Ένας στους τρεις Έλληνες ζει στο όριο της φτώχιας

Ένα άκρως ανησυχητικό στοιχείο περιλαμβάνεται στην έκθεση του ΙΟΒΕ που παρουσιάστηκε σήμερα και αφορά στο ποσοστό των Ελλήνων που ζουν στο όριο της φτώχιας. Η Ελλάδα συγκαταλέγεται μεταξύ των χωρών με το υψηλότερο ποσοστό στο πλαίσιο των 28 χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Σύμφωνα με τα στοιχεία, το 2013, στην Ελλάδα, το 34,6% του συνολικού πληθυσμού ζούσε στο όριο της φτώχιας, έχοντας διαθέσιμο εισόδημα μικρότερο κατά 60% του εθνικού μέσου διαθέσιμου εισοδήματος.

Η χώρα μας βρίσκεται στην τέταρτη θέση από το τέλος, πίσω από τις Βουλγαρία (49,3%), Ρουμανία (41,7%) και Λετονία (36,2%), ενώ έντονο προβληματισμό προκαλεί και η σημαντική αύξηση του ποσοστού τα τελευταία χρόνια. Συγκεκριμένα, ενώ το 2008 το ποσοστό του πληθυσμού που ζούσε στο όριο της φτώχιας ήταν 28,3%, το 2012 εκτινάχθηκε στο 31% για να φθάσει στο 34,6% το 2013.

Στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που έχουν εμπλακεί σε Μνημόνια, στο όριο της φτώχειας βρίσκεται το 30% των πολιτών στην Ιρλανδία, το 28,2% στην Ισπανία, το 27,1% στην Κύπρο και το 25,3% στην Πορτογαλία.

Οι πέντε χώρες με τα χαμηλότερα ποσοστά φτώχειας στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι: η Ολλανδία (15%), η Τσεχία (15,4%), η Σουηδία (15,6%), η Φινλανδία (17,2%) και το Λουξεμβούργο (18,4%).

Σε αυτό το πλαίσιο, η εφαρμογή του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος σε μόλις 20.000 πολίτες, σε 13 δήμους της χώρας, όπως σχεδιάζει το υπουργείο Εργασίας εκτιμάται ότι δεν θα δώσει κάποια σημαντική λύση στο πρόβλημα.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η οριστική επιλογή των δήμων που θα συμμετάσχουν θα πραγματοποιηθεί από την ηγεσία του υπουργείου Εργασίας, το αργότερο έως το τέλος της ερχόμενης εβδομάδας. Η αρμόδια επιτροπή θα κάνει τις προτάσεις της και, αν υπάρξουν περιφέρειες στις οποίες θα έχουν προταθεί δύο ή και περισσότεροι δήμοι, τότε μόνο η τελική επιλογή θα γίνει με κλήρωση.

Βέβαια, ακόμη δεν έχει λυθεί το πρόβλημα του  προσδιορισμού των εισοδημάτων των δικαιούχων σε πραγματικό χρόνο. Δηλαδή οι αιτήσεις να γίνουν με βάση τα πλέον πρόσφατα εισοδήματα ώστε να χορηγείται το επίδομα βάσει της πραγματικής κατάστασης των δικαιούχων.