Επιστολή στον πρωθυπουργό έστειλε ο Σύνδεσμος Κλωστοϋφαντουργών. Καταγράφει τα τεράστια προβλήματα του κλάδου και προτείνει λύσεις ώστε να αρθεί το αδιέξοδο και να υπάρξει ανάκαμψη.

Η επιστολή που υπογράφεται από τον Ελ. Κούρταλη έχει ως εξής:

Αξιότιμε κύριε Πρωθυπουργέ,

H Ελληνική Κλωστοϋφαντουργία, για πολλές δεκαετίες, ήταν η ατμομηχανή της οικονομικής ανάπτυξης της χώρας. Στη δεκαετία του 1990, ο κλάδος εξήγαγε περίπου το 45% όλων των βιομηχανικών εξαγωγών της χώρας και απασχολούσε σχεδόν 170.000 εργαζομένους.

Tην τελευταία δεκαετία, η απουσία στρατηγικού σχεδιασμού, από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, για τη στήριξη της ελληνικής βιομηχανίας αλλά και του εξαγωγικού κλάδου της ελληνικής κλωστοϋφαντουργίας, σε συνδυασμό με την αθρόα εισαγωγή κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων από χώρες χαμηλού εργατικού κόστους, οδήγησε στην πλήρη απαξίωση ενός ολόκληρου κλάδου και παράλληλα στο κλείσιμο μεγάλων παραδοσιακών εργοστασίων, στέλνοντας το εργατικό δυναμικό στην ανεργία.

Εδώ, είναι σημαντικό να σας τονίσουμε ότι πολλές ευρωπαϊκές χώρες προστάτευσαν και την κλωστοϋφαντουργία τους (Γερμανία, Ολλανδία, Ισπανία, Γαλλία, Πορτογαλία), αλλά και άλλους βιομηχανικούς, στρατηγικής σημασίας, κλάδους των χωρών τους.

Ωστόσο, ακόμη και σήμερα, παρά τις τόσες αντιξοότητες, ο κλάδος παραμένει ακόμα ζωντανός και τεράστιες κλωστοϋφαντουργικές μονάδες λειτουργούν με μειωμένη παραγωγή, προσπαθώντας με κάθε τρόπο να κρατήσουν ανοικτά τα εργοστάσια, ελπίζοντας σε μια αλλαγή της κατάστασης.

Διαβάζουμε καθημερινά στον Τύπο και αναγνωρίζουμε τις προσπάθειες της κυβέρνησης, αλλά και τις δικές σας προσωπικά για προσέλκυση «ξένων επενδύσεων» στη χώρα μας που είναι, αναμφισβήτητα, το κλειδί για την οικονομική ανάπτυξη, αλλά θα χρειαστεί τουλάχιστον 3-5 χρόνια για να φέρουν αποτέλεσμα.

Εντούτοις πιστεύουμε ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να στρέψει την προσοχή της στις επενδύσεις που έχουν γίνει στην εγχώρια βιομηχανία και σήμερα παραμένουν αναξιοποίητες ή υποαπασχολούνται.

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της ελληνικής κλωστοϋφαντουργίας, που μεταποιεί ελληνικές πρώτες ύλες και δίνει προστιθέμενη αξία σε ελληνικά προϊόντα. Η τεχνογνωσία και ο εξοπλισμός υπάρχουν, άρα το βασικό πρόβλημα δεν είναι η απουσία νέων επενδύσεων και κεφαλαίων, αλλά η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας μέσω στοχευμένων ενεργειών και πολιτικών της Κεντρικής Διοίκησης.

Στο σημείο αυτό διερωτόμαστε:

- Γιατί δεν λαμβάνονται οι κατάλληλες αποφάσεις για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής βιομηχανίας, ώστε να ξαναζωντανέψει παραδοσιακούς κλάδους της, όπως είναι η κλωστοϋφαντουργία, που οι φορείς της έχουν κάνει σοβαρές επενδύσεις και διαθέτουν ήδη σε λειτουργία σύγχρονες εγκαταστάσεις;

- Γιατί δεν στηρίζεται μια μεταποιητική δραστηριότητα που χρησιμοποιεί ως πρώτη ύλη το εξαιρετικής ποιότητας ελληνικό βαμβάκι, απασχολεί ακόμη και σήμερα 50.000 εργαζομένους, κάνει εξαγωγές στο τελικό προϊόν και συνεισφέρει με 20% στο δείκτη των βιομηχανικών εξαγωγών;

- Γιατί να εξάγεται το ελληνικό βαμβάκι με αξία 1,5€/κιλό στην Τουρκία, και παράλληλα να εισάγουμε έτοιμο ένδυμα με πολλαπλάσια προστιθέμενη αξία;

Τα εμπόδια, για μια τέτοια προσπάθεια, δεν είναι ανυπέρβλητα και μπορούν να ξεπεραστούν εάν υπάρχει πολιτική βούληση, συντονισμένη προσπάθεια και εθνικός στρατηγικός σχεδιασμός βιομηχανικής πολιτικής.

Ενδεικτικά, καταγράφουμε μερικά από αυτά, όπως:

1. Η καθολική απουσία ρευστότητας, λόγω του οξύτατου προβλήματος στο τραπεζικό σύστημα. Το κόστος δανεισμού των επιχειρήσεων (επιτόκια) είναι σχεδόν τριπλάσιο από των ανταγωνιστριών ευρωπαϊκών χωρών. Παράλληλα, η καθυστέρηση στην επιστροφή του ΦΠΑ σε έναν κλάδο που εξάγει το σύνολο σχεδόν της παραγωγής του οδηγεί σε ταμειακή ασφυξία.

2. Το ενεργειακό κόστος στην Ελλάδα και ιδιαίτερα για τους ενεργοβόρους κλάδους όπως είναι η κλωστοϋφαντουργία είναι πλέον δυσβάσταχτο. Η ΔΕΗ, μονομερώς,την τελευταία πενταετία, έχει αυξήσει κατά 60% το κόστος του ρεύματος (εν μέσω κρίσης), ενώ το 2012 το ΕΤΜΕΑΡ (τέλος ΑΠΕ) αυξήθηκε κατά 300%. Αποτέλεσμα αυτού είναι το κόστος παραγωγής στη χώρα μας να γίνει αισθητά ακριβότερο από τις αντίστοιχες χώρες της Ε.Ε. και ως εκ τούτου να πλήττεται ακόμη περισσότερο η ανταγωνιστικότητα του λλάδου, αφού έχουμε το ακριβότερο ρεύμα μέσης τάσης στην Ευρώπη, με αποτέλεσμα η βιομηχανία να πληρώνει την KWh όσο και οι οικιακοί καταναλωτές.

3. Οι υψηλές ασφαλιστικές και εργοδοτικές εισφορές (μέχρι 52%) σε σχέση με τις λοιπές χώρες της Ε.Ε. και βασικές ανταγωνίστριες του κλάδου όπως είναι η Ισπανία και η Πορτογαλία, αποτελούν τροχοπέδη για την ανταγωνιστικότητα των προϊόντων μας.

4. Η υψηλή άμεση κι έμμεση φορολογία όπως οι Ειδικοί Φόροι Κατανάλωσης (ΕΦΚ) σε ηλεκτρική ενέργεια, φυσικό αέριο και μαζούτ, φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας, οι διάφορες έκτακτες εισφορές, οι εισφορές υπέρ τρίτων που βρίσκονται σε κάθε τιμολόγιο παροχής υπηρεσιών υπέρ του Δημοσίου, των ΔΕΚΟ, των δήμων, της ΕΡΤ, δημιουργούν ένα ασταθές και αρνητικό φορολογικό περιβάλλον για περαιτέρω ανάπτυξη και επενδύσεις.

5. Η απουσία αυστηρών ποιοτικών προδιαγραφών για τις εισαγωγές κλωστοϋφαντουργιών προϊόντων από τρίτες χώρες όπως την Κίνα, Ινδία, Κορέα κ.ά., που οδηγεί αφενός μεν σε μαρασμό την ελληνική παραγωγή, αλλά και δεν εγγυάται την προστασία των καταναλωτών.

Σε μια περίοδο που η κυβέρνηση θεωρεί επιτακτική ανάγκη την ανάπτυξη της οικονομίας και την εξωστρέφεια, πρέπει η Πολιτεία να αντιληφθεί τον κεντρικό ρόλο που μπορεί να παίξει ο κλάδος της κλωστοϋφαντουργίας στην ανάπτυξη αλλά και στη μείωση της ανεργίας, ένας κλάδος που θα μπορούσε να αποτελεί μοχλό ανάπτυξης για την ελληνική οικονομία και ο οποίος συρρικνώθηκε τις τελευταίες δύο - τρείς δεκαετίες λόγω πρόχειρων πολιτικών χειρισμών και αδιαφορίας των εκάστοτε κυβερνήσεων.

Έστω και την ύστατη ώρα ο κλάδος μπορεί να διασωθεί με συγκεκριμένες ενέργειες άμεσης απόδοσης, όπως οι παρακάτω:

1. Εναρμόνιση του ύψους των εργοδοτικών εισφορών στον μέσο όρο των χωρών ΟΟΣΑ που υπολογίζεται σε 28%. Με τον τρόπο αυτό θα ενισχυθεί η απασχόληση και θα εισρεύσουν περισσότερες εισφορές στους ασφαλιστικούς φορείς.

2. Μείωση της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος σε επίπεδο που να περιέχει όρους και χρεώσεις ανταποκρινόμενες στο ενεργειακό προφίλ του κλάδου (συνεχής και ομοιόμορφη κατανάλωση καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, όλους τους μήνες του χρόνου).

3. Εξάλειψη των φόρων και άλλων επιβαρύνσεων υπέρ τρίτων.

4. Έμπρακτη στήριξη της εγχώριας παραγωγής για τις ανάγκες των Ενόπλων Δυνάμεων και των εν γένει προμηθειών του Δημοσίου, όπως πράττουν όλες οι χώρες της Ε.Ε., όπου υπάρχει κλωστοϋφαντουργική δραστηριότητα. Είναι γνωστό ότι τα περισσότερα κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα που αφορούν κρατικές προμήθειες εισάγονται στη χώρα μας από την Τουρκία και χώρες του Τρίτου Κόσμου.

Η ελληνική κλωστοϋφαντουργία δεν ζητάει προνομιακή μεταχείριση ούτε ειδικές ενισχύσεις, ζητά όμως το αυτονόητο, δηλαδή να μπορέσει να λειτουργήσει σε ένα σταθερό περιβάλλον χωρίς εκπλήξεις ή έκτακτες και άλλου τύπου εισφορές και αυξήσεις που ακυρώνουν την ανταγωνιστικότητα του κλάδου.

Προσβλέπουμε στην άμεση παρέμβασή σας και είμαστε στη διάθεσή σας, προκειμένου να μην εξαφανιστεί ο μεγάλος αυτός εξαγωγικός και εργατοβόρος κλάδος της ελληνικής βιομηχανίας.

Με εκτίμηση, Ο Πρόεδρος
Ελευθέριος Κούρταλης