Ελευθέριος Βενιζέλος: Εναλλακτικά σενάρια για την πώληση

Εναλλακτικά σενάρια για το πώς θα αξιοποιηθεί η συμμετοχή του Δημοσίου στον αερολιμένα της Αθήνας, σε περίπτωση που δεν ευοδωθούν τα σχέδια για τη διενέργεια διαγωνισμού αποκρατικοποίησης, φέρονται να εξετάζουν η κυβέρνηση και το ΤΑΙΠΕΔ.

Στην παρούσα φάση φαίνεται ότι είναι δύσκολο να βγει ο σχεδιασμός για την πώληση μέρους ή ολόκληρης της συμμετοχής του Δημοσίου στο "Ελευθέριος Βενιζέλος", με παράλληλη επέκταση της διάρκειας της σύμβασης.

Το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν οι αναφορές που υποστηρίζουν ότι από τις επαφές του ΤΑΙΠΕΔ με εκπροσώπους της PSP προκύπτει ότι οι Καναδοί επενδυτές βάζουν πολλούς αστερίσκους προκειμένου να συναινέσουν στη διενέργεια διαγωνισμού. Αυτό αποδίδεται στο γεγονός ότι θέλουν να ελέγξουν τις εξελίξεις, ώστε να αποκλείσουν το ενδεχόμενο απώλειας της διοίκησης που έχουν σήμερα.

Οι ίδιες αναφορές υποστηρίζουν ότι η καναδική εταιρεία δεν είναι αρνητική στο να πωλήσει το ελληνικό δημόσιο μέρος της συμμετοχής του, αρκεί είτε οι αγοραστές να είναι οι ίδιοι, είτε το ποσοστό που θα πωληθεί να είναι τέτοιο που να μη διαταράσσει την υφιστάμενη μετοχική ισορροπία. Φέρονται δηλαδή να λένε ναι στην πώληση ποσοστού έως 30%, που θα επιτρέψει στην ελληνική πλευρά να αξιοποιήσει μέρος της συμμετοχής του 55% που διαθέτει, χωρίς όμως να αλλάζει τις ισορροπίες, αφού η PSP θα διατηρήσει τη διοίκηση.

Παράλληλα όμως οι Καναδοί επενδυτές αφήνουν ανοικτό το ενδεχόμενο να αγοράσουν οι ίδιοι το ποσοστό που θα διατεθεί. Η καναδική εταιρεία κρίνει ότι η επένδυσή της ήταν μια καλή κίνηση και εκπρόσωποί της έχουν ήδη δηλώσει ότι θέλουν να διατηρήσουν την παρουσία τους στο μεγαλύτερο ελληνικό αεροδρόμιο.

Η σύμβαση

Η στάση των Καναδών επενδυτών είναι αποτέλεσμα όσων προβλέπει η υφιστάμενη σύμβαση, η οποία ορίζει ότι προκειμένου οποιοσδήποτε μέτοχος να πουλήσει τη συμμετοχή του στο μετοχικό κεφάλαιο του ΔΑΑ, θα πρέπει προηγουμένως να έχει πάρει την έγκριση των υπόλοιπων μετόχων.

Να σημειωθεί ότι η κυβέρνηση δέχθηκε έντονη κριτική για το γεγονός ότι συναίνεσε στη συναλλαγή της Hochtief με τους Καναδούς, χωρίς να διεκδικήσει στη φάση εκείνη την αλλαγή της σύμβασης και τροποποίηση των δυσμενών όρων. Όσοι έβλεπαν με κριτική διάθεση τους χειρισμούς στην υπόθεση αυτή επισήμαναν τον κίνδυνο η ελληνική πλευρά να μην μπορεί να υλοποιήσει τους σχεδιασμούς της, λόγω της άρνησης του νέου μετόχου να συναινέσει.

Σήμερα στο μετοχικό κεφάλαιο του αεροδρομίου της Αθήνας συμμετέχουν το ελληνικό δημόσιο με 55%, από το οποίο το 30% έχει περάσει στο χαρτοφυλάκιο του ΤΑΙΠΕΔ, το καναδικό συνταξιοδοτικό ταμείο με 40%, καθώς έχει εξαγοράσει το 26,7% της Hochtief και διαχειρίζεται το 13,3% της Hochtief Airport Capital, ενώ ποσοστό 5% κατέχει η οικογένεια Κοπελούζου.

Υπομονή

Η κυβέρνηση και το ΤΑΙΠΕΔ φαίνεται ότι δεν έχουν καταλήξει ακόμη στο ποιος είναι ο βέλτιστος τρόπος να προχωρήσει η αξιοποίηση της συμμετοχής του Δημοσίου. Οι εκδοχές που εξετάζονται είναι είτε η διεξαγωγή διαγωνισμού για την πώληση μέρους ή του συνόλου της συμμετοχής του Δημοσίου, είτε η διατήρηση της συμμετοχής του, αναμένοντας τη λήξη της υφιστάμενης σύμβασης το 2025.

Στην πρώτη περίπτωση, πέρα από τους ίδιους τους Καναδούς, υπάρχει και το εκδηλωμένο, μάλιστα με έντονο τρόπο, ενδιαφέρον της κινεζικής κοινοπραξίας Friedmann Pacific Αsset Management (FPAM) και Shenzhen Airport. Το κινεζικό σχήμα επιδιώκει να δημιουργήσει μια πύλη επί ευρωπαϊκού εδάφους για επιβάτες και εμπορεύματα από την Κίνα. Έχει, όμως, ξεκαθαρίσει ότι επιθυμεί να έχει τη διοίκηση του αεροδρομίου και όχι μόνο μετοχική συμμετοχή σε αυτό.

Εφόσον δεν καταστεί δυνατή η συμφωνία των μετόχων, που θα επιτρέψει στο Δημόσιο να εκμεταλλευθεί τη συμμετοχή του στο έπακρον, τότε υπάρχουν φωνές που συνιστούν... υπομονή. Όπως υποστηρίζουν, σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο η καλύτερη λύση είναι η ελληνική πλευρά να αναμείνει την ολοκλήρωση της υφιστάμενης σύμβασης, το 2025, ώστε στη συνέχεια να προχωρήσει σε οποιαδήποτε επιλογή επιθυμεί, χωρίς περιορισμούς. Μάλιστα οι υπερασπιστές της θέσης αυτής υποστηρίζουν ότι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο το Δημόσιο θα έχει τη δυνατότητα να αντλήσει έσοδα από τις χρηματαγορές προεξοφλώντας τις μερισματικές αποδόσεις των ετών που απομένουν ως τη λήξη της σύμβασης.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, φαίνεται ότι η αδράνεια που υπήρξε στον χειρισμό της πώλησης της συμμετοχής της Hochtief στους Καναδούς επενδυτές κοστίζει ακριβά στην ελληνική πλευρά, η οποία έχασε μια μοναδική ευκαιρία να αποκτήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων.