Βιομηχανία: Προτάσεις για να ξαναζωντανέψουν τα «κουφάρια»

Προτάσεις ώστε να τεθούν και πάλι σε λειτουργία μεγάλες παραγωγικές μονάδες που έκλεισαν τα τελευταία χρόνια λόγω της οικονομικής κρίσης γίνονται στην κυβέρνηση από παράγοντες της αγοράς.

«Είναι κρίμα να χαθούν εγκαταστάσεις σημαντικής αξίας και κυρίως τόσο πολλές θέσεις εργασίας και τόσο μεγάλη εγχώρια παραγωγή, στοιχεία απαραίτητα για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας.

Υπάρχουν άλλωστε και μελέτες που φέρουν τη σφραγίδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, σύμφωνα με τις οποίες μεγάλες παραγωγικές μονάδες με βαρύνουσα σημασία για την πορεία μιας οικονομίας δεν πρέπει να αφήνονται να κλείσουν», δηλώνει στέλεχος της αγοράς το οποίο συμπληρώνει: «Το μεγάλο λάθος έγινε από τις τράπεζες, οι οποίες αντί να αντιμετωπίσουν γρήγορα το πρόβλημα μέσα από κούρεμα και ριζική αναδιάρθρωση εργασιών, άφησαν απλώς τον χρόνο να κυλήσει με αποτέλεσμα οι εταιρείες να πνιγούν στα δάνεια και να κλείσουν».

Σύμφωνα με τους ίδιους κύκλους, οι τράπεζες εξάντλησαν την υπομονή αμερικανικού fund που ήταν διατεθειμένο να ρίξει 30 εκατ. ευρώ για να αποκτήσει μέρος της Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας, απέρριψαν την πρόταση γνωστού τουρκικού ομίλου για την εξαγορά του ενεργητικού της Shelman σε Μακεδονία και Θράκη, ενώ μέσα από τις μεγάλες τους καθυστερήσεις οδήγησαν τον όμιλο Δαυίδ στο να προχωρήσει σε κλείσιμο της μονάδας του Κατσέλη (Nutriart).

Αν και κάθε περίπτωση είναι διαφορετική, η ουσία είναι πως οι τράπεζες δεν μπορούν σήμερα να ελπίζουν βάσιμα ότι θα ανακτήσουν μέρος έστω των χαμένων χορηγήσεών τους.

Πρώτα απ' όλα γιατί η εκποίηση των περιουσιακών στοιχείων των εταιρειών αυτών είναι πολύ δύσκολη, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης (και όχι μόνο). Και δεύτερον, γιατί από το προϊόν της εκποίησης προηγείται όλων των δικαιούχων η εξόφληση των εργαζομένων και του ελληνικού δημοσίου.

Για παράδειγμα, οι υποχρεώσεις της Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας προς εργαζόμενους και δημόσιο προσεγγίζουν τα 80 εκατ. ευρώ. Αν λοιπόν οι τράπεζες θέλουν να εισπράξουν έστω και 1 ευρώ, τότε η περιουσία της ΕΝΚΛΩ θα πρέπει να πουληθεί έναντι ποσού που θα υπερβαίνει τα 80 εκατομμύρια, εξέλιξη που φαίνεται απίθανη.

Ανάλογη είναι και η περίπτωση της Shelman, ενώ σε ό,τι αφορά τον Πετζετάκι (θεωρείται πως είναι θέμα χρόνου να μπει η εταιρεία σε διαδικασία πτώχευσης, καθώς η σχετική εκδίκαση έχει γίνει) πριν απ' όλα θα πρέπει να εξοφληθούν οι εργαζόμενοι στους οποίους οφείλονται αποδοχές από το 2010!

«Το κύριο ζήτημα όμως δεν είναι το αν οι τράπεζες θα καταφέρουν να εισπράξουν μέρος των χρημάτων τους -που επιθυμητό είναι να το εισπράξουν- αλλά το να ξαναδουλέψουν τέτοιες επιχειρήσεις. Για παράδειγμα, αν η οικοδομική δραστηριότητα και οι επενδύσεις στην Ελλάδα ανακάμψουν, η χώρα δεν θα διαθέτει βιομηχανίες ξύλου; Τώρα που η Ελλάδα μπορεί να ξαναγίνει -υπό προϋποθέσεις- ανταγωνιστική στον κλωστοϋφαντουργικό κλάδο, δεν θα πρέπει να ξαναχρησιμοποιήσει τις μονάδες της; Η τόσο υψηλή τεχνογνωσία και το brand name της Πετζετάκις θα πρέπει να πάνε χαμένα;», αναρωτιέται το ίδιο στέλεχος.

Σύμφωνα λοιπόν με τις σχετικές προτάσεις, το πρώτο που πρέπει να γίνει είναι να μπορέσουν με κάποιο τρόπο να ξαναλειτουργήσουν οι συγκεκριμένες εταιρείες, αφού οι τράπεζες, το δημόσιο, οι εργαζόμενοι και ενδεχομένως οι λοιποί πιστωτές κεφαλαιοποιήσουν τις απαιτήσεις τους.

Και στη συνέχεια, αφού θα έχει ξεκινήσει η λειτουργία τους χωρίς μεγάλες υποχρεώσεις, θα πρέπει να βρεθούν νέοι ιδιοκτήτες που θα τις αγοράσουν. Μέσα από μια τέτοια διαδικασία, οι εργαζόμενοι θα ανακτήσουν τις θέσεις εργασίας τους, οι τράπεζες και το κράτος μικρό μέρος των απωλειών τους και κυρίως θα τονωθεί ο παραγωγικός ιστός και γενικότερα η οικονομία της χώρας.