Σε... «ασκήσεις ισορροπίας» οι ασφαλιστικές εταιρίες

Σε ασκήσεις ισορροπίας καλούνται να ανταπεξέλθουν οι ασφαλιστικές εταιρείες προκειμένου σε περιβάλλον Solvency II να καταφέρουν ταυτόχρονα δύο πράγματα που εκ πρώτης όψεως φαντάζουν αντίθετα: Από τη μια πλευρά να ανταποκριθούν στις αυξημένες κεφαλαιακές τους υποχρεώσεις (απαιτούμενα εποπτικά κεφάλαια) και από την άλλη, να ικανοποιήσουν τα δίκτυά τους προκειμένου αυτά να παραμείνουν στην αγορά σε μια περίοδο ύφεσης.

«Η μαγική λύση είναι να καταφέρουμε να πείσουμε τον Έλληνα καταναλωτή πως σε περίοδο κρίσης η ασφάλιση αποτελεί προϊόν πρώτης ανάγκης, πλην όμως αυτό θέλει το χρόνο του και επίσης προσκρούει ως ένα βαθμό στο μειωμένο διαθέσιμο εισόδημα των υποψήφιων πελατών μας» δηλώνει γνωστό στέλεχος της ασφαλιστικής αγοράς, που συμπληρώνει:

«Αν και επίσημα στοιχεία δεν υπάρχουν, νομίζω πως οι πωλήσεις ασφαλιστικών συμβολαίων μέσω του internet αφού γνώρισαν αρχικά μια σημαντική δυναμική, τον τελευταίο καιρό εμφανίζουν τάσεις σταθεροποίησης, με το καταναλωτικό κοινό να συνεχίζει να δείχνει εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του ασφαλιστικού συμβούλου-διαμεσολαβητή. Εκτιμώ λοιπόν πως οι περισσότερες ασφαλιστικές εταιρείες θα χρησιμοποιήσουν σε μεγάλο βαθμό τις ψηφιακές εφαρμογές για τη διευκόλυνση των πελατών τους, για την ενημέρωση του δικτύου τους και για τη μείωση του λειτουργικού τους κόστους, αλλά όχι και για τις πωλήσεις τους.

Υπάρχει όμως και ένας ακόμη λόγος. Οι εταιρείες εξακολουθούν να προσφέρουν ορισμένα προϊόντα στην αγορά ακόμη και όταν δεν κερδίζουν σημαντικά ποσά, προκειμένου να... ταΐζουν τα δίκτυά τους. Χρειάζεται να υπάρχει ένα ελάχιστο ποσό παραγωγής και εσόδων προκειμένου τα δίκτυα να μείνουν στην εταιρεία, ή ακόμη και στο επάγγελμα».

Τα ασφαλιστικά δίκτυα βέβαια δεν έχουν χάσει παραγωγή μόνο από το internet αλλά και από τις τράπεζες, καθώς κατά τα τελευταία χρόνια όσες εταιρείες έχουν πρόσβαση σε τραπεζικά δίκτυα φαίνεται να έχουν διευρύνει τα μερίδια αγοράς τους. Υπάρχουν μάλιστα περιπτώσεις που οι ασφαλιστικοί διαμεσολαβητές καταγγέλλουν «αθέμιτες πρακτικές» από την πλευρά των τραπεζών προκειμένου να καρπωθούν πελάτες τρίτων.

Δεν είναι τυχαίο ότι η μείωση της δουλειάς των δικτύων σε συνδυασμό με την υιοθέτηση του Solvency II προβλέπεται να οδηγήσει σε μπαράζ συγχωνεύσεων ασφαλιστικών διαμεσολαβούντων.

Μέσα λοιπόν σ' αυτό το περιβάλλον, που οι εταιρείες προσπαθούν να ικανοποιήσουν ταυτόχρονα τις αυξημένες κεφαλαιακές τους απαιτήσεις λόγω Solvency II και τα δίκτυά τους, τίθενται προς απάντηση αρκετά ερωτήματα που αφορούν την γκάμα των προσφερόμενων προϊόντων, όπως:

• Σε ένα διεθνές περιβάλλον μηδενικών ή και αρνητικών επιτοκίων, θα συνεχίσουν να προσφέρονται στην Ελλάδα επενδυτικά-συνταξιοδοτικά προϊόντα με ελάχιστη ετήσια εγγυημένη απόδοση και πόση θα μπορεί να είναι αυτή;

Ήδη, αρκετές εταιρείες λανσάρουν προϊόντα που αρκούνται στη διασφάλιση του κεφαλαίου. Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα πελάτη που ζήτησε κατά τη λήξη του την εξαγορά επενδυτικού συμβολαίου που είχε συνάψει παλαιότερα με εγγυημένη ετήσια απόδοση 3%. Το αρμόδιο τμήμα της ασφαλιστικής εταιρείας δεν του συνέστησε την χρονική μετακύλιση του προϊόντος, κρίνοντας πως τέτοιες εγγυημένες αποδόσεις είχαν δοθεί όταν τα επιτόκια στην Ευρώπη προσέγγιζαν το 5% και όχι το μηδέν, όπως συμβαίνει σήμερα.

• Θα συνεχίσουν να προσφέρονται ισόβια προγράμματα υγείας ή η αγορά θα περιοριστεί μόνο στα συμβόλαια ετήσιας διάρκειας; (η τάση οδηγεί προς το δεύτερο σκέλος του ερωτήματος).

• Θα ακολουθήσουν οι εταιρείες το... πάρτι στις μειώσεις ασφαλίστρων και αν ναι, σε ποιο βαθμό; Μέσα από την άσκηση διαφοροποιημένων τιμολογίων, οι ασφαλιστικές εταιρείες θα επικεντρωθούν κυρίως στις πλέον κερδοφόρες κατηγορίες οχημάτων, ή θα δώσουν έμφαση σε κατηγορίες όπως τα ταξί, τα φορτηγά και οι μοτοσικλέτες;