Τη διαπίστωση πως η κατάσταση στην αγορά παρουσιάζει κάποια βελτίωση από το Μάρτιο και μετά και την ελπίδα του πως τον «πάτο του βαρελιού» θα τον δούμε μέσα στους επόμενους μήνες, εξέφρασε ο γενικός διευθυντής της Σιδενόρ κ. Νικόλαος Μαρίου, κατά τη χθεσινή παρουσίαση του ομίλου στην Ένωση Θεσμικών Επενδυτών.

Σύμφωνα με τον κ. Μαρίου κατά τους πρώτους φετινούς μήνες η ζήτηση στην εγχώρια αγορά συνέχισε να πέφτει, ενώ εμφανείς ήταν και οι επιπτώσεις από την κατάσταση που επικρατεί στα Βαλκάνια και στις λοιπές χώρες της Ευρώπης.

Επιπλέον, η Σιδενόρ έχει στερηθεί και κάποιες ξένες υποσχόμενες αγορές (μεταξύ των οποίων η Συρία, η Αίγυπτος και η Λιβύη) λόγω των πολιτικών αβεβαιοτήτων που αντιμετωπίζουν.

Αντίθετα, πολύ καλά εξελίσσονται οι πωλήσεις στην Αλγερία, όπου τα προϊόντα του ελληνικού ομίλου είναι ανταγωνιστικότερα από τα ισπανικά, παρά το υψηλότερο κόστος μεταφοράς.

Γενικότερα, η δραματική υποχώρηση της εγχώριας ζήτησης (γύρω στους 250 χιλιάδες τόνους ο οικοδομικός χάλυβας, έναντι 2,4 εκατ. τόνων το 2007) έχει πλήξει τα αποτελέσματα της Σιδενόρ, καθώς μπορεί μεν οι χαμένες πωλήσεις στην Ελλάδα να αναπληρώνονται σχεδόν εξ’ ολοκλήρου από πρόσθετο τζίρο στο εξωτερικό, ωστόσο τα περιθώρια κέρδους στην ελληνική αγορά είναι σαφώς μεγαλύτερα.

«Οι εξαγωγές μας επιβαρύνονται και με το υψηλό κόστος μεταφοράς. Γίνονται σε τέτοιες τιμές που μπορεί μεν να καλύπτουν το μεταβλητό κόστος, αλλά όχι και το σταθερό κόστος της εταιρείας» αναφέρθηκε χαρακτηριστικά. Ενδεικτικό άλλωστε της όλης κατάστασης είναι η φετινή προσωρινή διακοπή λειτουργίας της μονάδας στη Μαγνησία (έως τέλος Μαρτίου), προκειμένου να περιοριστούν τα υψηλά αποθέματα και να βελτιωθούν οι ταμειακές ροές.

Παρόλα αυτά, ο κ. Μαρίου τόνισε πως η εκκίνηση των μεγάλων έργων στην Ελλάδα όχι μόνο θα αποφέρει κάποιες πρόσθετες πωλήσεις στη Σιδενόρ από το δεύτερο εξάμηνο του έτους, αλλά επιπλέον θα βοηθήσει συνολικά την οικονομία, γεγονός που θα μπορούσε να επιδράσει θετικά στην εισηγμένη σε επόμενη χρονική φάση.


Εξωστρεφείς από ανάγκη!

Το 2012 το 80% των πωλήσεων του ομίλου Σιδενόρ κατευθύνθηκε στις αγορές του εξωτερικού, όταν το συγκεκριμένο ποσοστό ήταν μόλις 24% το 2002 και 51% το 2006.

«Η στρατηγική εξωστρέφειας έγινε από ανάγκη και όχι από επιλογή», αναφέρθηκε χαρακτηριστικά, ωστόσο ο όμιλος αναπτύσσει συνεχώς τις βάσεις του και τις υποδομές του σε χώρες που θα μπορούσε να αναπτυχθεί περαιτέρω στο μέλλον έχοντας συγκριτικά πλεονεκτήματα. Τέτοιες χώρες είναι, μεταξύ άλλων, η Λιβύη, η Αίγυπτος και η Συρία.

Ο κ. Μαρίου πάντως αναφέρθηκε και στην ανάγκη διορθωτικών παρεμβάσεων από την κυβέρνηση, προκειμένου να αρθούν τα σημαντικά αντικίνητρα που πλήττουν την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών εξαγωγικών εταιρειών.

Ενδεικτικά αναφέρθηκε στο κόστος του χρήματος, που είναι τουλάχιστον κατά 250-300 μονάδες βάσης αυξημένο σε σχέση με το αντίστοιχο της Ευρώπης. Επιπλέον, ο κ. Μαρίου εστίασε και στο πολύ υψηλό ενεργειακό κόστος, όχι μόνο λόγω των πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και εξ’ αιτίας των αυξημένων φορολογικών επιβαρύνσεων που τίθενται για εισπρακτικούς λόγους από το ελληνικό Δημόσιο.


Σωληνουργεία Κορίνθου

Επεκτατική πολιτική σε σειρά από μέτωπα ακολουθεί η θυγατρική της Σιδενόρ, Σωληνουργεία Κορίνθου. Το management της εισηγμένης αναφέρθηκε μεταξύ άλλων σε θέματα όπως:

• Το επενδυτικό σχέδιο που ξεκίνησε και προβλέπει την παραγωγή σωλήνων μεγάλης διαμέτρου για υποθαλάσσιους αγωγούς μεγάλου βάθους και θα μπορεί να εξυπηρετεί παραγγελίες από το 2015. Τα πλεονεκτήματα της συγκεκριμένης επένδυσης είναι η διεύρυνση της προϊοντικής γκάμας και μάλιστα σε προϊόντα υψηλής προστιθέμενης αξίας και περιορισμένου ανταγωνισμού, καθώς και η περαιτέρω γεωγραφική διαφοροποίηση των πωλήσεων.

• Την πολύ ικανοποιητική πορεία του joint venture με τη ρωσική ΖΑΟ ΤΜΚ (ελληνική συμμετοχή στο 49%) με την εταιρεία να σημειώνει πέρυσι κύκλο εργασιών 78,8 εκατ. ευρώ και καθαρά κέρδη 10,2 εκατ. ευρώ.

• Στα σημαντικά ενεργειακά projects που αναμένονται να υλοποιηθούν τα επόμενα χρόνια, από τα οποία η Σωληνουργεία Κορίνθου ευελπιστεί πως θα αναλάβει αξιοσημείωτο τμήμα τους. Ενδεικτικό είναι το έργο του αγωγού φυσικού αερίου από το Αζερμπαϊτζάν (TAP ή NABUCCO) που θα αποφασιστεί μάλλον μέσα στο Μάιο από την κοινοπραξία του έργου BP-Socar (η ελληνική εταιρεία προτιμά περισσότερο την επιλογή του TAP λόγω χαμηλότερου μεταφορικού κόστους).