Nomura: Κλειδί για ελληνικό χρέος τα χαμηλά επιτόκια

Η χρονική επέκταση στις λήξεις στα διμερή δάνεια και στα δάνεια του EFSF θα μπορούσε να δώσει ένα σήμα προτεραιότητας στον ιδιωτικό τομέα έναντι του επίσημου τομέα, μια de facto προτεραιότητα. Ωστόσο κλειδί είναι τα επιτόκια.

Δημοσιεύθηκε: 7 Οκτωβρίου 2013 - 17:13

Nomura: Κλειδί για ελληνικό χρέος τα χαμηλά επιτόκια

"H επέκταση των διμερών δανείων θα είναι πιο εύκολη, καθώς απαιτεί μόνο την έγκριση των κοινοβουλίων στις χώρες της ευρωζώνης, όμως η επέκταση των δανείων του EFSF θα μπορούσε να αποδειχθεί τεχνικά πιο δύσκολη", εκτιμά η Nomura.

"Επιπλέον, θα δημιουργήσει ακόμη μεγαλύτερη αναντιστοιχία χρηματοδότησης για τον EFSF από την άποψη των λήξεων που δανείζεται ο ίδιος και των λήξεων που δανείζει στην Ελλάδα", θεωρεί ο οίκος.

Η Nomura, εξετάζοντας τα σενάρια που κυκλοφορούν, αμφιβάλλει επίσης ότι όλο το χρέος θα αναδιαρθρωθεί, οπότε κάποιες αποπληρωμές θα πρέπει να λάβουν χώρα πολύ πριν από τα 50 έτη. Για παράδειγμα, τα διμερή δάνεια αποσβένονται σχεδόν με ομοιόμορφο τρόπο την περίοδο 2020-2041, ενώ τα δάνεια του EFSF έχουν μεσοσταθμική διάρκεια 30 ετών και περίοδο χάριτος 10 ετών (δηλαδή πρώτη η αποπληρωμή είναι το 2023).

Η κύρια επίδραση της επέκτασης ακόμα 20 ετών είναι ότι θα διευκολύνει περαιτέρω τις ανάγκες αναχρηματοδότησης της Ελλάδας το διάστημα 2023-2042 οπότε ωριμάζουν τα ελληνικά ομόλογα. Οι λήξεις που εκκρεμούν όμως είναι ήδη χαμηλές, περίπου στα 9 δισ. ευρώ ετησίως. Η επέκταση των διμερών δανείων μπορεί να μειώσουν το ποσό περίπου 2,3 δισ. το χρόνο, ενώ η επέκταση των δανείων του EFSF μπορεί να μειώσει περαιτέρω το ποσό κατά 3,6 - 4 δισ. ευρώ. Η Nomura επισημαίνει ότι η ετήσια εξόφληση των Ε.Δ. είναι 1,4 δισ. ευρώ κατά μέσο όρο την περίοδο αυτή.

Η χρονική επέκταση, πάντως, στις λήξεις στα διμερή δάνεια και στα δάνεια του EFSF μετά τις λήξεις των ομολόγων του ελληνικού δημοσίου μπορεί να δίνει ένα σήμα προτεραιότητας στον ιδιωτικό τομέα έναντι του επίσημου, μια de facto προτεραιότητα, και όχι με νομικούς όρους (de jure). Επίσης, αξίζει να σημειωθεί ότι, αν και είναι πολύ σημαντικό για τις μακροπρόθεσμες προβλέψεις του κόστους εξυπηρέτησης του χρέους, είναι απίθανο να αλλάξει την αντίληψη της αγοράς για τους ελληνικούς κινδύνους default αθέτησης.

Συμπερασματικά, επειδή τα διμερή δάνεια και τα δάνεια του EFSF είναι τα 2/3 του ελληνικού χρέους το 2014, τα επιτόκια και η ωρίμανσή τους είναι με διαφορά οι πιο σημαντικοί προσδιοριστικοί παράγοντες για την ικανότητα της χώρας να εξυπηρετεί το χρέος της. Λαμβάνοντας υπόψη τις ήδη πολύ μεγάλες λήξεις, η Nomura πιστεύει ότι αυτό που είναι πιο σημαντικό για την Ελλάδα, εν συγκρίσει με μια άλλη 20ετή παράταση, είναι οι κυβερνήσεις της ζώνης του ευρώ να δεσμευτούν να διατηρήσουν το κόστος της εξυπηρέτησης του χρέους σε πολύ χαμηλά επίπεδα μέχρι την αποπληρωμή του στο εγγύς μέλλον. Οι δαπάνες για τόκους μπορεί να κάνουν ουσιαστική διαφορά στις προβλέψεις για το δείκτη χρέους προς ΑΕΠ.

Ειδικότερα, το κόστος των τόκων των διμερών δανείων αναμένεται να μειωθεί το επόμενο έτος, εφόσον η Ελλάδα επιτύχει ένα πρωτογενές πλεόνασμα το 2013 από Euribor 3 μηνών + 50 μονάδες βάσης σε σκέτο Euribor 3 μηνών, μειώνοντας τον δείκτης χρέους προς ΑΕΠ κατά 1% περίπου το 2020.

Το κόστος τόκων των δανείων του EFSF, όμως, δεν μπορεί να καθοριστεί τόσο εύκολα, διαπιστώνει η Nomura. Στις τρέχουσες συνθήκες κυμαίνεται στο 1,5%, αλλά αυτό αλλάζει δυναμικά καθώς ο EFSF προσπαθεί να «ταιριάξει» τις λήξεις των δανείων που χορηγεί με τις ανάγκες χρηματοδότησής του.

Για λόγους επεξήγησης, η Nomura υπολογίζει ότι εάν τα επιτόκια του EFSF ήταν 1% χαμηλότερα, η εκτίμηση για τον δείκτη χρέους προς ΑΕΠ της χώρας θα είναι περίπου 4 ποσοστιαίες μονάδες χαμηλότερη από την αρχική πρόβλεψη για το 2020. Από την άλλη πλευρά, αν ήταν 1% υψηλότερα θα ήταν και 4 ποσοστιαίες μονάδες μεγαλύτερο το χρέος.