Την εκτίμησή τους ότι το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο στην Ελλάδα δεν είναι σε θέση να προσελκύσει επενδυτές από το εξωτερικό, εκφράζουν παράγοντες της αγοράς, υποστηρίζοντας πως πέρα από τη γενικότερη μακροοικονομική αβεβαιότητα, τα ξένα funds καλούνται να αντιμετωπίσουν ένα πολυδαίδαλο φορολογικό σύστημα, καθώς και ένα "παράλογο" θεσμικό πλαίσιο στο μέτωπο των ενοικίων.

«Πώς είναι δυνατόν κάποιος ξένος να αγοράσει εμπορικό ακίνητο όταν ισχύει ο νόμος Κατσέλη; Είναι δυνατόν ο ιδιοκτήτης του ακινήτου να δεσμεύεται σε ένα μισθωτήριο συμβόλαιο για δέκα έξι χρόνια και ο ενοικιαστής μόνο για ένα;

Καμιά τράπεζα δεν θα χρηματοδοτήσει τον ξένο θεσμικό επενδυτή, όταν γνωρίζει ότι ο νόμος δεν του εξασφαλίζει έσοδα για περισσότερους από δώδεκα μήνες, σε μια τόσο μακροπρόθεσμη επένδυση.

«Επίσης, κανείς ιδιοκτήτης δεν εξασφαλίζεται με ένα τόσο σύντομο συμβόλαιο όταν δαπανά μεγάλα ποσά για να διαμορφώσει ειδικά ακίνητα (κινηματογράφους, κ.λπ.)», αναφέρει υψηλόβαθμο στέλεχος εισηγμένης εταιρείας.

Οι παράγοντες της αγοράς αντιλαμβάνονται την ανάγκη να προστατευθεί μια μικρομεσαία επιχείρηση, ωστόσο τονίζουν πως από τη ρύθμιση-Κατσέλη οι μόνοι που ευνοήθηκαν ήταν κάποιοι πολυεθνικοί όμιλοι και ορισμένες μεγάλες σε μέγεθος ελληνικές εταιρείες.

Το θεσμικό πλαίσιο, βέβαια, αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα όχι μόνο στην περίπτωση των εμπορικών ακινήτων, αλλά και των μεγάλων τουριστικών εκμεταλλεύσεων. Το πολυδαίδαλο σύστημα έχει οδηγήσει σε ναυάγιο πλήθος σοβαρών επενδυτικών σχεδίων, μέσα από πολυετείς καθυστερήσεις και ατέρμονες διαδικασίες, που δεν καταλήγουν πουθενά.

Δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο της ματαίωσης επενδύσεων, μετά από παρεμβάσεις επιφανών "ημετέρων" που διέθεταν εξοχικά στη γύρω περιοχή και προσβάσεις σε κάποια κυβερνητική αρχή…

Απόδειξη του αναποτελεσματικού θεσμικού πλαισίου είναι το γεγονός ότι το ελληνικό Δημόσιο (Υπουργείο Οικονομικών) φέρνει ειδική ρύθμιση για να προχωρήσει η διαδικασία εκμετάλλευσης κρατικής ακίνητης περιουσίας από ιδιώτες!

Σε αυτή τη ρύθμιση όμως, αντιδρά έντονα η (κυβερνητική) βουλευτής κα Αγγελική Γκερέκου, αναφέροντας πως «με τις ρυθμίσεις αυτές δημιουργείται ένα πλαίσιο αποκλειστικά κομμένο και ραμμένο στις επιταγές του επίδοξου επενδυτή των δημοσίων ακινήτων. Είναι προφανές πως αργά ή γρήγορα η ρύθμιση αυτή δεν θα μπορεί να σταθεί νομικά και συνταγματικά μόνο για τα δημόσια ακίνητα αλλά θα επεκταθεί και για τα υπόλοιπα.

Η διευκόλυνση των επενδύσεων δε μπορεί να γίνεται με καταφανή παράβαση της νομοθεσίας που ανοίγει το δρόμο στην υπερεκμετάλλευση και στην περιβαλλοντική υποβάθμιση, με αμφισβητούμενο όφελος για τον τουρισμό, την εθνική και τοπική οικονομία».

Συγκεκριμένα, η βουλευτής Κερκύρας υποστηρίζει πως σειρά ελέγχων και περιορισμών γύρω από μια επένδυση θα επαφίενται πλέον στην απόφαση ενός υπουργού. Συγκεκριμένα, αναφέρει ότι:

• Ο συντελεστής δόμησης για τα παραθεριστικά χωριά ορίζεται οριζόντια στο 0,2 χωρίς καμιά έγκριση από τον ΕΟΤ.

• Δεν υπάρχει απολύτως καμιά πρόβλεψη για την θέση του γηπέδου, το ελάχιστο εμβαδό, τις τεχνικές προδιαγραφές των χωριών, τις αποστάσεις από γειτονικές χρήσεις, την πυκνότητα κλινών ανά στρέμμα, την προσπελασιμότητα.

• Για πρώτη φόρα επιτρέπεται η πολεοδόμηση με ευθύνη του επενδυτή, η οποία μάλιστα εγκρίνεται με μια απλή υπουργική απόφαση. Παρακάμπτεται έτσι εντελώς το συχνά «ενοχλητικό» Συμβούλιο της Επικρατείας. Τα ΕΣΧΑΔΑ (Ειδικά Σχέδια Αξιοποίησης Δημοσίων Ακινήτων) δεν υποχρεούνται να ακολουθούσουν τις χρήσεις γης και τους όρους δόμησης του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου. Στα δε ακίνητα που βρίσκονται εκτός ΓΠΣ δίνεται η δυνατότητα να εφαρμόζουν επιλεκτικά χρήσεις γης γειτονικών περιοχών.

• Δίνεται η δυνατότητα κατασκευής μαρίνας ακόμη και με πρόσχωση του θαλασσιού χώρου και στη συνέχεια εφόσον ο επενδυτής το επιθυμεί, η εκμίσθωση της. Απαγορεύεται εφόσον προβλέπεται στη σύμβαση η απρόσκοπτη πρόσβαση των λουόμενων στην παράλια και τον αιγιαλό.

Παράγοντες της αγοράς σχολιάζοντας την αντίδραση της κας Γκερέκου υποστηρίζουν πως δεν στερείται βάσης, ωστόσο αμφιβάλλουν έντονα αν με το τρέχον θεσμικό πλαίσιο μπορεί να προχωρήσει οποιαδήποτε επένδυση. «Είναι αδύνατον να προχωρήσουν αλλιώς οι ιδιωτικοποιήσεις, είναι αδύνατον να προσελκύσουμε νέες επενδύσεις. Με το υπάρχον σύστημα, δεν προστατεύεται το περιβάλλον (κάθε άλλο), απλά δεν υλοποιούνται επενδύσεις» καταλήγουν.