Για φορολογικό εκσυγχρονισμό με αναχρονιστικές και πρακτικά ανεφάρμοστες διατάξεις κάνει λόγο ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Τεχνικών Εταιρειών (ΣΑΤΕ).

Σύμφωνα με σχετική του ανακοίνωση, "ο Κώδικας Βιβλίων και Στοιχείων, όχι μόνο δεν καταργήθηκε, απλώς άλλαξε ονομασία, αλλά στο …όνομα του εκσυγχρονισμού και της φορολογικής μεταρρύθμισης, επαναφέρονται διατάξεις αναχρονιστικές, πρακτικά ανεφάρμοστες, με αδικαιολόγητη αύξηση του κόστους των επιχειρήσεων, κατά συνέπεια και των τεχνικών έργων, χωρίς να προσφέρουν το παραμικρό, είτε στα φορολογικά έσοδα του κράτους, είτε στις τεχνικές επιχειρήσεις. Μάλιστα, πρόκειται για διατάξεις που είχε γίνει αποδεκτό από όλες τις πολιτικές ηγεσίες ότι ήσαν προβληματικές, γι’ αυτό και είχαν παύσει να ισχύουν".

Όπως αναφέρει ο ΣΑΤΕ, "με επιστολή του προς τον υπουργό Οικονομίας Ιωάννη Στουρνάρα ο ΣΑΤΕ εκφράζει την έκπληξή του που με την ερμηνευτική εγκύκλιο ΠΟΛ.1004/4.1.2013, η οποία αναφέρεται στο Ν.4093/12-11-2012, επανέρχεται η «Τήρηση του λογαριασμού 94 – “Αποθέματα”, (ΑΠΟΘΗΚΗ) και βιβλίου Τεχνικών Προδιαγραφών από τις Τεχνικές Επιχειρήσεις», από την οποία είχαν απαλλαγεί οι τεχνικές εταιρείες, μετά από ενδελεχείς συζητήσεις με τους αρμοδίους του υπουργείου Οικονομικών, κι αυτό γιατί:

Είναι διεθνώς γνωστή η ιδιομορφία που παρουσιάζει λογιστικά η κατασκευή των Τεχνικών Έργων, ιδιομορφία που αποτυπώνεται με διάφορους τρόπους προσδιορισμού των αποτελεσμάτων ενός έργου (όπως «Πλήρης Αποπεράτωση», «Τμηματική Αποπεράτωση», «Προϋπολογιστικό κόστος», «Πρωτόκολλο 11 των ΔΛΠ», κλπ.), τρόπους διόλου τυχαίους, αλλά αντιθέτως σε αναγνώριση εγγενών λογιστικών θεμάτων, τα οποία υφίστανται στην κατασκευή των έργων και απέχουν πολύ από την κλασσική βιομηχανική λογιστική".

Όπως επισημαίνει ο ΣΑΤΕ "τα τεχνικά έργα (ανεγέρσεις οικοδομών, σχολείων, νοσοκομείων, κατασκευές δρόμων, αεροδρομίων, λιμανιών, υπονόμων, τοποθέτηση υποθαλάσσιων καλωδίων κλπ.), τα οποία κατασκευάζει κάθε εργοληπτική εταιρεία είναι λίγα σε αριθμό, ωστόσο απαιτούν δυσανάλογα μεγάλο αριθμό υλικών, καθώς και υπηρεσιών (μηχανικοί, υπεργολάβοι κλπ.), που ενσωματώνονται σ’ αυτά.

Άλλο χαρακτηριστικό τους είναι ότι κατασκευάζονται στο ύπαιθρο, κι όχι σε κλειστές εγκαταστάσεις του κατασκευαστή, όπως σε μία βιομηχανία, και, μάλιστα, σε ότι αφορά τα Δημόσια Έργα, σε εδαφικές εκτάσεις που ανήκουν στο Δημόσιο. Σε κάθε περίπτωση, η κατασκευή έργων, δεν μπορεί να προσδιοριστεί ως αμιγώς παραγωγή προϊόντος ή ως παροχή υπηρεσίας. Κι αυτό άσχετα από την διάκριση, που προσπαθεί να κάνει το υπουργείο, ότι δηλαδή η κατασκευή έργου με υλικά του εργολάβου θεωρείται ως παραγωγή προϊόντος και η κατασκευή έργου με υλικά του εργοδότη θεωρείται ως παροχή υπηρεσίας. Σε κανένα έργο αυτή η διάκριση δεν μπορεί να είναι απόλυτη. Μια διάκριση, άλλωστε, που ως συνέπεια θα έχει να προσθέσει γραφειοκρατικές διαδικασίες, για υπηρεσίες του υπουργείου, οι οποίες θα καλούνται κάθε φορά να αποφαίνονται αν υπάρχει υποχρέωση ένταξης ή όχι στη διάταξη περί τήρησης αποθήκης !

Κατόπιν αυτών – και μιας σειράς άλλων συγκεκριμένων ιδιόμορφων δεδομένων που διέπουν την κατασκευή των έργων – ο ΣΑΤΕ θεωρεί αδιανόητο να επανέρχονται αναχρονιστικές γραφειοκρατικές διατάξεις, μόνο και μόνο για … τυπολατρική τήρηση κάποιων ξεπερασμένων μεθόδων και διαδικασιών, παραγνωρίζοντας ότι αυτές θα αυξήσουν ασύμετρα το κόστος των κατασκευών, αλλά και την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, όπως τονίζει στην επιστολή του προς τον υπουργό Οικονομίας. Γι’ αυτό και ζητά τη διατήρηση της απαλλαγής που είχε με ευρύτητα πνεύματος, γνώσης και ευαισθησίας καθιερώσει ο νομοθέτης τα προηγούμενα χρόνια".