Του Δημήτρη Μαύρου, Διευθ. Συμβούλου της MRB


Είναι προφανές ότι η «τιμωρητική» διάθεση του εκλογικού σώματος απέναντι στους πολιτικούς δρώντες παραμένει άσβεστη. Έχει πάρει διάφορες αποχρώσεις, Μνημόνιο - Αντιμνημόνιο, Συντήρηση - Προοδευτικότητα, Φόβος - Τόλμη / Ρίσκο, Βόλεμα - Ξεβόλεμα.

Είναι συντριπτική η πλειοψηφία των Πολιτών οι οποίοι αναζητούν το πώς θα γίνει να μείνουμε ως Χώρα στην «Ευρωζώνη», προσεγγίζοντας όμως τα πράγματα με μια άλλη οικονομική πολιτική που δεν θα μοιάζει με την συνταγή του «μνημονίου», αλλά θα είναι περισσότερο ευέλικτη και ανθρωποκεντρική.

Η πλειοψηφία αναζητά έναν πολιτικό λόγο και βούληση, που επιτέλους θα σταματήσει να βλέπει τον κάθε έναν ξεχωριστό πολίτη, ξανά και ξανά, μόνο σαν ένα αμετακίνητο «κέντρο κόστους». Σαν ένα «κουτό / τυφλό» ΑΤΜ τραπέζης από το οποίο απλά τραβιέται καθημερινά ρευστό για να πληρωθούν χρέη και υποχρεώσεις χωρίς «πάτο» και σχέδιο.

Θέλει να ακούσει ότι στο εξής η έννοια «κέντρο κόστους» θα αφορά άλλες πηγές εξόδων, που τόσο καιρό κρύβουν το λίπος τους είτε σιωπώντας είτε παραμένοντας στη σκιά, λουφάροντας όπως οι φαντάροι στο στρατό από τις αγγαρείες.

Δυστυχώς όμως τα σχέδια και οι προτάσεις που ακούγονται μέχρι σήμερα από τους πολιτικούς δρώντες, μοιάζουν είτε ως «όμορφα παραμύθια που χάνονται με το φως της ημέρας» είτε ως «λύκοι που είναι ντυμένοι με την προβιά προβάτου» και ο νοών νοείτο.

Ωστόσο, παράλληλα με το γεγονός ότι οι ψηφοφόροι αδυνατούν να εντοπίσουν ρεαλιστικές και πειστικές προτάσεις, νοιώθουν τατυτόχρονα ότι ο εκλογικός ουρανός γεμίζει με τα γκρίζα σύννεφα του φόβου ενός πιθανού «άσφαιρου» εκλογικού αποτελέσματος, το οποίο δεν θα οδηγεί στο σχηματισμό μιας βιώσιμης Κυβέρνησης.

Και όταν λέμε βιωσιμότητα Κυβέρνησης εννοούμε τη σύνθεση τριών εξελικτικών διαστάσεων α)Την κατάκτηση των τουλάχιστον 151 εδρών (37+% εκλογικού ποσοστού) για να υπάρχει απλά την επόμενη ημέρα μία στοιχειώδης Κυβέρνηση β)Την κατάκτηση περίπου 180 εδρών (48,5+% εκλογικού ποσοστού) για να μπορούν να παίρνονται σοβαρές αλλά και συνταγματικής αναθεώρησης αποφάσεις και γ)Την κατάκτηση 50+% εκλογικού ποσοστού ώστε κανείς να μην μπορεί να αμφισβητήσει την «νομιμοποίηση» της.

Τότε αρχίζουν τα δύσκολα όσον αφορά στα κριτήρια ψήφου. Πως θα γίνει αφενός «να τους τιμωρήσω γιατί δεν τους αντέχω άλλο» αλλά αφετέρου «να μπορώ να έχω βιώσιμη Κυβέρνηση την επόμενη ημέρα».

Είναι η στιγμή που αρχίζουν οι δεύτερες σκέψεις και η ορθολογική ανάλυση της κατάστασης.

α) «Ενδέχεται να μην έχω μονοκομματική αυτοδύναμη Κυβέρνηση. Εξάλλου μάλλον δεν θα το ήθελα».

β) «Ενδέχεται να είναι καλύτερα μια Κυβέρνηση συνεργασίας. Αλλά πως μπορώ να πετύχω το σωστό «ζύγι», ώστε να έχω Κυβέρνηση που να πληροί όλα τα παραπάνω».

γ) «Συνεπώς θα πρέπει να συμμετέχει στην Κυβέρνηση το πρώτο κόμμα, ώστε να μπορεί να ενσωματωθεί στην ισχύ της το μπόνους των 50 εδρών, έστω και αν αυτό μου μοιάζει υπερβολικά χαριστικό για το πρώτο κόμμα. Στη συνέχεια θα πρέπει να ενσωματωθούν στην Κυβέρνηση κόμματα των οποίων οι πολιτικές ιδέες και προτάσεις να μπορούν «εφαπτομενικά» να συμβιώσουν».

Εκεί είναι που το πράγμα μπερδεύεται, διότι αν η αριθμητική των εκλογών δεν βγάζει βιώσιμη Κυβέρνηση τότε θα πρέπει από τώρα να ελεγχθεί ποιοι κομματικοί φορείς είναι ανοικτοί, ευέλικτοι και έχουν αφήσει μισάνοιχτα παραθυράκια ώστε να είναι εφικτή μια συνεργασία του πρώτου κόμματος, όποιο και αν είναι αυτό, με περισσότερα του ενός άλλα κόμματα.

Το τελευταίο, σε συνδυασμό με το φόβο νέων εκλογών, που ενδέχεται να ακινητοποιήσουν τη Χώρα περισσότερο από ότι αντέχει, ίσως ωθήσει τους ψηφοφόρους να εντοπίσουν ψήφους που μπορούν να «τιμωρούν» και να «βολεύουν» ταυτόχρονα. Να τιμωρούνται οι πολιτικές εξουσίες εντός και εκτός Ελλάδας -«για να τρομάξουν και αυτές όσο και οι πολίτες»- αλλά και να εξακολουθεί να λειτουργεί η Χώρα την επόμενη ημέρα.

Και αν αυτό είναι ένα πρίσμα μέσα από το οποίο θα πορευθεί το εκλογικό σώμα τις τελευταίες 4-5 ημέρες μέχρι της εκλογές, τότε ενδέχεται να δούμε εκπλήξεις, πολλές εκπλήξεις στις 6 Μαΐου 2012, δηλαδή κόμματα να επιταχύνουν την τελευταία στιγμή και να μπαίνουν στην Βουλή, αλλά και μετά τις εκλογές να γίνονται «πολιτικές κολοτούμπες». Κοντός ψαλμός…