Forbes: Η Οδύσσεια των ελληνικών τραπεζών

«Ο ελληνικός τραπεζικός κλάδος έχει ακόμη πολλά φουρτουνιασμένα νερά να ταξιδέψει για να βρει τη δική του Ιθάκη», σχολιάζει το Forbes σε εκτενές άρθρο του για τον χρηματοοικονομικό κλάδο της χώρας και συμπληρώνει: «Γίνονται εκτενείς συζητήσεις για πώληση ανεπιθύμητων στοιχείων ενεργητικού, για μείωση του λειτουργικού κόστους και ολοκλήρωση επειγουσών συνεργειών. Πολλές τράπεζες έχουν πλέον τρία υποκαταστήματα στον ίδιο δρόμο».

Το δημοσίευμα παρομοιάζει τον ελληνικό τραπεζικό κλάδο με τον Οδυσσέα που «επιστρέφει σε πιο ήρεμες θάλασσες αφού πάλεψε με φουρτούνες και αντιμετώπισε παροιμιώδη τέρατα».

«Ο χάρτης του ελληνικού τραπεζικού κλάδου είναι αγνώριστος συγκριτικά με ό,τι ίσχυε την αντίστοιχη περσινή περίοδο. Πολύ πριν ξεκινήσει η 5ετής ύφεση, υπήρχαν συζητήσεις για την ανάγκη τραπεζικής ολοκλήρωσης. Ακόμη και το 2011 και το 2012, όμως, οι τραπεζικοί χλεύαζαν με τις σχετικές ερωτήσεις των δημοσιογράφων για συγχωνεύσεις και εξαγορές των ελληνικών πιστωτικών ιδρυμάτων… Την άνοιξη του 2013, μέσα σε διάστημα λίγων μηνών, ο κλάδος πέτυχε έναν ηράκλειο άθλο συγχωνεύοντας 10 παίκτες του χώρου σε 4 συστημικές τράπεζες. Επιπλέον, υπό την πίεση της τρόικας, και υπό την καθοδήγηση του ΤΧΣ, αυτές οι συστημικές τράπεζες άντλησαν σχεδόν 30 δισ. ευρώ».

Το Forbes εστιάζει κυρίως στην περίπτωση της Eurobank. «Σε μία χώρα όπου προ της κρίσης τίποτα δεν γινόταν γρήγορα (η περιβόητη φράση siga-siga) και η γραφειοκρατία έπνιγε πολλές καλές πρωτοβουλίες, η κυβέρνηση μέσω του ΤΧΣ κινείται τώρα με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Ανανεώνει τις προσπάθειες για να πουλήσει τη Eurobank στον ιδιωτικό κλάδο, ενώ έχει ήδη συζητήσει με 50 funds στην Ευρώπη που ενδεχομένως να ενδιαφέρονται για την επαναϊδιωτικοποίησή της. Εάν αυτό συνδυαστεί με το επικείμενο roadshow στη Βόρεια Αμερική, τότε η τράπεζα θα μπορούσε να βρεθεί με τόσα ενδιαφερόμενα funds όσοι ήταν και οι μνηστήρες της Πηνελόπης», σχολιάζει το Forbes.

Και καταλήγει: «Η κυβέρνηση όμως δομεί την επαναϊδιωτικοποίηση της Eurobank μέσω αύξησης μετοχικού κεφαλαίου. Εάν είναι επιτυχής, αυτό θα σημαίνει ότι η τράπεζα θα αντλήσει τα αναγκαία, και κεφάλαια, και το κρατικό ποσοστό θα μειωθεί. Η Eurobank, κατά συνέπεια, θα έχει καλύτερη κεφαλαιοποίηση, αλλά η κυβέρνηση δεν θα πετύχει κέρδη από την πώληση. Θα διατηρήσει ένα ποσοστό, όμως θα είναι υποχρεωμένη να πουλήσει περίπου το 30% μέχρι τον Μάρτιο του 2014. Σε μία συρρικνούμενη αγορά, όπου τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια βρίσκονται σε επικίνδυνα επίπεδα, αναρωτιέται κανείς πόσοι από αυτούς τους μνηστήρες θα βλέπουν τόσο μακροπρόθεσμα ώστε να καταθέσουν τελικά πρόταση».