Κλωστές: Η πτώση του ευρώ δεν έφερε την άνοιξη

«Η υποχώρηση της συναλλαγματικής ισοτιμίας του ευρώ έναντι του αμερικανικού δολαρίου αναμφίβολα έχει βοηθήσει τις ελληνικές παραγωγικές μονάδες, αλλά νομίζω λιγότερο από αυτό που αρχικά περιμέναμε» δήλωσε στο Euro2day.gr ο διευθύνων σύμβουλος της Κλωστοϋφαντουργίας Ναυπάκτου κ. Δημήτρης Πολύχρονος, άποψη με την οποία φαίνεται να συμφωνούν και οι υπόλοιποι παράγοντες του κλάδου.

Ενδεικτική είναι η άποψη προέδρου άλλης εισηγμένης κλωστοϋφαντουργικής εταιρείας στο ΧΑ: «Θα πρέπει να συνεκτιμηθεί και πως κατά την ίδια περίοδο μειώθηκε και η ισοτιμία της τουρκικής λίρας, αλλά το κύριο είναι άλλο. Η συναλλαγματική ισοτιμία είναι ένας παράγοντας αστάθμητος. Πότε θα βρίσκεται ψηλότερα και πότε χαμηλότερα. Αν ζητούμε από έναν επιχειρηματία να επενδύσει στον κλάδο, αυτός θα το πράξει με ορίζοντα εικοσαετίας και όχι εστιάζοντας μόνο στις περιόδους της ευνοϊκής ισοτιμίας. Το σίγουρο είναι πως το κράτος θα πρέπει να άρει τα υπάρχοντα αντικίνητρα που υπάρχουν στον κλάδο, όταν αντίθετα ο Ερντογάν στην Τουρκία ενισχύει με κάθε τρόπο τις μονάδες της χώρας του».

Από την πλευρά του, ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων Κλωστοϋφαντουργών κ. Ελευθέριος Κούρταλης, πιστεύει πως με περιορισμένη μέριμνα της Πολιτείας ο κλωστοϋφαντουργικός κλάδος είναι σε θέση να ενισχύσει τις εξαγωγές της χώρας και να προσφέρει πολλές νέες θέσεις εργασίας και μάλιστα κυρίως στην ευαίσθητη ελληνική περιφέρεια.

«Με μια σειρά στοχευμένων μέτρων χαμηλού σχετικά δημοσιονομικού κόστους, ο κλάδος έχει τη δυνατότητα να αυξήσει άμεσα την παραγωγή και τις εξαγωγές, δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας και πρόσθετα φορολογικά έσοδα.

Η κλωστοϋφαντουργία αποτελεί έναν από τους ισχυρούς βιομηχανικούς μας κλάδους που μπορεί να εξελιχθεί, άμεσα, σε έναν σύγχρονο αναπτυξιακό πυλώνα, εάν η Πολιτεία ενισχύσει τις σχετικές εκσυγχρονιστικές και αναπτυξιακές ιδιωτικές πρωτοβουλίες», αναφέρει χαρακτηριστικά, εντάσσοντας τον κλάδο σε μια προσπάθεια γενικότερης επαναβιομηχάνισης της χώρας: «Στέρεη ανάπτυξη χωρίς ταχεία επαναβιομηχάνιση της χώρας δύσκολα μπορεί να επιτευχθεί. Αύξηση της εσωτερικής ζήτησης, χωρίς διεύρυνση της εγχώριας βιομηχανικής παραγωγής, οδηγεί νομοτελειακά στην άνοδο του πληθωρισμού και στην ανατροπή της όποιας ισορροπίας έχει σήμερα επιτευχθεί στο εμπορικό μας ισοζύγιο».

Χαρακτηριστική επίσης είναι η θέση του συμβούλου επιχειρήσεων κ. Στάθη Ψαρρέα: «Έχοντας λοιπόν την πρώτη ύλη, το βαμβάκι, μπορούμε να εκμεταλλευτούμε τις δυνατότητες από την σπορά ειδικών νέων ποικιλιών μέχρι τη βαφή του νήματος και του υφάσματος με ειδικά βότανα. Οι αγοραστές των μεγάλων πολυκαταστημάτων βασίζουν την επαγγελματική τους επιτυχία στην εύρεση νέων προϊόντων με ιδιαιτερότητες.

Το ζητούμενο λοιπόν είναι να αναγνωρίσουμε τα μηνύματα των μεγάλων αγορών και να τα αποτυπώσουμε σε προϊόντα. Προς το παρόν, το πετρέλαιο της Ελλάδας είναι το βαμβάκι. Χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να καλύψουμε τα κενά πολλών ετών απραξίας, αλλά τίποτα δεν είναι εύκολο και γρήγορο στις επιχειρήσεις. Είναι ζήτημα αλλαγής της πορείας. Αν θέλουμε, τότε μπορούμε».

Τα αιτήματα του κλάδου

Στην πρόσφατη γενική συνέλευση του ΣΕΒΚ, ο κ. Ελευθέριος Κούρταλης αναφέρθηκε στα αιτήματα του κλάδου και κυρίως εστιάστηκε:

α) Στην ανάγκη για ένα σύγχρονο αναπτυξιακό νόμο που να αφορά όλες τις επιχειρήσεις ανεξαρτήτως μεγέθους.

β) Η λύση στο εργασιακό να λαμβάνει υπόψη πέρα από τα αιτήματα των εργαζομένων και την ανάγκη διατήρησης και διεύρυνσης των θέσεων εργασίας, την ανάγκη δηλαδή επιβίωσης των επιχειρήσεων.

γ) Στην απαιτούμενη αλλαγή τιμολογιακής πολιτικής της ΔΕΗ, ώστε οι σχετικές μειώσεις του ενεργειακού κόστους της βιομηχανίας να επεκταθούν και στην κλωστοϋφαντουργία, έναν κλάδο κατεξοχήν ενεργοβόρο.

δ) Στην επιστροφή του ΦΠΑ και γενικότερα στην τήρηση χωρίς καθυστερήσεις όλων των υποχρεώσεων του κράτους.

ε) Στην αντιμετώπιση του προβλήματος της ελλιπούς ρευστότητας και των υψηλών επιτοκίων.