Το «μεγάλο στοίχημα» του ασφαλιστικού κλάδου

Το 2012 όταν οι κάτοχοι των ελληνικών κρατικών ομολόγων κουρεύτηκαν καταγράφοντας απώλειες έως και 75%, οι πελάτες των ασφαλιστικών εταιρειών όχι μόνο διαφύλαξαν το κεφάλαιό τους, αλλά επιπλέον (οι κάτοχοι προγραμμάτων κλασικού τύπου) συνέχισαν να καρπώνονται ελάχιστες ετήσιες αποδόσεις που κυμαίνονταν γύρω στο 2,5%, στο 3%, ή ακόμη και στο 4,25% για τα παλιά συμβόλαια.

Σήμερα, που επιβλήθηκαν κεφαλαιακοί έλεγχοι στη χώρα και έκλεισαν οι τράπεζες, οι ασφαλιστικές εταιρείες καλούνται για μια ακόμη φορά να αποδείξουν την αξιοπιστία τους και τη στήριξη των πελατών τους σε μια επίσης ακραία συγκυρία. Και μέχρι στιγμής τουλάχιστον, φαίνεται να τα καταφέρνουν.

Και αυτό γιατί μέχρι τώρα, οι ασφαλιστικές εταιρείες συνεχίζουν να καταβάλουν αποζημιώσεις μέσω τραπεζικών λογαριασμών και φαίνεται πως κατά τους τελευταίους μήνες έχουν κερδίσει «πόντους» στην εκτίμηση των ασφαλισμένων και των επενδυτών.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως μέσα στο πρώτο πεντάμηνο του 2015, η ασφαλιστική παραγωγή αυξήθηκε κατά 1,7%, κυρίως λόγω της τόνωσης του κλάδου ζωής κατά 18,2% και ειδικότερα των «προϊόντων ζωής συνδεδεμένων με επενδύσεις» κατά 73,6%!

Είναι προφανές, ότι η τεράστια αυτή ποσοστιαία άνοδος οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στη διάθεση «συμβολαίων Grexit» δηλαδή επενδυτικών προϊόντων που είναι τοποθετημένα σε προϊόντα εξωτερικού. Πολλοί πελάτες δηλαδή, επέλεξαν την ασφαλιστική βιομηχανία προκειμένου να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο των τραπεζών και της εξόδου της χώρας από την Ευρωζώνη.

Βέβαιο είναι πως οι ασφαλιστικές εταιρείες δεν θα μείνουν άτρωτες από τις εξελίξεις που έχουν λάβει χώρα το τελευταίο χρονικό διάστημα στην ελληνική οικονομία και ειδικότερα στις τράπεζες (πχ μεγάλη μείωση νέας παραγωγής και αδυναμία πώλησης επενδυτικών προϊόντων), ωστόσο, όπως έχει ήδη επισημάνει το Euro2day.gr:

• Όλα δείχνουν πως οι καταθέσεις τους δεν κινδυνεύουν με κούρεμα, ακόμη και σε περίπτωση που κάτι τέτοιο αποφασιστεί από τις ελληνικές αρχές (θα εξαιρεθούν, όπως συνέβη και στην Κύπρο).

• Οι περισσότερες από αυτές (οι θυγατρικές πολυεθνικών, αλλά και πολλές ελληνικές όπως πχ η εισηγμένη Ευρωπαϊκή Πίστη) έχουν τοποθετημένο το μεγαλύτερο μέρος των επενδύσεών τους στο εξωτερικό, οπότε σε περίπτωση εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, θα σημειώσουν μεγάλα κεφαλαιακά κέρδη, καθώς οι επενδύσεις τους θα είναι σε ευρώ και οι υποχρεώσεις τους σε δραχμές. Άρα, σε περίπτωση επιστροφής της Ελλάδας στη δραχμή, οι ασφαλιστικές εταιρείες θα μπορέσουν με μεγαλύτερη άνεση να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους, ωστόσο οι πελάτες θα υποστούν προφανώς τη συναλλαγματική ζημία. Πάντως, πιθανή επιστροφή στη δραχμή θα αποτελέσει μεγάλο πλήγμα για την πορεία της ασφαλιστικής παραγωγής κατά τα επόμενα χρόνια, με αποτέλεσμα να μην αποτελεί το επιθυμητό σενάριο ακόμη και για όσες ασφαλιστικές εταιρείες έχουν τις επενδύσεις τους στο εξωτερικό.

• Θεωρείται από πολλούς ως ιδιαίτερα πιθανό, τόσο οι μητρικοί όμιλοι των ξένων πολυεθνικών, όσο και αρκετοί μέτοχοι ελληνικών εταιρειών να βάλουν -αν χρειαστεί- και πάλι το χέρι στην τσέπη, προκειμένου να ενισχύσουν κεφαλαιακά τις εταιρείες τους.

Σύμφωνα λοιπόν με παράγοντες του κλάδου, η ασφαλιστική βιομηχανία χρειάζεται και σ' αυτή τη συγκυρία να επιβεβαιώσει την ικανότητά της να καλύπτει τους πελάτες της ακόμη και σε ακραίες καταστάσεις, αφήνοντας στο μακρινό παρελθόν τον αρνητικό αντίκτυπο που είχαν προκαλέσει τα λουκέτα εταιρειών του γενικού κλάδου και κυρίως το κλείσιμο των εταιρειών Ασπίς Πρόνοια και Commercial Value (φθινόπωρο 2009).

Σύμφωνα με τους ίδιους κύκλους, τα επόμενα βήματα που θα πρέπει να γίνουν είναι:

• Η κυβέρνηση να δράσει κατά τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να αποκαταστήσει όσο το δυνατόν συντομότερα την ομαλότητα στην οικονομία.

• Η εποπτική αρχή (Τράπεζα της Ελλάδος) και οι διοικήσεις των ασφαλιστικών εταιρειών να συνεργαστούν στενά προς όφελος της αγοράς συνολικότερα, προκειμένου να αντιμετωπιστούν ενδεχόμενα «περιφερειακά» συμπτώματα «αδύναμων κρίκων».