το σχετικό κομμάτι από το χθεσινό οικονομικό δελτίο της Alpha Bank, που επισημαίνει:

"Προς το παρόν, γνωρίζουμε ότι το ΔΝΤ διόγκωσε το χρέος της γενικής κυβέρνησης της Ελλάδας στο 172% τον Ιούλιο του 2011, διότι συμπεριέλαβε σε αυτό το χρέος και τα 30 δισ. ευρώ τα οποία προβλέπονται για την αναχρηματοδότηση των τραπεζών, εάν κάτι τέτοιο καταστεί αναγκαίο, καθώς και καταπτώσεις εγγυήσεων ύψους 11,7 δισ. το 2012".

Και συνεχίζει ο συντάκτης του δελτίου: "Προς το παρόν, όμως, καμία ελληνική τράπεζα δεν έχει χρησιμοποιήσει τα χρήματα του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και κανείς δεν ξέρει τι μέρος από αυτά τα χρήματα θα χρησιμοποιηθεί τελικά.

Αλλά και αυτό που θα χρησιμοποιηθεί μπορεί να χρειαστεί για ένα ή και δύο έτη και στη συνέχεια να επανέλθει στο κράτος με την πώληση των σχετικών μετοχών στον ιδιωτικό τομέα, ενδεχομένως με σημαντικό κέρδος, όπως έχει γίνει σε πολλές άλλες χώρες του κόσμου. Ούτε είναι δυνατόν να πιθανολογήσει κανείς ότι θα καταπέσουν οι προαναφερθείσες εγγυήσεις".

Η ουσία είναι πως η πρόσφατη εκτίμηση (Σεπτέμβριος) για εκτίναξη του ελληνικού χρέους στο 189,1% το 2012 από τη μια πλευρά δεν εξηγείται από το ΔΝΤ πώς προκύπτει και από την άλλη επιδεινώνει δραματικά το κλίμα για την ελληνική οικονομία, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για την προσέλκυση επενδύσεων, για τον επαναπατρισμό κεφαλαίων κ.λπ.