Τιμήθηκαν οι επιζήσαντες των ναζιστικών στρατοπέδων

Οι πιο «σκοτεινές» αναμνήσεις τριάντα Θεσσαλονικέων εβραίων, που επέζησαν από τα κολαστήρια του Άουσβιτς, του Μπιρκενάου, του Μπέργκεν Μπέλσεν αναβίωσαν στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου, με αφορμή τη βράβευση τους από τον δήμο. Μαζί τους τιμήθηκε επίσης και η χριστιανή κρατούμενη των στρατοπέδων συγκέντρωσης Βάσω Σταματίου, εκτοπισμένη για την αριστερή της ιδεολογία και την αντιστασιακή της δ

Δημοσιεύθηκε: 21 Ιουνίου 2011 - 17:02

Ant1

Τιμήθηκαν οι επιζήσαντες των ναζιστικών στρατοπέδων

Οι πιο «σκοτεινές» αναμνήσεις τριάντα Θεσσαλονικέων Εβραίων, που επέζησαν από τα κολαστήρια του Άουσβιτς, του Μπιρκενάου, του Μπέργκεν Μπέλσεν αναβίωσαν στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου, με αφορμή τη βράβευση τους από τον δήμο.

Μαζί τους τιμήθηκε επίσης και η χριστιανή κρατούμενη των στρατοπέδων συγκέντρωσης Βάσω Σταματίου, εκτοπισμένη για την αριστερή της ιδεολογία και την αντιστασιακή της δράση και επιζήσασα, η οποία δεν μπόρεσε να παρευρεθεί.

Η «πρόβα - θανάτου», όπως ονομάστηκε ο διασυρμός των Εβραίων πολιτών της Θεσσαλονίκης από τους ναζί το καλοκαίρι του 1942 στην πλατεία Ελευθερίας, το πάνινο κίτρινο άστρο που υποχρεώθηκαν να φορούν στο πέτο, ο εγκλεισμός τους στο γκέτο του Χιρς - στα οποία αναφέρθηκε κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης ο ιστορικός του ΑΠΘ, Γιώργος Αναστασιάδης - ήταν μόνο τα προανακρούσματα μιας καλοσχεδιασμένης διελκυστίνδας θανάτου, μέρος του αιμοσταγούς ναζιστικού σχεδίου «Τελική Λύση», που υλοποίησαν με απάνθρωπη σκληρότητα και μεθοδικότητα στη Θεσσαλονίκη, οι εντολοδόχοι του περιβόητου Άντολφ Άϊχμαν, οι χασάπηδες των εβραίων της Θεσσαλονίκης, βαρόνος Ντίτερ Βισλιτσένι και Αλόις Μπρούνερ.

Νωρίτερα, ο πολιτικός αξιωματούχους των ναζί Μαξ Μέρτεν είχε φροντίσει να λεηλατήσει τις περιουσίες, εισπράττοντας δυσβάσταχτα λύτρα από την Ισραηλιτική Κοινότητα, προσποιούμενος ότι θα απάλλασσε τα μέλη της από την εξοντωτική καταναγκαστική εργασία.

Δυστυχώς, πριν ακόμη καταβληθεί η τρίτη δόση, τον Μάρτιο του 1943, σαράντα οκτώ χιλιάδες ψυχές, άνδρες, γυναίκες και παιδιά φορτώνονταν χωρίς επιστροφή στα τρένα, οδεύοντας προς τα στρατόπεδα του θανάτου.

«Πενήντα βαγόνια, τρεις χιλιάδες κάθε φορά, δεκαοκτώ αποστολές», υπογράμμισε ο επιζήσας του Άουσβιτς, Χάιντς Κούνιο, παρών και ομιλητής στην εκδήλωση, προσθέτοντας: «Χίλιοι εκατό μόνο επέστρεψαν στην πόλη μεταξύ των οποίων και εγώ, περίπου χίλιοι γύρισαν από το βουνό και άλλοι χίλιοι σώθηκαν στην Αθήνα. Η επιστροφή όμως σε μια πόλη, όπου η πλειοψηφία της κοινότητας είχε εξοντωθεί, είχαν χαθεί οικογένειες, υπήρχαν παιδιά ορφανά, υπήρχαν συγγενείς που δε θα ξανάβλεπαν, ήταν ένα ακόμη μαρτύριο για τους επιζήσαντες».