Πριν από 70 χρόνια, τρεις Γερμανοί φοιτητές εκτελέστηκαν στο Μόναχο καθώς ηγούντο κινήματος αντίστασης κατά του Χίτλερ κι έτσι τα μέλη του «Λευκού Ρόδου» έγιναν εθνικοί ήρωες. Το 1943, ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος βρισκόταν στο αποκορύφωμά του, αλλά στο Μόναχο, το κέντρο δύναμης των Ναζί, μία ομάδα φοιτητών άρχισε εκστρατεία δυναμικής αντίστασης.

Η Liselotte Furst-Ramdohr, ήδη χήρα στα 29 της χρόνια μετά τον θάνατο του άνδρα της στο μέτωπο με τη Ρωσία, έμαθε για την οργάνωση του «Λευκού Ρόδου» από έναν φίλο της, τον Alexander Schmorell. Σήμερα η Furst-Ramdohr είναι 99 χρονών και θυμάται «Ακόμη έχω μπροστά μου τον Alex που μου είπε για την οργάνωση. Δεν ανέφερε τη λέξη αντίσταση, απλώς είπε ότι ο πόλεμος είναι τραγικός και τόσοι άνθρωποι πεθαίνουν και πως ο Χίτλερ ήταν ένας μεγαλομανής, οπότε έπρεπε να κάνουν κάτι».

Ο Schmorell μαζί με τους φίλους του Christoph Probst και Hans Scholl άρχισαν να γράφουν φυλλάδια με προπαγάνδα καλώντας τους Γερμανούς να ενωθούν μαζί τους κατά των ναζιστικών στρατευμάτων.
Με τη βοήθεια κάποιων συνεργατών, διένειμαν τα φυλλάδια σε διάφορες διευθύνσεις που επέλεξαν τυχαία από τον τηλεφωνικό οδηγό. Η Furst-Ramdohr λέει ότι η οργάνωση δεν μπορούσε να διανοηθεί πώς ο γερμανικός λαός είχε χειραγωγηθεί και στήριζε τους Ναζί και την ιδεολογία που πρέσβευαν.

Η οργάνωση «Λευκό Ρόδο» διένειμε πόρτα πόρτα τα φυλλάδια στην περιοχή του Μονάχου και μέσω έμπιστων ανθρώπων τα απέστειλε και στις υπόλοιπες πόλεις. Η Furst-Ramdohr δεν συμμετείχε ποτέ στη διανομή, αλλά φύλαγε τα φυλλάδια στο διαμέρισμά της. Επίσης, βοήθησε τον Schmorell να φτιάξει αφισάκια με το σύνθημα «Κάτω ο Χίτλερ», τα οποία τις νύχτες της 8ης και της 15ης Φεβρουαρίου τα μέλη της οργάνωσης τα τοιχοκόλλησε σε ολόκληρο το Μόναχο. Η Furst-Ramdohr χαρακτηρίζει τους νεαρούς επαναστάτες ως νέους και αφελείς. Ενα από τα πιο διάσημα σήμερα μέλη του «Λευκού Ρόδου» είναι η Sophie Scholl, που η ιστορία της έγινε και θέμα ταινίας υποψήφιας για Όσκαρ «Sophie Scholl: Οι τελευταίες ημέρες». Η 99χρονη γυναίκα θυμάται ότι η Sophie φοβόταν τόσο πολύ που συνήθιζε να κοιμάται στο κρεβάτι του αδερφού της.



Στις 18 Φεβρουαρίου, τα δύο αδέρφια Hans και Sophie Scholl οργάνωσαν το πιο τολμηρό εγχείρημά τους. Κανόνισαν να διανείμουν αντίγραφα του έκτου -και τελευταίου όπως αποδείχθηκε- φυλλαδίου στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου, τα οποία οι φοιτητές θα μπορούσαν να πάρουν καθώς θα έβγαιναν από τις αίθουσες τους. Τα δύο αδέρφια άφησαν φυλλάδια στην κεντρική σκάλα του Πανεπιστημίου. Καθώς όμως πλησίαζαν στο τελευταίο σκαλοπάτι, η Sophie κρατούσε ακόμη κάποια φυλλάδια στα χέρια και τα έριξε από το μπαλκόνι για να τα πιάσουν οι φοιτητές που βρίσκονταν στο ισόγειο του κτιρίου. Ένας επιμελητής είδε τη σκηνή και κάλεσε την Γκεστάπο.
 
Ο Hans Scholl είχε ακόμη ένα πρόχειρο δείγμα για φυλλάδιο στην τσέπη του και προσπάθησε να το καταπιεί, αλλά τον πρόλαβε η Γκεστάπο, που συνέλαβε τα δύο αδέρφια και τα οδήγησε αμέσως στο δικαστήριο. Καταδικάστηκαν κι εκτελέστηκαν διά απαγχονισμού στις 22 Φεβρουαρίου του 1943 όπως ο φίλος και συνεργάτης τους Christoph Probst. Τα τελευταία λόγια του Hans Scholl πριν από την εκτέλεση ήταν «Να ζήσει η ελευθερία».

Τα υπόλοιπα μέλη της οργάνωσης πανικοβλήθηκαν. Ο Alexander Schmorell κατέφυγε στο διαμέρισμα της Lilo Forst-Ramdohr, η οποία του έδωσε καινούργια ρούχα και ψεύτικο διαβατήριο. Ο Schmorell προσπάθησε να διαφύγει στην Ελβετία αλλά τον εμπόδισε το βαρυχειμωνιά. Επιστρέφοντας στο Μόναχο, συνελήφθη όταν μία πρώην φιλενάδα του τον αναγνώρισε ως καταζητούμενο. Αργότερα εκτελέστηκε. Η Lilo Furst-Ramdohr συνελήφθη στις 2 Μαρτίου κι έμεινε επί δύο μήνες φυλακισμένη από την Γκεστάπο, ενώ καθημερινά ανακρινόταν για τον ρόλο της στο «Λευκό Ρόδο».

Εν τέλει αφέθηκε ελεύθερη χωρίς να της απαγγελθεί καμία κατηγορία, καθώς η Γκεστάπο τη χαρακτήρισε χήρα πολέμου κι ήλπιζε να την οδηγήσει στα βήματα άλλων συνωμοτών. Αρκετό καιρό μετά την αποφυλάκισή της μυστικοί αστυνομικοί παρακολουθούσαν κάθε βήμα της. Αργότερα εγκατέλειψε το Μόναχο για το Leipzig, όπου ξαναπαντρεύτηκε και ίδρυσε ένα θέατρο με μαριονέτες. Το τελευταίο φυλλάδιο του «Λευκού Ρόδου» μεταφέρθηκε στα κρυφά έξω από τη Γερμανία κι έπεσε στα χέρια των Συμμάχων, και την άνοιξη του 1943 συμμαχικά αεροσκάφη πέταξαν πάνω από τον γερμανικό ουρανό και έριξαν χιλιάδες αντίγραφα. Από το τέλος του πολέμου και μετά, τα μέλη της οργάνωσης θεωρούνται ήρωες, καθώς οι Γερμανοί αναζήτησαν άτομα με θετικό ρόλο και δράση την περίοδο του ναζισμού.

Έως τα 86 της χρόνια η Furst-Ramdohr δίδασκε χορό σε μία πόλη έξω από το Μόναχο. Ο φίλος της Alexander Schmorell ανακηρύχθηκε άγιος από τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία το 2012. «Θα γέλαγε αν το μάθαινε. Δεν ήταν άγιος. Ήταν ένας φυσιολογικός άνθρωπος!» λέει η 99χρονη γυναίκα στην 70ή επέτειο.

ΠΗΓΗ: BBC NEWS