Σε τρία σημεία «κόλλησε» η συμφωνία στο Washington Club

Στον Καναδά, στο περιθώριο της συνάντησης των G7, «παίχτηκε» η επόμενη φάση των συνομιλιών για το πώς θα καθοριστούν οι αποφάσεις για την Ελλάδα ως προς το χρέος και τη μεταμνημονιακή περίοδο.

Οι κ.κ. Ντομπρόβκσις από την Κομισιόν, Ντράγκι και Κερέ από την ΕΚΤ, Ρέγκλινγκ από τον ESM, Σεντένο ως πρόεδρος του Eurogroup, Λαγκάρντ από το ΔΝΤ και βεβαίως οι υπουργοί Οικονομικών της Γαλλίας και της Γερμανίας, ξεκίνησαν τη συζήτηση το πρωί του Σαββάτου, όμως δεν προχώρησαν πολύ.

Δύο υψηλόβαθμα στελέχη της ευρωζώνης, με τα οποία συνομίλησε το Euro2day.gr και που έχουν άριστη γνώση των συζητήσεων στον Καναδά, ανέφεραν ότι παρά τις θετικές δηλώσεις για πρόοδο, οι πάγιες διαφορές της Γερμανίας και του ΔΝΤ ως προς τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους και τις προοπτικές του, καθώς και το πώς θα κληθεί να το χειριστεί η ευρωζώνη, δεν άφησαν πολλά περιθώρια για εξελίξεις.

«Λίγο-πολύ επαναλήφθηκαν οι συζητήσεις που έγιναν στο Eurogroup του Μαΐου, και παρά το γεγονός ότι αναμέναμε η παρουσία της κ. Λαγκάρντ να βοηθήσει να προχωρήσουμε, η πρόοδος ήταν μικρή», ανέφερε ανώτατος αξιωματούχος.

Πού «κολλάει» η συμφωνία

Κατά τους δύο αξιωματούχους, η Γερμανία παραμένει ο απόλυτος κυρίαρχος στις αποφάσεις και τα βέτο της και παρά το γεγονός ότι έχει κουράσει τόσο την Κομισιόν όσο και το ΔΝΤ, κανείς δεν φαίνεται να έχει τη δύναμη -προς το παρόν τουλάχιστον- να πιέσει το Βερολίνο. Συνεπώς:

- Η νούμερο ένα διαφωνία είναι ο αυτοματισμός στα μέτρα του χρέους και η ενεργοποίησή τους χωρίς πολιτική έγκριση από την ευρωζώνη. Και παρά το γεγονός ότι το ΔΝΤ υποχώρησε στην απαίτηση να είναι εμπροσθοβαρή τα μέτρα για την αναδιάρθρωση του χρέους και να είναι κλιμακωτά, το Βερολίνο αρνείται να δώσει τον αυτοματισμό που υποστηρίζει το ΔΝΤ και η Κομισιόν.

- Αμφισβητείται, εμμέσως πλην σαφώς, το αναπτυξιακό σχέδιο ως προς το εάν αρκετά από τα μέτρα είναι ρεαλιστικά. Και αυτό υπό την λογική ότι πρέπει κανείς να αναλογιστεί το «παρελθόν» που έχει η Ελλάδα στην εφαρμογή αναπτυξιακών μεταρρυθμίσεων.

- Η Ευρωζώνη διαφωνεί με την ιδέα του ΔΝΤ να συμμετέχει ως ανεξάρτητος τεχνικός σύμβουλος και παρατηρητής, καθώς θέλει να έχει τον πλήρη έλεγχο των εκθέσεων προόδου και συστάσεων προς την Ελλάδα και βεβαίως να μην έχει το δικαίωμα το Ταμείο να βγάζει δικές του εκθέσεις βιωσιμότητας του χρέους που δεν είναι ευθυγραμμισμένες με τις προβλέψεις της ΕΕ.

Ο Ντράγκι ανησυχεί και η ΕΚΤ πιέζει

Παρά τον σχηματισμό κυβέρνησης στην Ιταλία και την οδηγία να πέσουν οι τόνοι στις δηλώσεις για τις εξελίξεις στη Ρώμη, οι αγορές προεξοφλούν ότι κάπου παρακάτω η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη. Οι πιέσεις προς την Ιταλία θα συνεχιστούν και θα κλιμακωθούν υπογείως, τόσο στο επόμενο Eurogroup όσο και στη Σύνοδο Κορυφής του Ιουνίου και στη Σύνοδο των αρχηγών G7 στον Καναδά την Παρασκευή, ώστε να δηλώσει ο νέος Ιταλός πρωθυπουργός και ο νέος υπουργός Οικονομικών εξαρχής «πίστη» στους κανόνες της ευρωζώνης. Η ΕΚΤ όμως έρχεται ενώπιον μεγάλου διλήμματος, καθώς ο Μάριο Ντράγκι πιέζεται να ανακοινώσει τον Ιούνιο την ημερομηνία λήξης αγοράς ομολόγων (QE) ενώ την ίδια στιγμή απειλείται η ανάπτυξη της ευρωζώνης.

Συνεπώς η ΕΚΤ εξακολουθεί να πιέζει για προληπτική γραμμή στήριξης, ώστε η Ελλάδα να δανείζεται με φθηνό χρήμα για ένα χρόνο τουλάχιστον.

Τα μέτρα για το χρέος

Σύμφωνα με τον πρόεδρο του Eurogroup Μάριο Σεντένο, το πακέτο επιμήκυνσης της περιόδου αποπληρωμής του χρέους που θα προταθεί, θα αφορά αποκλειστικά το δεύτερο πρόγραμμα (131 δισ. ευρώ).

«Συνεχίζουμε να εργαζόμαστε εντός των συμφωνηθεισών γραμμών. Αυτό σημαίνει ότι όσον αφορά τα δάνεια του EFSF (σ.σ. του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας), η επιμήκυνση μπορεί να φθάσει έως και τα 15 χρόνια. Αυτό είναι που συζητείται. Μαζί με άλλα μέτρα για το χρέος, τα οποία επίσης θα εξεταστούν τώρα».

Τα άλλα μέτρα στα οποία αναφερόταν ο Σεντένο αφορούν την αντικατάσταση των ακριβότερων δανειακών χορηγήσεων του ΔΝΤ στην Ελλάδα με φθηνότερες από την ευρωζώνη, την επιστροφή των κερδών των κεντρικών τραπεζών της ευρωζώνης από τα ελληνικά κρατικά ομόλογα στο ελληνικό δημόσιο και τη σύνδεση της αποπληρωμής των δόσεων του χρέους με τον ρυθμό ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας.

Το ΔΝΤ εισηγείται οι περίοδοι χάριτος και αποπληρωμής των δανειακών χορηγήσεων του EFSF να επιμηκυνθούν στα 15 χρόνια, το ανώτατο όριο. Προτείνει επίσης να παρατείνονται αυτόματα, επ' αόριστον εάν χρειάζεται, για να διασφαλίζεται ότι οι χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδας για την κάλυψη των δανειακών της αναγκών να μένουν κάτω από το 20% του ΑΕΠ.

Το εντυπωσιακό είναι ότι όλα όσα είπε ο πρόεδρος του Eurogroup τα γνωρίζουμε εδώ και μήνες και καταδεικνύουν ότι το θέμα παραμένει καθαρά πολιτικό. Γι' αυτό και καλά πληροφορημένες πηγές ανέφεραν το Σάββατο στο Euro2day.gr ότι στο περιθώριο της συνάντησης των ηγετών των G7 σε λίγες μέρες και πάλι στον Καναδά, θα σχηματιστεί μια μικρή ομάδα με Μέρκελ, Μακρόν, Γιούνκερ, όπου θα βρεθεί επί τάπητος το θέμα της Ελλάδας και εκεί θα ξεκαθαρίσουν πολλά.

Οσο για τη στήριξη που περιμέναμε από τους Γάλλους, τουλάχιστον μέχρι τώρα το Παρίσι ακολουθεί το Βερολίνο και δεν είναι σε θέση να υποστηρίξει ούτε καν το λεγόμενο «γαλλικό κλειδι» που πρότεινε τον Δεκέμβριο ως λύση για τη χώρα μας, όταν βέβαια δεν υπήρχε σχηματισμένη κυβέρνηση στη Γερμανία...