Ζήτω το bancassurance, αλλά με πολύ διαφορετικό τρόπο απ’ ό,τι το ξέραμε στο παρελθόν.

Παλαιότερα, στην προ της κρίσης εποχή, οι τράπεζες λειτούργησαν το bancassurance πάνω σε δύο βασικούς άξονες:

Πρώτα απ’ όλα, στο να ασφαλίσουν τα σπίτια και τα αυτοκίνητα, στην απόκτηση των οποίων συνέβαλαν με τη χρηματοδότησή τους. Σήμερα, καθώς τα νέα δάνεια δίνονται με το σταγονόμετρο, τέτοιου είδους παραγωγή έχει περιοριστεί σε πολύ χαμηλά επίπεδα και το ποσοστό πτώσης πολλές φορές φτάνει και το 90%.

Και δεύτερον, μέσα από την πώληση «απλών» επενδυτικών προϊόντων, εκ των οποίων όμως κάποια στόχευαν στην ενίσχυση της μελλοντικής σύνταξης και άλλα στη δημιουργία «κουμπαρά» για το παιδί, που κάποτε θα μεγαλώσει και θα φτάσει στα 18 ή στα 25 του χρόνια.

Στις μέρες μας, και αυτή η κατηγορία των προϊόντων βγήκε από τη μόδα, όχι γιατί δεν εξυπηρετεί πραγματικές ανάγκες, αλλά -απλά- γιατί λεφτά… ΔΕΝ υπάρχουν.

Σύμφωνα με παράγοντες της ασφαλιστικής αγοράς, η πτώση στα απλά συνταξιοδοτικά προϊόντα υπολογίζεται κοντά στο 30% - 35%, ποσοστό που ενδεχομένως ακόμη και να διπλασιάζεται στα ατομικά προγράμματα «premium». Όσο για τις ασφαλίσεις προσωπικών ατυχημάτων, η μείωση κυμαίνεται γύρω στο 40%.

Και ενώ λοιπόν κάποιοι θα μπορούσαν να υποστηρίξουν πως το bancassurance πνέει τα λοίσθια, στην πράξη συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Απλά οι τράπεζες έχουν βρει καινούριους τρόπους και νέα προϊόντα για να προωθήσουν και να πουλήσουν. Άλλωστε, με την απραξία που έχει πέσει στις πωλήσεις δανείων, χρόνος στο δίκτυο των καταστημάτων υπάρχει, και μάλιστα μπόλικος.

Οι τράπεζες λοιπόν προωθούν ασφαλιστικά συμβόλαια αυτοκινήτων και μάλιστα έναντι χαμηλών τιμών. Από τη μια οι τράπεζες και από την άλλη το διαδίκτυο έχουν καταστήσει τα συμβόλαια αυτοκινήτων φθηνότερα, παίρνοντας ουσιαστικά μεγάλο κομμάτι της δουλειάς από τα «ακριβά» παραδοσιακά δίκτυα.

Μέσα λοιπόν από το σαφώς φθηνότερο κόστος πρόσκτησης, αλλά και με τη μείωση της συχνότητας των ατυχημάτων (λόγω της κρίσης έχουμε λιγότερη κίνηση στους δρόμους, άρα και λιγότερα ατυχήματα), ο κλάδος αυτοκινήτου μετατρέπεται από μόνιμος πονοκέφαλος, σε αρκετά κερδοφόρο δραστηριότητα.

Και επιπλέον, οι τράπεζες προωθούν μέσω των καταστημάτων τους είτε συγκεκριμένα «πακέτα υγείας», είτε άλλα εξειδικευμένα προϊόντα μικρού κόστους, δημιουργώντας έτσι ένα σημαντικό χαρτοφυλάκιο, και μάλιστα με μεγάλο περιθώριο κέρδους!

Επίσης, τα επιτελεία των τραπεζικών και των ασφαλιστικών ομίλων βρίσκονται σε αναζήτηση «νέας γενιάς» προϊόντων, που θα μπορούν να πουληθούν σχετικά εύκολα μέσα από τα γκισέ των τραπεζών. Πρόκειται για ασφαλιστικά προϊόντα που θα απευθύνονται στο ευρύ κοινό (retail), θα είναι χαμηλού κόστους - περιορισμένων καλύψεων και επίσης θα επιχειρηθεί να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες που προκαλεί η οικονομική κρίση.

Σύμφωνα μάλιστα με παράγοντες της αγοράς, η τάση που είχε ξεκινήσει το 2006 για πώληση των ασφαλιστικών εταιριών που ήταν θυγατρικές τραπεζών (π.χ. Alpha Bank, Εμπορική Τράπεζα, Marfin-Λαϊκή) θα συνεχιστεί στο μέλλον, από τη στιγμή όπου θα σταθεροποιηθεί η κατάσταση στην ελληνική οικονομία…

Και έτσι οι τράπεζες θα αφήσουν την ασφαλιστική δραστηριότητα, περιοριζόμενες στην (ιδιαίτερα επικερδή) διαμεσολάβηση πώλησης ασφαλιστικών προϊόντων για λογαριασμό τρίτων.