Βαρίδι για τράπεζες και οικονομία το κλίμα σκανδαλολογίας

«Το πιο εύκολο πράγμα για εμάς είναι να καταγγείλουμε τα δάνεια της εταιρείας σου. Ξέρουμε πως με αυτό τον τρόπο θα εισπράξουμε τελικά πολύ λιγότερα χρήματα και πως θα βλάψουμε την επιχείρηση και την οικονομία, αλλά εμείς δεν θα κινδυνεύσουμε να εμπλακούμε σε νομικές περιπέτειες. Παρ' όλα αυτά, δεν έχουμε προχωρήσει σε καταγγελία και προσπαθούμε να βρούμε λύσεις στο μέτρο του δυνατού. Από την άλλη πλευρά όμως, δεν είμαστε συνηθισμένοι και διατεθειμένοι να απολογούμαστε καθημερινά στα δικαστήρια. Δεν είναι η δουλειά μας αυτή. Και δυστυχώς στην Ελλάδα, τέτοιες υποθέσεις όχι μόνο παραπέμπονται με χαρακτηριστική ευκολία λόγω της περιρρέουσας ατμόσφαιρας σκανδαλολογίας, αλλά επιπρόσθετα διαρκούν πολλά χρόνια, εξαιτίας της γενικότερης κατάστασης που επικρατεί στην ελληνική δικαιοσύνη. Και πώς θα αξιολογηθεί ένα τραπεζικό στέλεχος ιεραρχικά επί σειρά ετών, όταν έχει εκκρεμή ζητήματα με τη δικαιοσύνη;».

Αυτό διεμήνυσε τραπεζικό στέλεχος σε πρόεδρο εισηγμένης εταιρείας, αναδεικνύοντας χαρακτηριστικά το πόσο πολύ το υπάρχον κλίμα σκανδαλολογίας αποτρέπει τη λήψη έγκαιρων και ουσιαστικών παρεμβάσεων στο μέτωπο των μη εξυπηρετούμενων δανείων (βλέπε πρόσφατο χαρακτηριστικό δημοσίευμα του Euro2day.gr με τίτλο «εισαγγελική παραγγελία για έρευνα τραπεζικών δανείων 7,7 δισ. ευρώ»).

Από μια άλλη οπτική γωνία, γνωστός οικονομικός παράγοντας επισημαίνει πως όσο οι τράπεζες διστάζουν να πάρουν ριζικές και άμεσες αποφάσεις στο μέτωπο των κόκκινων επιχειρηματικών δανείων, τόσο το μέλλον των εταιρειών αυτών θα υπονομεύεται και τόσο τα χρήματα που θα εισπράξουν οι πιστωτές θα μειώνονται.

Και συνεχίζει ο ίδιος παράγοντας: «Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα γνωστής βιομηχανίας από τη Βόρεια Ελλάδα. Όταν έπνεε τα λοίσθια, στις αρχές της δεκαετίας, υπήρξε ξένος επενδυτής που διέθετε μετρητά ύψους 30 εκατ. ευρώ προκειμένου να αποκτήσει το ενεργητικό της εταιρείας, με σκοπό να διαθέτει το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής στο εξωτερικό. Οι τράπεζες φοβήθηκαν να δεχτούν το σημαντικό κούρεμα που προέκυπτε, με αποτέλεσμα σήμερα η μονάδα να έχει βάλει λουκέτο και να μην μπορεί να πουληθεί ούτε καν προς δέκα εκατ. ευρώ. Χάθηκαν 30 εκατ. ευρώ, θέσεις εργασίας και εξαγωγές».

Προς την ίδια κατεύθυνση κινούνται και οι απόψεις άλλου στελέχους της αγοράς, σύμφωνα με το οποίο είναι προτιμότερο στις πλείστες των περιπτώσεων ένα γενναίο κούρεμα δανείων, παρά το κλείσιμο της επιχείρησης: «Δυστυχώς στην Ελλάδα, η διαδικασία της εκκαθάρισης πάσχει τόσο πολύ, έτσι ώστε πολλές φορές οι σχετικές διαδικασίες να κρατάνε χρόνια και οι πιστωτές τελικά να εισπράττουν ψίχουλα, στην καλύτερη των περιπτώσεων. Φανταστείτε ότι ακόμη δεν έχουν ολοκληρωθεί οι σχετικές διαδικασίες για εταιρείες όπως η Πειραϊκή-Πατραϊκή και το Αιγαίον. Μιλάμε για λουκέτα της δεκαετίας του 1990…».

«Επιπλέον, τι νόημα έχει να μένουν στις τράπεζες και στους λοιπούς πιστωτές μηχανήματα που θα πουληθούν κομμάτι κομμάτι για ψίχουλα, ή ακίνητα που απαιτούν καταγραφή, παρακολούθηση, συντήρηση και καταβολή φόρων; Πώς και πότε οι τράπεζες θα καταφέρουν να αξιοποιήσουν τα πάνω από δέκα χιλιάδες ακίνητα που έχουν στην κατοχή τους; Σε ποια αγορά;».

Γενικότερη εκτίμηση μεταξύ των επιχειρηματικών στελεχών είναι ότι η όσο το δυνατόν ταχύτερη αντιμετώπιση των κόκκινων δανείων δεν θα βοηθήσει μόνο τα οικονομικά των τραπεζών αλλά και ολόκληρη την οικονομία.

Και αυτό γιατί οι εξελίξεις στο συγκεκριμένο μέτωπο θα κρίνουν σε μεγάλο βαθμό το κατά πόσο η εγχώρια οικονομία θα μπορέσει να ανακάμψει με ταχείς ρυθμούς, ή εναλλακτικά θα σέρνεται αρκετά κοντά στα φτωχά τρέχοντα επίπεδα.