Οι Γάλλοι της Societe Generale μπορεί να βάζουν συνεχώς λεφτά στη θυγατρική τους στην Ελλάδα, αλλά δεν βάζουν το "δάχτυλο στην πληγή". Δεν εξηγούν δηλαδή τι δεν πήγε καλά και τι έγινε ώστε αυτό να μην επαναληφθεί…

Διαβάζοντας το ενημερωτικό δελτίο της αύξησης κεφαλαίου της Γενικής Τράπεζας, διαπιστώνουμε ότι με βάση τα στοιχεία της 30ής Ιουνίου τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια (για την ακρίβεια "δανειακές απαιτήσεις με απομείωση αξίας" ξεπερνούσαν το 1 δισ. ευρώ (1,024 δισ.), ποσό που είναι δυσανάλογα μεγάλο με το συνολικό μέγεθος των χορηγήσεων της τράπεζας.

Από τα στοιχεία μάλιστα φαίνεται να μην αληθεύει ότι για την πραγματικότητα αυτή το σύνολο σχεδόν της ευθύνης βρίσκεται στα "παλαιά δάνεια" που είχαν δοθεί επί κρατικής διοίκησης, δηλαδή έως και το 2003.

Και αυτό γιατί έπειτα από μπαράζ προβλέψεων για επισφαλείς χορηγήσεις κατά την τετραετία 2004 - 2007, στις 31/12/2007 τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια ανέρχονταν στα 507,6 εκατ. ευρώ, άρα μέσα σε 2,5 χρόνια διπλασιάστηκαν (από την 1η/1/2008 έως τις 30/6/2010).

Ένα ακόμη στοιχείο είναι χαρακτηριστικό για την πορεία των "κακών" δανείων της Γενικής Τράπεζας: μέχρι το τέλος του 2007 οι καταγγελθείσες δανειακές συμβάσεις ανέρχονταν σε 330.908, ενώ το νούμερο αυτό στις 30/6/2010 εκτινάχτηκε στις 493.734. Δηλαδή, η τράπεζα κατήγγειλε άλλες 163 χιλιάδες συμβάσεις μέσα στα τελευταία 2,5 χρόνια!

Και μιλάμε για μια τράπεζα με μικρό μερίδιο αγοράς, που δραστηριοποιείται σε μια χώρα μόλις 10 εκατ. κατοίκων…

Άλλο ένα στοιχείο που δείχνει ότι η τράπεζα δεν λειτούργησε σωστά τα τελευταία χρόνια είναι ότι η μερίδα του λέοντος στις αυξημένες επισφάλειες των προηγούμενων 2,5 ετών δεν προήλθε από τα επιχειρηματικά δάνεια (+37% τα μη εξυπηρετούμενα), αλλά από την καταναλωτική πίστη, τομέας όπου η Γενική είχε μικρή ανάπτυξη -όπως και όλο το τραπεζικό σύστημα- πριν από 2004, όταν δηλαδή διοικούσε το Δημόσιο.

Έτσι, τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια αυξήθηκαν κατά 565% στα στεγαστικά (218,8 εκατ. ευρώ από 32,9), σε ποσοστό 230% στα καταναλωτικά (182 εκατ. από 55,1) και κατά 107% στις πιστωτικές κάρτες (141,9 εκατ. ευρώ από 68,5 εκατ.).

Όλα αυτά βέβαια απεικονίζονται εύγλωττα και στις επισημάνσεις του ορκωτού ελεγκτή, ο οποίος τονίζει την αρνητική καθαρή θέση της τράπεζας και το γεγονός πως "παρουσιάζει σταθερά ζημιογόνα αποτελέσματα και αρνητικές ταμειακές ροές, που έως τώρα χρηματοδοτούνται από τους μετόχους της" (όπως και τώρα, μέσα από την υλοποιούμενη αύξηση κεφαλαίου).

Ενδεικτικό είναι ότι η τελευταία φορά όπου η Γενική Τράπεζα έδωσε μέρισμα ήταν για τη χρήση του 2001…

Βέβαια, η ιστορία δεν αλλάζει, όμως η διοίκηση της Γενικής είχε την ευχέρεια μέσω του ενημερωτικού δελτίου της αύξησης κεφαλαίου να εξηγήσει τι δεν πήγε καλά και με ποιες διαδικασίες η διερυνόμενη "τρύπα" θα μπορούσε να σταματήσει να αυξάνεται.

Αντί γι' αυτό, στο ενημερωτικό δελτίο της έκδοσης υπάρχει ένα κεφάλαιο με τίτλο "Πολιτική πιστωτικής αναθεώρησης", το οποίο ξεκινά με την εξής πρόταση:

"Στο επίκεντρο της πιστοδοτικής πολιτικής της τράπεζας βρίσκεται η συνεχής και αποτελεσματική διαχείριση του αναλαμβανόμενου κινδύνου και ο έγκαιρος εντοπισμός των προειδοποιητικών σημάτων, αναφορικά με την πιστοληπτική ικανότητα των αντισυμβαλλομένων...".

Και συνεχίζει με μία ολόκληρη σελίδα στο ίδιο στιλ γραφής, όπου περιγράφονται με γενικολογίες και αοριστίες διαδικασίες, έλεγχοι, ενέργειες κ.λπ., χωρίς να απαντάται το ουσιαστικό ερώτημα: τι έφταιξε και τι διορθώθηκε ώστε να μην ξαναδούμε να επαναλαμβάνονται τα ίδια και τα ίδια;

Μια τέτοια απάντηση από τη Γενική θα είχε σημασία και για έναν ακόμη λόγο: Δεν λείπουν εκείνοι που πιστεύουν ότι με την παρούσα αύξηση κεφαλαίου (την οποία οι Γάλλοι δηλώνουν ότι θα καλύψουν πλήρως όχι μόνο το δικό τους μερίδιο, αλλά και το όποιο αδιάθετο τμήμα της έκδοσης) προκύπτει μια τράπεζα χωρίς βάρη, η οποία θα μπορούσε να κερδίσει σημαντικό μερίδιο σε μια χώρα όπου οι άλλες τράπεζες δυσκολεύονται να χρηματοδοτήσουν τους πελάτες τους.