Το Κατάρ και ο πακτωλός του χρήματος που... δεν ήρθε

Συνεχείς πονοκεφάλους φαίνεται πως προκαλεί στο Εμιράτο του Κατάρ η τετραετής προσπάθεια πραγματοποίησης επενδύσεων στην Ελλάδα. Αποκορύφωμα υπήρξε η ομοβροντία αρνητικής δημοσιότητας, τις τελευταίες ημέρες, για έκταση στη Ζάκυνθο την οποία αγόρασε εταιρεία που φέρεται να συνδέεται με τον πρώην εμίρη Χαμάντ μπιν Χαλίφα αλ Θανί.

Η τετραετής περιπέτεια είναι διδακτική τόσο για τους Άραβες, όσο και για την ελληνική πλευρά. Η τελευταία καταλαβαίνει τώρα πως χωρίς να αλλάξει ουσιαστικά το δυσκίνητο σύστημα αδειοδοτήσεων - εγκρίσεων δεν πρέπει να περιμένει και πολλά από τους ξένους επενδυτές.

Η άλλη πλευρά διαπιστώνει πως στην Ελλάδα μπορεί να υπάρχουν νόμοι και χρονοδιαγράμματα με κάποια… ελαστικότητα, αλλά είναι δύσκολο να κάνει ό,τι θέλει η κυβέρνηση, όπως συμβαίνει σε πολλές χώρες του αραβικού κόσμου. Ο ισχυρός άνδρας του Κατάρ, πάντως, εξακολουθεί να επιθυμεί επενδύσεις στη χώρα μας, αν και θα περίμενε μεγαλύτερη ταχύτητα και ευελιξία από την ελληνική πλευρά.

Ποιος ξεχνάει τη συνέντευξη τύπου στο Μέγαρο Μαξίμου όπου παρουσία του τότε πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου και του εμίρη ανακοινώθηκε πως η Qatar Holding επενδύει στα μεταλλεία Κασσάνδρας; Λίγες εβδομάδες μετά, οι εκπρόσωποι του Κατάρ έμαθαν πως η συμφωνία ματαιώνεται εξαιτίας των πιέσεων που άσκησαν τα ισχυρά funds που κατείχαν σημαντικό ποσοστό της European Goldfields (ιδιοκτήτριας των μεταλλείων που στη συνέχεια συγχωνεύθηκε με την Eldorado Gold).

Λίγο νωρίτερα είχε υπογραφεί στη Νέα Υόρκη το περίφημο MoU μεταξύ του Γ. Παπανδρέου και του εμίρη για επενδύσεις 5 δισ. ευρώ στην Ελλάδα μεταξύ των οποίων και για την ανάπτυξη του Ελληνικού. Το Κατάρ συμμετείχε στον διαγωνισμό για το Ελληνικό, αποχώρησε, όμως, όταν διαπίστωσε πως η κατάσταση ήταν περισσότερο πολύπλοκη απ’ όσο είχαν ενημερώσει τους ανθρώπους του εμιράτου. Χρειάστηκε η επίσκεψη του επόμενου Έλληνα πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά, στην Ντόχα για να επιστρέψει το Κατάρ στον διαγωνισμό. Στο τέλος αποχώρησε οριστικά με αποτέλεσμα το Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων (ΤΑΙΠΕΔ) να μείνει μόνο με έναν υποψήφιο για την αξιοποίηση του σημαντικότερου ακινήτου της χώρας.

Είχε προηγηθεί ο τραγέλαφος του Αστακού, όταν (πάλι επί κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου) είχε εξαγγελθεί επένδυση για την κατασκευή τερματικού σταθμού υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) στην περιοχή της Αιτωλοακαρνανίας. Αφού επί εβδομάδες φούσκωναν τεχνητά την υπόθεση με την επένδυση, διαπιστώθηκε πως κάποιοι πωλούσαν στους Αραβες φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Είχαν, δε, φροντίσει να εμπλέξουν -στα χαρτιά πάντα- τη μισή επιχειρηματική κοινότητα της χώρας και άλλους ισχυρούς Άραβες επιχειρηματίες, όπως ο παλαιστινιακών συμφερόντων κατασκευαστικός κολοσσός CCC που εδρεύει στην Αθήνα.

Κατά την επίσκεψη Σαμαρά στην Ντόχα είχε συμφωνηθεί και η δημιουργία επενδυτικού οχήματος μέσω του οποίου το Κατάρ θα επένδυε σε ελληνικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Οι Άραβες είχαν ζητήσει να μην εμπλακούν πολλοί σύμβουλοι και παρασύμβουλοι στην υπόθεση. Θα συμμετείχαν μία δική τους εταιρεία και το ελληνικό δημόσιο. Όταν πληροφορήθηκαν πως ετοιμαζόταν ένα σχήμα περισσότερο πολύπλοκο από το αναμενόμενο... αποχώρησαν ευγενικά.

Τις τελευταίες ημέρες, οι συνεργάτες του Κατάρ στην Ελλάδα είδαν τη φωτογραφία του πρώην εμίρη να φιγουράρει στα εξώφυλλα των ελληνικών εφημερίδων. Παρουσιαζόταν, μάλιστα, ως αγοραστής έκτασης 15.000 στρεμμάτων στη Ζάκυνθο από καταπατητή! Στο νησί του Ιονίου υποστηρίζουν πως οι αγοραστές «μπορεί να είναι Αραβες, αλλά δεν είναι και αφελείς». Γι’ αυτό θεωρούν πως έγιναν οι απαραίτητοι έλεγχοι πριν προχωρήσει η αγορά των 15.000 στρεμμάτων. Ο θόρυβος, πάντως, συνεχίζεται, από συγκεκριμένους παράγοντες.

Το κερασάκι στην τούρτα της επενδυτικής ταλαιπωρίας του Κατάρ φαίνεται πως είναι μια δίκη που θα διεξαχθεί τις επόμενες ημέρες στα ελληνικά δικαστήρια: πρόκειται για την κορύφωση της πολύμηνης διαμάχης μεταξύ ελληνικού γραφείου μελετών και του επενδυτικού οχήματος μέσω του οποίου ο (πρώην) εμίρης του Κατάρ αγόρασε το νησάκι Οξυά στο Ιόνιο.

Όσο για τις διαδικασίες αδειοδότησης της επένδυσης που προγραμματίζεται στην Οξυά, αυτές κινούνται με τους γνωστούς ελληνικούς ρυθμούς.