Μία ευκαιρία για την ενδυνάμωση εν μέσω κρίσης, της εγχώριας βιομηχανίας παραγωγής φωτοβολταϊκών πάνελς, φαίνεται ότι χάνει το υπουργείο ΠΕΚΑ.

Παρά τη δυνατότητα που παρέχει η κοινοτική νομοθεσία και νομολογία στα κράτη μέλη, να εφαρμόζουν συστήματα κινήτρων για την αντιμετώπιση του ανταγωνισμού που υφίστανται οι ευρωπαϊκές βιομηχανίες από τις κινεζικές, το υπουργείο εδώ και μήνες κωφεύει στις εκκλήσεις του κλάδου.

Ήδη τις δυνατότητες αυτές αξιοποιεί η Ιταλία και εν μέρει η Γερμανία, με αποτέλεσμα σε λίγους σχετικά μήνες να λάβουν το «φιλί της ζωής» ιταλικές βιομηχανίες φωτοβολταϊκών, αλλά και να προσελκυσθούν στη χώρα πολλές νέες επενδύσεις παραγωγής εξοπλισμού.

Σχετικές επισημάνσεις έκαναν στους δημοσιογράφους, εκπρόσωποι τεσσάρων από τις σημαντικότερες επιχειρήσεις του κλάδου (EXEL GROUP, HELIOSPHERA, Alumil, NOE/ALUSET).

Συγκεκριμένα οι εταιρείες αυτές, σε συνεργασία με το δικηγορικό γραφείο «Μεταξάς & Συνεργάτες», ενημέρωσαν την πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΚΑ για τις δυνατότητες που παρέχει η κοινοτική νομοθεσία, θεσμοθέτησης κινήτρων για την προτίμηση φωτοβολταϊκών πάνελς εγχώριας ή ευρωπαϊκής κατασκευής, μέσω της τιμής αγοράς της παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας (feed in tariff), η οποία θα είναι σχετικά υψηλότερη από την τιμή που απολαμβάνουν τα μη κοινοτικά πάνελς.

Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του δικηγορικού γραφείου Αντώνη Μεταξά, από την Ελλάδα, λόγω της αρνητικής συγκυρίας στην οικονομία, θα μπορούσαν να προταθούν στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή μέτρα συμβατά με την κοινοτική νομοθεσία (να μην θεωρούνται κρατική ενίσχυση) για την ενίσχυση της εγχώριας βιομηχανίας.

Ωστόσο παρά τη νομική προετοιμασία της πρότασης από την πλευρά των βιομηχανιών, το υπουργείο μέχρι στιγμής δεν έχει απαντήσει, ενώ πλέον δεν υπάρχει χρόνος για την έγκριση σχετικού νομοθετήματος από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Οι εκπρόσωποι των εταιρειών παρουσίασαν στοιχεία σύμφωνα με τα οποία στον κλάδο των φωτοβολταϊκών δραστηριοποιούνται στη χώρα μας σημαντικές εταιρείες που παράγουν πάνελς, σταθερές βάσεις, τράκερς κ.λπ.

Πρόκειται για μια εγχώρια βιομηχανία που απασχολεί άμεσα πάνω από 3.000 εργαζομένους, ενώ δίνει δουλειά σε πολύ περισσότερους, μέσω των συνδεδεμένων και προμηθευτριών επιχειρήσεων. Σημαντικό είναι επίσης το γεγονός ότι οι περισσότερες από τις εταιρείες αυτές λειτουργούν στην ελληνική περιφέρεια δίνοντας ώθηση στις τοπικές οικονομίες.

Όπως αναφέρθηκε, υπάρχει ήδη «προηγούμενο» στην ΕΕ, καθώς η Ιταλία έχει θεσπίσει μεγαλύτερη εγγυημένη τιμή για τις επενδύσεις που χρησιμοποιούν ευρωπαϊκό εξοπλισμό, ενώ κάτι αντίστοιχο, και μάλιστα για τον γαλλικό εξοπλισμό, προτίθεται να υιοθετήσει η Γαλλία.
 
Το αποτέλεσμα για την ιταλική βιομηχανία από την εφαρμογή της ρύθμισης ήταν θεαματικό, τη στιγμή που η πίεση από τα προϊόντα τρίτων χωρών είναι ιδιαίτερα έντονη.

Η θέσπιση ενός είδους υποστηρικτικής παρέμβασης για τα προϊόντα της εγχώριας βιομηχανίας, ειδικά για την Ελλάδα, είναι απαραίτητη καθώς ο συγκεκριμένος τομέας είναι από τους λίγους που διατηρούν θετικούς ρυθμούς εν μέσω κρίσης και συνεπώς μπορούν να αποτελέσουν βασικό πυλώνα για την αναπτυξιακή ανάταξη της ελληνικής οικονομίας.

Επιπλέον, όπως αναφέρθηκε χαρακτηριστικά «οι έλληνες καταναλωτές πληρώνουν μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ και του τέλους ΑΠΕ τη στήριξη των φωτοβολταϊκών επενδύσεων. Δικαιούνται συνεπώς να έχουν ανταπόδοση, μέσω της στήριξης και αύξησης των θέσεων εργασίας. Η ανάπτυξη των φωτοβολταϊκών επενδύσεων πρέπει, στο βαθμό που είναι εφικτό, να εξασφαλίζει αυξημένη εγχώρια προστιθέμενη αξία».

Τέλος να σημειωθεί ότι προκειμένου μία φωτοβολταϊκή εγκατάσταση να χαρακτηριστεί ως ευρωπαϊκή, θα πρέπει το 60% του κόστους της να προέρχεται από την ΕΕ, σύμφωνα με τα όσα ισχύουν στην Ιταλία.

Η πιστοποίηση της προέλευσης του εξοπλισμού γίνεται από οργανισμούς που διαθέτουν τη σχετική πιστοποίηση. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των βιομηχανιών, από τα περίπου 625 μεγαβάτ εγκατεστημένων φωτοβολταϊκών, μόλις τα 25 μεγαβάτ (κρυσταλλικά) προέρχονται από την εγχώρια παραγωγή και τα περισσότερα εισάγονται από την Κίνα.

Επιπλέον τονίζεται ότι οι περισσότερες ελληνικές βιομηχανίες εξάγουν το μεγαλύτερο ποσοστό της παραγωγής τους, μάλιστα δε, σε χώρες όπως η Ιταλία και η Γερμανία όπου εφαρμόζονται πολιτικές κινήτρων για τα ευρωπαϊκής προέλευσης πάνελς.