Ο Ντερκ Κούτσι, επικεφαλής μίας αστυνομικής μονάδας που δρούσε ως τάγμα θανάτου κατά τη διάρκεια του Απαρτχάιντ στη Νότιο Αφρική, πέθανε σε ηλικία 58 ετών σε νοσοκομείο της Πρετόριας όπου νοσηλευόταν με νεφρική ανεπάρκεια, όπως ανακοίνωσαν οι αρχές της χώρας.

Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, ο Κούτσι είχε διατάξει την ωμή δολοφονία ανθρώπων που σχετίζονταν με τον απελευθερωτικό αγώνα των μαύρων στη χώρα. Αργότερα όμως κι ενώ το Απαρτχάιντ έπνεε τα λοίσθια, μετανόησε και μεταβλήθηκε σε έναν σφοδρό επικριτή του καθεστώτος των φυλετικών διακρίσεων.

Το 1981 είχε διατάξει τρεις αστυνομικούς να δολοφονήσουν τον Γκρίφιθς Μκένγκε, έναν επιφανή δικηγόρο και στέλεχος του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου (ANC), του κινήματος του Νέλσον Μαντέλα.

Ο Μκένγκε έπεσε νεκρός από 45 μαχαιριές στο Ντέρμπαν και ο θάνατός του είχε αποδοθεί σε «αγνώστους» εγκληματίες.

Σύμφωνα με συνέντευξή του, στους Τάιμς της Νέας Υόρκης το 1996, οι ανώτεροί του είχαν χαρακτηρίσει τον Μκένγκε ως «τρομοκράτη, ως Αντίχριστο». Στη διάρκεια του Απαρτχάιντ, το καθεστώς της λευκής μειονότητας παρουσιαζόταν ως προπύργιο της Χριστιανοσύνης, που πολεμούσε κατά της παρουσίας του Κομμουνισμού στη χώρα.

Το 1989, ο Κούτσι μετέβαλε πλήρως τη στάση του και, σπρωγμένος από προσωπικά κι επαγγελματικά προβλήματα, έφυγε στο Λονδίνο και εντάχθηκε στις γραμμές του ANC στην εξορία.

Σύντομα έγινε γνωστός στο κίνημα της απελευθέρωσης των μαύρων ως «Σύντροφος Ντερκ» και άρχισε να εκφράζεται δημοσίως κατά του ρατσιστικού καθεστώτος και για τη δράση του εναντίον των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων της πλειονότητας του πληθυσμού της Νοτίου Αφρικής.

Ο Κούτσι εμφανίσθηκε επίσης ενώπιον της Επιτροπής Αλήθειας και Συμφιλίωσης της κυβέρνησης, της οποίας προήδρευε ο Αιδεσιμότατος Ντέσμοντ Τούτου. Εκεί ομολόγησε για έξι φόνους και για πολλά άλλα εγκλήματα. Η Επιτροπή του χορήγησε αμνηστία το 1997, τρία χρόνια μετά την εκλογή του Νέλσον Μαντέλα ως πρώτου μαύρου προέδρου της Νοτίου Αφρικής.

Όπως μετέδωσε το Αθηναϊκό πρακτορείο, ο Κούτσι είχε δράσει «υπό τις διαταγές, τις παραινέσεις και τις εντολές ενός, ή περισσοτέρων, ανωτέρων του» στην αστυνομία, αποφάνθηκε η Επιτροπή, μόλο που κανείς από αυτούς τους προϊσταμένους του δεν οδηγήθηκε σε δικαστήριο.