Ελάχιστες είναι οι προοπτικές ολοκλήρωσης της πώλησης της ΛΑΡΚΟ, μέσα στα χρονοδιαγράμματα που έχει θέσει η τρόικα μέσω του μνημονίου.

Εκτός από τις εκκρεμότητες με την πιθανολογούμενη κρατική επιδότηση που δέχτηκε, και για την οποία εκκρεμεί διαδικασία στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, οι εκκρεμότητες με το περιβάλλον συνεχίζουν να αποτελούν σημαντικό ανασταλτικό παράγοντα.

Σχετικά θα πρέπει να σημειωθεί ότι σε παλαιότερες απόπειρες ιδιωτικοποίησης της εταιρείας τα κύρια θέματα που έθεταν οι υποψήφιοι αγοραστές ήταν η τακτοποίηση των εκκρεμοτήτων με τη διάθεση της μεταλλουργικής σκουριάς και η επίτευξη συμφωνίας με τη ΔΕΗ για φθηνή κιλοβατώρα.

Θεωρητικά, το δεύτερο θέμα έχει τεθεί για διευθέτηση στη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας, η οποία έχει αναλάβει σχετικές πρωτοβουλίες ώστε να πειστεί η ΔΕΗ να εφαρμόσει τις αρχές τιμολόγησης για τους μεγάλους καταναλωτές που έχει θεσπίσει η ΡΑΕ.

Ωστόσο, η εκκρεμότητα με το περιβαλλοντικό παραμένει και μέχρι στιγμής η εταιρεία δείχνει ότι δεν μπορεί ή δεν θέλει να τηρήσει το χρονοδιάγραμμα που συμφώνησε με το ΥΠΕΚΑ για την επίλυση του θέματος.
 
Συγκεκριμένα, το ΥΠΕΚΑ, για να επιτρέψει παράταση στο δικαίωμα της ΛΑΡΚΟ να απορρίπτει τη μεταλλουργική σκουριά στον Ευβοϊκό, κατέληξε σε ένα χρονοδιάγραμμα ενεργειών εκ μέρους της ΛΑΡΚΟ για την προσαρμογή της σε όσα προβλέπει η άδεια για τα περιβαλλοντικά και ιδίως για τη διαχείριση των στερεών αποβλήτων, όπως η σκουριά ηλεκτροκαμίνων.

Το παραπροϊόν αυτό ανάλογα με το ύψος της παραγωγής νικελίου φτάνει τους 2,3 εκατομμύρια τόνους και από την ίδρυση της εταιρείας τη δεκαετία του '60 μέχρι και σήμερα ρίχνεται στον Ευβοϊκό.
 
Η ΛΑΡΚΟ θα έπρεπε με βάση την απόφαση του ΥΠΕΚΑ να προετοιμάσει χερσαίο χώρο στη θέση Λιάβδα του Νομού Φθιώτιδας. Μάλιστα, όπως αναφέρει η απόφαση, η διαδικασία αυτή θα πρέπει να ξεκινήσει το ταχύτερο δυνατό, σύμφωνα με τους όρους και τις προϋποθέσεις που προβλέπονται στην εγκεκριμένη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων.

Ωστόσο, όπως καταγγέλλουν περιβαλλοντικές οργανώσεις της περιοχής, κανένα από τα έργα που όφειλε να προωθήσει δεν προώθησε.

Αντίθετα, με βάση πληροφορίες, προσπαθεί να πετύχει νέες παρατάσεις για την εκπλήρωση των υποχρεώσεών της σε ό,τι αφορά τη δέσμευση αερίων ρύπων και στη διαχείριση των στερεών αποβλήτων.

Οι τοπικοί φορείς αξιολογούν την τακτική αυτή ως μέσο για τη μείωση του τιμήματος πώλησης της εταιρείας, γεγονός που κρίνουν ότι εξυπηρετεί ενδιαφερόμενους αγοραστές.
 
Αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να ισχύει γιατί οι αγοραστές το πρώτο που εξετάζουν είναι η συμμόρφωση στην περιβαλλοντική νομοθεσία, οι εκκρεμότητες και το κόστος συμμόρφωσης.

Έτσι, η μη συμμόρφωση στα περιβαλλοντικά εξυπηρετεί περισσότερο τη διατήρηση του ελέγχου του Δημοσίου στην εταιρεία (ρουσφέτια, προσλήψεις, εργολαβίες), παρά οτιδήποτε άλλο.