Φέσσας: Πιο αισιόδοξοι οι επιχειρηματίες μετά το Eurogroup

«Λίγο πιο αισιόδοξος» για την ελληνική οικονομία και τη πορεία της χώρας γενικότερα εξαιτίας της πρόσφατης (σ.σ. περασμένη Δευτέρα) απόφασης του Eurogroup εμφανίστηκε χθες στο βήμα του 10ου CEO Summit της Ελληνικής Εταιρείας Διοίκησης Επιχειρήσεων (ΕΕΔΕ) ο πρόεδρος του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών (ΣΕΒ) Θεόδωρος Φέσσας. Την αισιοδοξία του την αποδίδει, όπως είπε «ως προς τα βήματα που έχουν γίνει το τελευταίο διάστημα και την αναγνώριση που λαμβάνουμε για αυτά από τους εταίρους μας». Παρά την αισιοδοξία του, ωστόσο, προανήγγειλε ένα δύσκολο 2017.

Αναφερόμενος στις πρόσφατες εξελίξεις ο κ. Φέσσας επεσήμανε ότι το αυστηρό πλαίσιο δημοσιονομικής πολιτικής στο οποίο έχει εγκλωβιστεί η ελληνική οικονομία με τα υψηλά πλεονάσματα δεν πρέπει να μας οδηγήσει σε νέα αύξηση φόρων, διότι τα μέτρα που ζητούνται για το 2018 δεν πρέπει και δεν θα φέρουν αποτέλεσμα αν φορτωθούν και πάλι στις πλάτες των συνεπών φορολογούμενων, επιχειρήσεων και μισθωτών.

Εντούτοις ίδιος υποστήριξε ότι το πρωτογενές πλεόνασμα του 3,5% μπορεί και πρέπει να επιτευχθεί, ώστε να αποδείξουμε στους εταίρους μας, ότι είμαστε μια σοβαρή χώρα, με διατηρήσιμη δημοσιονομική πειθαρχία και φιλοαναπτυξιακή πολιτική βούληση. «Είμαι βέβαιος ότι μόνο τότε τα ζητούμενα πλεονάσματα θα μειωθούν τόσο σε απόλυτους αριθμούς, όσο και σαν ποσοστό του ΑΕΠ, με μία νέα αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους».

Κλείνοντας την «παρέμβασή» του ως προς το θέμα του χρέους, ο πρόεδρος του ΣΕΒ εστίασε στα άμεσα ζητήματα, σημειώνοντας, όπως προαναφέραμε, ότι το 2017 προβλέπεται να είναι δύσκολο για τις επιχειρήσεις και τους εργαζόμενους τους, παρά τις πρώτες ενδείξεις ανάκαμψης που είναι εδώ και επαναφέρουν την οικονομία στα επίπεδα του 2014. Κι αυτό, διότι, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε είναι πολλές και μεγάλες.

Επιγραμματικά ανέφερε:

Η υπερφορολόγηση αναστέλλει την οικονομική δραστηριότητα και τη δημιουργία θέσεων εργασίας.
Πολλές αγορές προϊόντων και υπηρεσιών παραμένουν ακόμη κλειστές, διογκώνοντας το κόστος λειτουργίας των επιχειρήσεων, παρά τις συστάσεις του ΟΟΣΑ για κατάργηση των περιοριστικών πρακτικών.

Η μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας βάλλεται και πολλοί επιδιώκουν επαναφορά στις στρεβλώσεις των εργασιακών σχέσεων του παρελθόντος, παρότι η ανάκαμψη παραμένει ακόμη ζητούμενο.

Οι περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων, όχι μόνο εμποδίζουν το εμπόριο και τις επενδύσεις, αλλά δημιουργούν και αντικίνητρα στην επίσπευση του προγράμματος, αφού έχει αποφευχθεί ο κίνδυνος φυγής καταθέσεων στο εξωτερικό.

Τα υψηλά πραγματικά επιτόκια, είναι απαγορευτικά για τη χρηματοδότηση επενδυτικών σχεδίων, ενώ η μη αποτελεσματική αντιμετώπιση των συσσωρευμένων προβληματικών δανείων κρατά τη ρευστότητα μακριά από την αγορά.

Η αγορά ακινήτων πνέει τα λοίσθια με τη δημευτική φορολογία να δρα διαλυτικά για τις προοπτικές του κλάδου. Επιπλέον το επικείμενο κύμα δημοπρασιών ακινήτων στο πλαίσιο της αντιμετώπισης των κόκκινων τραπεζικών δανείων θα οδηγήσει σε νέα πτώση των τιμών πριν η αγορά ισορροπήσει σε νέα χαμηλά επίπεδα.

Για τα προβλήματα που περιέγραψε, ο κ. Φέσσας πρότεινε και τις ανάλογες λύσεις, όπως αυτές συχνά, κατατίθενται από το Σύνδεσμο.

Γι΄αυτό, όπως σημείωσε, επιβάλλεται, μεταξύ άλλων:

Να ρυθμιστεί το φορολογικό βάρος, έτσι ώστε να πέφτει σε περισσότερους ώμους.

Να μπει τέρμα στα προνόμια ορισμένων επαγγελματικών ομάδων, μέσω της πλήρους απελευθέρωσης της αγοράς προϊόντων και υπηρεσιών.

Τα εργασιακά

Στον κατάλογο του τι θα πρέπει να κάνουμε, ο κ. Φέσσας εστίασε και στα εργασιακά, τονίζοντας ότι πρέπει να εγγυηθούμε την ασφάλεια της εργασίας και ταυτόχρονα την ευελιξία της, ώστε να διευκολυνθεί η αναπτυξιακή διαδικασία. Δεδομένου ότι στη χώρα μας -κατ' εξαίρεση ως προς τον υπόλοιπο κόσμο- η σχετική ερμηνεία του Συντάγματος επιβάλλει τη δυνατότητα μονομερούς προσφυγής σε υποχρεωτική διαιτησία, ο καθορισμός των κατώτατων μισθών πρέπει να γίνεται ευέλικτα και χωρίς καταναγκασμό σε επιχειρησιακό ή κλαδικό επίπεδο, ενώ η εθνική συλλογική σύμβαση εργασίας μεταξύ των κοινωνικών εταίρων να καλύπτει οριζόντια – πλην μισθών – θέματα, όπως οι εργασιακές σχέσεις, μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης, αποζημιώσεις, προστασία θεμάτων εργασίας, ζητήματα υγιεινής και ασφάλειας, παροχές de minimis, συνταξιοδοτικές – ασφαλιστικές ρυθμίσεις πέραν των προβλεπόμενων στο νόμο κ.ο.κ.