Τα σχέδια των τραπεζών για τις υπερχρεωμένες επιχειρήσεις

Λίγο μόλις καιρό πριν από την ολοκλήρωση της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών και τα εγχώρια χρηματοπιστωτικά ιδρύματα δεν φαίνεται να έχουν καταλήξει ακόμη σε έναν ενιαίο τρόπο αντιμετώπισης για το πώς θα χειριστούν τις περιπτώσεις των κόκκινων επιχειρηματικών δανείων.

Θα εφαρμοστεί η πολιτική της δημιουργίας «εθνικών πρωταθλητών», μέσα από τις αναγκαστικές συγχωνεύσεις μεγάλων υπερχρεωμένων εταιρειών ενός κλάδου, την εξυγίανσή τους και στη συνέχεια την πώλησή τους σε νέους επενδυτές;

Στις περιπτώσεις των εταιρειών που οι τράπεζες κεφαλαιοποιούν χρέη, θα αλλάζουν οι διοικήσεις τους και αν ναι, σε ποιο βαθμό;

Απέναντι σ' αυτά τα ερωτήματα δεν υπάρχει ομόφωνη γνώμη των τραπεζών, ενώ πολλές είναι εκείνες οι φωνές που υποστηρίζουν ότι «δεν θα πρέπει να υπάρξουν σιδερένιοι κανόνες, γιατί όλες οι περιπτώσεις δεν είναι ίδιες. Υπάρχουν κλάδοι που η ζήτηση υποχώρησε λόγω της κρίσης κατά 50%, κατά 70%, ή και κατά 90%. Εκεί, το πρόβλημα δεν είναι στις περισσότερες περιπτώσεις ο βασικός μέτοχος και το management, αλλά η πορεία του κλάδου.

Αντίθετα, έχουν παρατηρηθεί πολλές άλλες περιπτώσεις όπου οι υπερχρεωμένες σήμερα εταιρείες αντιμετώπιζαν προβλήματα και πριν το ξέσπασμα της κρίσης, ή όπου η πτώση της ζήτησης που αντιμετώπισαν ήταν σχετικά χαμηλή. Για να μην αναφερθώ σε περιπτώσεις διοικήσεων που προκάλεσαν μέσα στην κρίση με τις υψηλές αποδοχές τους και με άλλες γκρίζες τακτικές τους. Εκεί, αναμφίβολα, θα πρέπει να υπάρξουν ριζικές αλλαγές».

Γνωστός σύμβουλος επιχειρήσεων μιλώντας στο Euro2day.gr υποστηρίζει: «Απ' ό,τι έχω αντιληφθεί, οι τράπεζες δεν θα ακολουθήσουν ενιαία τακτική για όλες τις περιπτώσεις των εταιρειών, στις οποίες θα αποκτήσουν ποσοστά μέσα από την κεφαλαιοποίηση των χρεών τους. Παράγοντες που θα παίξουν πολύ σημαντικό ρόλο είναι το πόσο συνεργάσιμος είναι ο επιχειρηματίας και το πόσο μεγάλα είναι τα δάνεια, η επανείσπραξη των οποίων διακυβεύεται.

Στους συνεργάσιμους επιχειρηματίες θα υπάρξει πιθανότατα συμμετοχή στο διοικητικό συμβούλιο, χωρίς όμως πλήρη ανάληψη του management, εκτός ίσως από κάποιες περιπτώσεις όπου τα ποσά είναι πολύ μεγάλα. Στις άλλες περιπτώσεις, οι διοικητικές αλλαγές θα λάβουν πολύ πιο έντονο χαρακτήρα».

Σχετικές συζητήσεις βέβαια γίνονται και από τις υπερχρεωμένες επιχειρήσεις, όπου συχνά εκφράζονται ενστάσεις και αντιρρήσεις για τον τρόπο που χειρίζονται οι τράπεζες την όλη κατάσταση. Χαρακτηριστική είναι η άποψη υψηλόβαθμου στελέχους μιας τέτοιας εταιρείας: «Αρχικά, οι τράπεζες θέλησαν να τοποθετήσουν στην εταιρεία έναν γενικό επιβλέποντα, που θα αποφασίζει σχεδόν για όλα. Όταν ήρθε, πρώτη προτεραιότητά του ήταν να πληρώνονται οι τράπεζες που άλλωστε τον είχαν τοποθετήσει. Τότε εμείς του είχαμε προτείνει να μπει και αυτός στο διοικητικό συμβούλιο, για να έχει τις ίδιες νομικές ευθύνες που έχουμε και εμείς, όταν η εταιρεία δεν αποπληρώνει έγκαιρα τις υποχρεώσεις της προς εργαζόμενους, προμηθευτές και δημόσιο».

Άλλη πηγή διαμαρτυρίας απέναντι στις τράπεζες είναι ότι ζητούν από τις διοικήσεις των εταιρειών να επανέλθουν στην κερδοφορία, όταν οι ίδιες έχουν κλείσει ουσιαστικά την κάνουλα της ρευστότητας, όταν οι ίδιες μάς χρεώνουν με επιτόκια 8% ή ακόμη και 11% και όταν οι πελάτες μας -με πρώτο το ελληνικό δημόσιο- έχουν ξεχειλώσει τα χρονικά όρια πληρωμών τους προς εμάς.

Οικονομικός διευθυντής εισηγμένης εταιρείας δήλωσε στο Euro2day.gr: «Τα περί εθνικών πρωταθλητών αποτελούν ιδιαίτερα φιλόδοξα σχέδια που δεν μπορούν να υιοθετηθούν για την πλειονότητα των περιπτώσεων. Οι τράπεζες δεν ξέρουν να διοικούν εταιρείες άλλων κλάδων, ούτε είναι εύκολη υπόθεση το management μιας επιχείρησης από έναν τρίτο που τώρα αρχίζει να μαθαίνει τον κλάδο από μέσα. Προτεραιότητα θα πρέπει να είναι η άμεση πώληση των εταιρειών αυτών σε νέους, αξιόπιστους επενδυτές, έστω και αν αυτό απαιτήσει γενναία κουρέματα δανείων. Τα μισά άλλωστε δάνεια δεν είναι λεφτά που κατέβαλαν οι τράπεζες, αλλά οι τόκοι της τελευταίας εξαετίας».

Το ενδιαφέρον πάντως όλης της αγοράς έχει στραφεί στις ιχθυοκαλλιέργειες και στον τρόπο χειρισμού των τραπεζών, καθώς ο συγκεκριμένος χώρος σηματοδοτεί την πρώτη μεγάλη παρέμβαση των τραπεζών στις τέσσερις μεγαλύτερες επιχειρήσεις του κλάδου.

Στον συγκεκριμένο κλάδο λοιπόν η δημιουργία «εθνικού πρωταθλητή» φαίνεται να έχει εγκαταλειφθεί. Αντίθετα, όλα δείχνουν πως βαδίζουμε προς τη δημιουργία δύο πόλων (Νηρέας, Σελόντα) και αυτό που απομένει είναι το τι θα γίνει με τις Ελληνικές Ιχθυοκαλλιέργειες (παλιότερα οι πληροφορίες μιλούσαν για μελλοντική απορρόφησή τους από τον Νηρέα, ενώ το τελευταίο διάστημα κυκλοφορούν φήμες για σπάσιμο των μονάδων της ΕΛΙΧΘ σε δύο μέρη, που θα δοθούν σε Νηρέα και Σελόντα).

Σε ό,τι αφορά τώρα στις διοικήσεις, στην (πρώτη χρονικά) περίπτωση των Ιχθυοτροφείων Σελόντα, ο βασικός μέτοχος (Γ. Στεφανής) παρέμεινε αρχικά στο διοικητικό συμβούλιο και τον ρόλο του διευθύνοντος συμβούλου ανέλαβε ο κ. Γ. Ανδριανόπουλος, στέλεχος του παλαιού management. Ωστόσο πρόσφατα είχαμε την αποχώρηση του κ. Στεφανή από το Δ.Σ., ενώ έντονα φημολογείται και η αντικατάσταση του κ. Ανδριανόπουλου από τον κ. Μιχάλη Παναγή, που έχει την έγκριση των τραπεζών και έχει διατελέσει υψηλόβαθμο στέλεχος Μαΐλλη και Eurodrip.

Στον Νηρέα, ο πρώην βασικός μέτοχος κ. Α. Μπελλές κατέχει τη θέση του μη εκτελεστικού προέδρου, ενώ CEO της εισηγμένης έχει αναλάβει ο κ. Αντώνης Χαχλάκης που εργαζόταν στον Όμιλο και πριν από την είσοδο των τραπεζών στο μετοχικό της κεφάλαιο.