Γιατί «γκρινιάζουν» οι ασφαλιστές

Τα τελευταία χρόνια, χαρακτηριστική είναι η δυσφορία των ασφαλιστικών διαμεσολαβητών για την πορεία των εργασιών τους και το ύψος των αποδοχών τους.

Μία από τις αιτίες που προκαλούν τη δυσφορία αυτή είναι η γενικότερη υποχώρηση της ασφαλιστικής παραγωγής λόγω των επιπτώσεων της οικονομικής κρίσης. Όπως προκύπτει από τον σχετικό παρατιθέμενο πίνακα (πηγή ΕΑΕΕ), η συνολική παραγωγή του κλάδου από τα 5,45 δισ. του 2009 υποχώρησε στα 3,89 δισ. το 2016 (-28,5%).

Ένας δεύτερος λόγος δυσφορίας προέρχεται από το γεγονός ότι στην ήδη μειωμένη αυτή πίτα, έρχονται οι τράπεζες και καταλαμβάνουν ένα ολοένα και μεγαλύτερο κομμάτι της. Πολλές φορές, με «αθέμιτες πρακτικές», λένε συνδικαλιστές των ασφαλιστών και ενδεικτικές είναι οι απόψεις του Γιάννη Ξηρογιαννόπουλου, προέδρου του Συνδέσμου Ελλήνων Μεσιτών Ασφαλίσεων:

«Επειδή γίνεται ιδιαίτερος λόγος αναφορικά με τον αθέμιτο ανταγωνισμό που προέρχεται ειδικά από τα τραπεζικά ιδρύματα, είναι πολύ σημαντικό να επισημάνουμε ότι ο ΣΕΜΑ δεν βάλλει εναντίον της χρήσης των δικτύων των τραπεζών και της εκμετάλλευσης του πελατολογίου τους για την πρόσκτηση ασφαλιστικών εργασιών, το οποίο μάλιστα θεωρούμε και αναφαίρετο δικαίωμά τους. Το πρόβλημα δημιουργείται όταν η προσέγγιση στον τραπεζικό πελάτη γίνεται εκβιαστικά και από δεσπόζουσα θέση ισχύος».

Και συνεχίζει ο κ. Ξηρογιαννόπουλος: «Η αντιμετώπιση πρακτικών αθέμιτου ανταγωνισμού παραμένει στην κορυφή της ατζέντας και για το 2018 και στόχος είναι να προβούμε σε περαιτέρω ενέργειες και δράσεις προκειμένου να μπορέσουμε να προασπίσουμε όσο το δυνατόν καλύτερα τα συμφέροντα των μελών μας».

Οι τράπεζες βέβαια, από την πλευρά τους, αρνούνται πως γίνεται συστηματική χρήση αθέμιτων πρακτικών και σε κάθε περίπτωση δηλώνουν την πρόθεσή τους να συμμορφωθούν με σχετική εγκύκλιο της Τραπέζης της Ελλάδος (εποπτεύουσα αρχή), τη θετική κατεύθυνση της οποίας αναγνωρίζουν και οι εκπρόσωποι των ασφαλιστικών διαμεσολαβούντων.

Σε κάθε περίπτωση πάντως (στοιχεία δεύτερου πίνακα), το μερίδιο των ασφαλιστικών διαμεσολαβούντων στον κλάδο ζωής υποχώρησε το 2016 στο 54% από το 60% του 2015, μερίδιο που καρπώθηκαν σχεδόν αποκλειστικά τα τραπεζικά δίκτυα (από το 31% στο 36%). Άρα, ακόμη και αν το 2016 η παραγωγή του κλάδου ζωής αυξήθηκε κατά 6,1% σε σύγκριση με το 2015 (από το 1,8 στο 1,9 δισ. ευρώ), η παραγωγή που «πέρασε από τα χέρια» των ασφαλιστικών διαμεσολαβούντων μειώθηκε κατά περίπου 6,5%.

Περνώντας τώρα στον χώρο των γενικών ασφαλίσεων, σημαντικό μερίδιο αγοράς από τους ασφαλιστικούς διαμεσολαβητές έχει πάρει αναμφίβολα το internet (κυρίως στον κλάδο αστικής ευθύνης οχημάτων), αλλά και άλλα εναλλακτικά δίκτυα (π.χ. πωλήσεις μέσω αλυσίδων καταστήματα λιανικής). Αν σ’ αυτό προσθέσουμε και τις δραστικές μειώσεις που έχουν σημειωθεί στα τιμολόγια του κλάδου αυτοκινήτων, τότε προκύπτουν και οι ψαλιδισμένες προμήθειες των ασφαλιστών από μια δραστηριότητα που αποτελεί γύρω στο 25% της συνολικής ασφαλιστικής πίτας.

Αν σε όλα αυτά προσθέσει κάποιος το φορολογικό-ασφαλιστικό «νόμο Κατρούγκαλου», αλλά και το αυξημένο λειτουργικό κόστος που συνεπάγονται οι νέες θεσμικές ρυθμίσεις (π.χ. Οδηγία IDD), τότε εξηγείται γιατί πολλές δυνάμεις του χώρου μελετούν το σενάριο των συγχωνεύσεων.