Ασφαλιστικές: Λανσάρουν προϊόντα για… «αδύναμα πορτοφόλια»

Εντείνουν τις προσπάθειές τους οι ασφαλιστικές εταιρείες, προκειμένου μέσα από «φτηνά» (ή καλύτερα «προσιτά») προγράμματα να αυξήσουν τον αριθμό των πελατών τους σε μια περίοδο μείωσης του διαθέσιμου εισοδήματος των νοικοκυριών.

Η πρόσφατη έκδοση νέων προγραμμάτων υγείας από τις Eurobank-Eurolife αποτελεί μια τέτοια προσπάθεια, ωστόσο το φαινόμενο είναι γενικότερο, καθώς κατά τη διάρκεια της κρίσης, οι εταιρείες έχουν διαφοροποιήσει την γκάμα των προσφερόμενων προϊόντων τους, απευθυνόμενες τόσο στα «χοντρά» όσο και στα «αδύνατα» πορτοφόλια.

Ακόμη όμως και σήμερα, όπου οι προσδοκίες για την εξέλιξη του ελληνικού ΑΕΠ είναι ανοδικές, τα στελέχη της ασφαλιστικής αγοράς αντιλαμβάνονται πως τα προβλήματα δεν βρίσκονται πίσω μας, καθώς: α) Πολλά νοικοκυριά εδώ και χρόνια «τρώνε από τα έτοιμα», διαδικασία που έχει ημερομηνία λήξεως και β) Η προβλεπόμενη μείωση των συντάξεων και αφορολόγητου ορίου εισοδήματος μέσα στην επόμενη διετία θα επηρεάσει αρνητικά τις αντοχές των πελατών τους.

Η οικονομική δυσπραγία των νοικοκυριών παρουσιάζεται ανάγλυφα και στην υποχρεωτική ασφάλιση των οχημάτων, όπου οι πελάτες στρέφονται ολοένα και περισσότερο σε συμβόλαια χαμηλού κόστους (συνήθως και παροχών) παρά το γεγονός ότι τα τιμολόγια έχουν υποχωρήσει κατά 40% μέσα στην τελευταία οκταετία.

Σύμφωνα με τον αντιπρόεδρο της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος Αλέξανδρο Σαρρηγεωργίου, τα προγράμματα υγείας και σύνταξης βρίσκονται ψηλά στις προτιμήσεις των καταναλωτών, ωστόσο για να μετατραπούν οι προτιμήσεις αυτές σε πραγματική ζήτηση θα πρέπει να μειωθεί προηγουμένως σημαντικά το ύψος της ανεργίας.

Μέσα λοιπόν σ’ αυτό το περιβάλλον, οι ασφαλιστικές εταιρείες κινούνται σε τρία μέτωπα:

Πρώτον, επιχειρούν να μεταβάλλουν την ιεραρχία στις προτιμήσεις των καταναλωτών, προσπαθώντας να πείσουν πως «η ασφαλιστική κάλυψη προηγείται της ταβέρνας» ή εναλλακτικά ότι «τα άτομα χαμηλών εισοδημάτων είναι αυτά που χρειάζονται περισσότερο την ασφαλιστική κάλυψη και όχι οι πλούσιοι. Όποιος δεν καλύπτεται με συμβόλαιο, ουσιαστικά αυτασφαλίζεται και έτσι σε ένα ατυχές συμβάν, ο φτωχός θα είναι εκείνος που θα μείνει εκτεθειμένος και όχι ο πλούσιος».

Δεύτερον, επιδιώκουν να περιλαμβάνουν στην προϊοντική τους γκάμα και συμβόλαια χαμηλών τιμολογίων. Αυτό επιτυγχάνεται τόσο μέσα από μια πολιτική περιορισμού των δαπανών τους (συμβολή τεχνολογίας, μειώσεις κόστους πρόσκτησης και λειτουργικών εξόδων), όσο και με διαφοροποίηση των παροχών των συμβολαίων. Στον κλάδο υγείας για παράδειγμα, τα τιμολόγια των συμβολαίων υποχωρούν όσο περιορίζονται οι ιδιωτικές κλινικές που μπορεί να επιλέξει ο πελάτης, όσο οι παροχές είναι συμπληρωματικές των καλύψεων του ΕΟΠΥΥ, όσο ο πελάτης επιλέγει νοσηλεία σε δωμάτια χαμηλότερης θέσης και φυσικά όσο μεγαλώνει το χρηματικό όριο πάνω από το οποίο καλείται να αποζημιώσει η ασφαλιστική εταιρεία τον πελάτη.

Τρίτον, προσπαθούν να πείσουν και τα άτομα με υψηλότερα εισοδήματα να ασφαλιστούν.

Χαρακτηριστικά είναι τα όσα αναφέρει υψηλόβαθμο τραπεζικό στέλεχος: «Πολλές φορές βλέπουμε τους πελάτες να δίνουν μάχες προκειμένου να αυξήσουν το επιτόκιο των προθεσμιακών τους καταθέσεων κατά 0,1%, ή να αποφύγουν επενδύσεις κάποιου ρίσκου, όταν ταυτόχρονα έχουν ανασφάλιστα τα σπίτια τους. Νομίζουν μάλιστα ότι κάτι τέτοιο θα τους στοίχιζε κάποια χιλιάρικα τον χρόνο, ενώ υπάρχουν προγράμματα που ξεκινούν από το επίπεδο των 100-200 ευρώ. Εκεί, χρειάζεται η δική μας ενημέρωση».

Από την άλλη πλευρά, η προσπάθεια των ασφαλιστικών εταιρειών να μειώσουν τα τιμολόγιά τους προσκρούει σε μια ευρεία σειρά εξωτερικών παραγόντων, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται:

• Το νέο αυστηρό εποπτικό πλαίσιο Solvency II όχι μόνο δημιουργεί πρόσθετα έξοδα στις εταιρείες, αλλά επιπλέον τις πιέζει προς ακριβότερες τιμολογιακές πολιτικές, προκειμένου να τηρούνται οι απαιτούμενοι ελάχιστοι δείκτες φερεγγυότητας.

• Στα προγράμματα υγείας, ο σχετικός πληθωρισμός είναι υψηλός και μάλιστα λέγεται πως ο σχετικός δείκτης που θα ανακοινώσει προσεχώς ο ΙΟΒΕ θα είναι διψήφιος. Επίσης, προβληματίζει τις ασφαλιστικές εταιρείες η απουσία συμφωνίας με τις ιδιωτικές κλινικές στη θέσπιση «ιατρικών πρωτοκόλλων». Τέλος, κλίμα ανησυχίας επικρατεί στις ασφαλιστικές εταιρείες για το πώς θα μπορούσε να επηρεάσει τα τιμολόγια η τάση συγκέντρωσης που επικρατεί στον κλάδο των ιδιωτικών κλινικών στην Ελλάδα.

• Όχι μόνο έχει καταργηθεί κάθε φορολογικό κίνητρο σύναψης συμβολαίου ζωής (άρα και σύνταξης), αλλά αντίθετα μια σειρά υψηλών έμμεσων φορολογιών αυξήθηκε κατά την επιβολή του «τρίτου μνημονίου» (μεταξύ αυτών και το 24% ΦΠΑ στις ιδιωτικές κλινικές), γεγονός που ανεβάζει δραστικά το κόστος.