H τεχνική εταιρία Αττικάτ φαίνεται πως πλέον... πετά λευκή πετσέτα, καθώς η συνεχιζόμενη -και μάλιστα εντεινόμενη- κρίση στον τομέα των κατασκευών και στην οικονομία γενικότερα δεν της αφήνει μεγάλα περιθώρια ελιγμών, παρά την ένταξή της στο άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα.

Ενδεικτικό της δεινής θέσης στην οποία βρίσκεται η εισηγμένη κατασκευαστική είναι το γεγονός ότι πρόσφατα ζήτησε από το υπουργείο Υποδομών να υποκατασταθεί από άλλη τεχνική εταιρία στο μοναδικό δημόσιο έργο που της έχει απομείνει, αυτό της κατασκευής του τμήματος Αγία Μαρίνα Στυλίδας - Ράχες του ΠΑΘΕ.

Το σοβαρό πρόβλημα ρευστότητας που αντιμετωπίζει, σε συνδυασμό με την αδυναμία του Δημοσίου να καταβάλει τις οφειλές του, δεν της επιτρέπει πλέον να συνεχίσει και να ολοκληρώσει την εργολαβία, το ανεκτέλεστο υπόλοιπο της οποίας δεν ξεπερνά το ποσό των 25 εκατ. ευρώ.

Υπενθυμίζεται πως το συγκεκριμένο δημόσιο έργο στο πέταλο του Μαλιακού, ύψους 103 εκατ. ευρώ, ήταν από τα μεγαλύτερα που δημοπρατήθηκαν μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 και το ανέλαβε κατόπιν μειοδοτικού διαγωνισμού η Αττικάτ, στο πλαίσιο της προσπάθειας την οποία κατέβαλλε εκείνη την περίοδο για την ενίσχυση του κατασκευαστικού της αντικειμένου.

Η σύμβαση είχε υπογραφεί το καλοκαίρι του 2007 και σύμφωνα με αυτήν το έργο έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί και να είχε παραδοθεί σε χρήση τον περασμένο Σεπτέμβριο, γεγονός που ασφαλώς δεν έγινε εξαιτίας των οικονομικών προβλημάτων της αναδόχου εταιρείας.

Η οικειοθελής αποχώρηση της Αττικάτ από το έργο στον αυτοκινητόδρομο του ΠΑΘΕ σημαίνει ότι η εισηγμένη θα μείνει χωρίς αντικείμενο εργασιών, μια και αυτό ήταν το τελευταίο που διέθετε. Είχε προηγηθεί η λύση των συμβάσεων υπεργολαβίας τις οποίες η εταιρία είχε συνάψει με τις κοινοπραξίες-παραχωρησιούχους της Ιονίας Οδού και του αυτοκινητοδρόμου κεντρικής Ελλάδας.

Χωρίς ανθρώπινο δυναμικό

Όπως είναι φυσικό, αυτό το μπαράζ ακυρώσεων συμβάσεων καθώς και η ολοκλήρωση το προηγούμενο διάστημα των έργων στην Εγνατία Οδό οδήγησαν στον... αποδεκατισμό του στελεχιακού δυναμικού της Αττικάτ. Έτσι, αυτήν τη στιγμή, η εισηγμένη δεν απασχολεί περισσότερα από 60 άτομα, έναντι των περίπου 500 εργαζομένων που είχε στα τέλη του 2009.

Θα πρέπει να σημειωθεί, επίσης, ότι η εταιρία δεν μετρά απώλειες μόνο σε επίπεδο έργων και ανθρώπινου δυναμικού. Λίγο πριν εκπνεύσει το περυσινό έτος, έχασε το πτυχίο της ανώτερης εργοληπτικής κατηγορίας και κατετάγη στην 6η τάξη του ΜΕΕΠ, από την 7η όπου ανήκε από το 2003, ενώ το καλοκαίρι του 2010 υποχρεώθηκε να πουλήσει το σημαντικότερο περιουσιακό της στοιχείο: το 10% της Αττικής Οδού, το οποίο απέκτησε έναντι του ποσού των 113 εκατ. ευρώ η ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ.

Πάντως, χάρη στην πώληση του ποσοστού της στην Αττική Οδό, η κατασκευαστική μπόρεσε να περιορίσει τις συνολικές υποχρεώσεις της (δανειακές και άλλες) στα 172 εκατ. ευρώ στα τέλη του 2010 έναντι των 280 εκατ. ευρώ που ήταν πριν από έναν χρόνο.

Πάντως, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές της παρέμειναν σε υψηλά επίπεδα, αφού στα τέλη του περυσινού έτους διαμορφώθηκαν στα 45,3 εκατ. ευρώ, από 61,5 εκατ. ευρώ που ήταν στα μέσα του 2010 και 26,3 εκατ. ευρώ στα τέλη του 2009.

Το μεγαλύτερο μέρος των ληξιπρόθεσμων οφειλών της κατασκευαστικής αφορά σε επιταγές και γραμμάτια (ύψους 19,7 εκατ. ευρώ), ενώ έπονται φορολογικές υποχρεώσεις (της τάξης των 15,8 εκατ. ευρώ) και υποχρεώσεις προς ασφαλιστικά ταμεία (5,2 εκατ. ευρώ). Μάλιστα, η αδυναμία εξυπηρέτησης των οφειλών είχε ως αποτέλεσμα η ΑΤΕ Leasing να προβεί σε καταγγελία ορισμένων συμβάσεων χρηματοδοτικών μισθώσεων που είχε συνάψει με την Αττικάτ.

Η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η εισηγμένη αποτυπώθηκε καθαρά και στα οικονομικά αποτελέσματα που εμφάνισε τον προηγούμενο χρόνο, όπου ο κύκλος εργασιών της κατέγραψε πτώση περίπου 90% και διαμορφώθηκε μόλις στα 10,3 εκατ. ευρώ από 113,3 εκατ. ευρώ που εμφάνισε για τη χρήση του 2009.

Οι δε ζημίες της διευρύνθηκαν και ανήλθαν μετά τους φόρους και τα δικαιώματα μειοψηφίας στα 49,4 εκατ. ευρώ, από 29 εκατ. ευρώ έναν χρόνο πριν.