Η Γερμανίδα αριστοκράτισσα Κορίνα τσου Ζάιν-Βίτγκενσταϊν, που χαρακτηρίζεται από τον ισπανικό Τύπο ως «φίλη» του βασιλέα Χουάν Κάρλος, υποστηρίζει πως το 2004 είχε προτείνει μια θέση εργασίας, έπειτα από παράκληση του μονάρχη, στον γαμπρό του Ινιάκι Ουνδαγαρίν, ο οποίος σήμερα διώκεται για διαφθορά.

«Ο βασιλέας με παρακάλεσε να βοηθήσω τον Ινιάκι να βρει μία βολική θέση εργασίας σε μία αναγνωρισμένη διεθνή οργάνωση», υπογράμμισε από το Λονδίνο σε συνέντευξή της στην ισπανική εφημερίδα Ελ Μούνδο η ίδια ευγενής, η οποία διευθύνει την εταιρεία συμβούλων Apollonia Associates.

Ο γαμπρός του ισπανού μονάρχη εν τέλει αρνήθηκε την προσφορά αυτή, διευκρίνισε η Κορίνα τσου Ζάιν-Βίτγκενσταϊν.

Σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο, ο 45χρονος Ουνδαγαρίν, σύζυγος της δευτερότοκης πριγκίπισσας Κριστίνα, κατηγορείται μαζί με τον συνεταίρο του Ντιέγο Τόρες πως διασπάθισαν εκατομμύρια ευρώ από κρατικά κονδύλια μέσω της ΜΚΟ τους Νόος, της οποίας υπήρξε πρόεδρος κατά το διάστημα 2004-006.

Το όνομα της τσου Ζάιν-Βίτγκενσταϊν εμφανιζόταν στα ηλεκτρονικά μηνύματα που παρέδωσε στον ανακριτή Χοσέ Κάστρο ο ίδιος ο Τόρες κατά την διάρκεια της κατάθεσής του. Ο συνέταιρος του Ουνδαγαρίν φέρεται να έχει δηλώσει στην κατάθεσή του στον ανακριτή στις 16 Φεβρουαρίου πως «ο βασιλικός οίκος επέβλεπε όλες τις δραστηριότητες της Νόος».

Σύμφωνα με τη Γερμανίδα αριστοκράτισσα, ο Ουνδαγαρίν είχε έλθει να την επισκεφθεί στο γραφείο της στο Λονδίνο τον Ιούνιο του 2004 προκειμένου να συζητήσουν για την προοπτική απασχόλησής του στο ίδρυμα Laureus, του οποίου οι δραστηριότητες αφορούν την προώθηση του άθλησης.

«Το προφίλ του μου φαινόταν τέλειο για να εργασθεί στη Laureus. Εκείνη την εποχή ήταν πραγματικά ένα Golden Boy: μέλος της ολυμπιακής ομάδας με δύο μετάλλια, στην Ατλάντα και το Σίδνεϊ, μέλος της πανευρωπαϊκής βασιλικής οικογένειας μέσω του γάμου του με την Κριστίνα», πρόσθεσε η ίδια.

Όμως μετ' ολίγους μήνες, ο Ινιάκι Ουνδαγαρίν αρνήθηκε την προτεινόμενη θέση: «όταν απέρριψε την πρόταση της Laureus απογοητεύθηκα. Αυτό με έθεσε σε δύσκολη θέση όσον αφορά το Ίδρυμα», υπογράμμισε η Γερμανίδα ευγενής.
«Φαινόταν τέλειος για τη θέση, όμως πλέον πιστεύω πως αυτή δεν ήταν αρκετή για εκείνον. To Laureus δεν ήταν το (χρυσοφόρο) Ελντοράντο», κατέληξε.

Η Laureus εκείνην την εποχή είχε προσφέρει ετήσια αποζημίωση 200.000 ευρώ στον Ουνδαγαρίν, ποσό που ο ίδιος είχε κρίνει μικρό κι ανεπαρκές για το κύρος του, όπως τονίζει η εφημερίδα.