Τον χειμώνα του 1933 σε μία ταπεινή εξοχική κατοικία στα περίχωρα του Σάσεξ στην Αγγλία, μία γυναίκα με περίπλοκο χαρακτήρα, η Πάμελα Λίντον «Π.Λ.» Τρέιβερς άρχισε να γράφει το πρώτο από μία σειρά βιβλίων με κεντρικό χαρακτήρα την περίεργη γκουβερνάντα με το όνομα Μαίρη Πόπινς. Και από αυτό το πρώτο βιβλίο ο Γουόλτ Ντίσνεϊ δημιούργησε το 1964 την πιο επιτυχημένη ταινία για παιδιά και μία από τις μεγαλύτερες εισπρακτικές επιτυχίες στην ιστορία του κινηματογράφου.

Η ζωή της Π.Λ. Τρέιβερς και η διαφωνία της με τον Ντίσνεϊ για τη μεταφορά των χαρακτήρων του βιβλίου της «Μαίρη Πόπινς» στην κινηματογραφική οθόνη είναι το θέμα της ταινίας «Η μαγική ομπρέλα» («Saving Mr Banks») που σκηνοθέτησε ο Τζον Λι Χάνκοκ με πρωταγωνιστές τον Τομ Χανκς ως Γουόλτ Ντίσνεϊ και την Εμα Τόμσον στον ρόλο της Πάμελα Τρέιβερς, με τον οποίο είναι υποψήφια για Χρυσή Σφαίρα.

Η ταινία αρχίζει με το ταξίδι της Τρέιβερς προς το Λος Αντζελες την εποχή πριν από τα γυρίσματα της «Μαίρη Πόπινς», το 1961, όταν επρόκειτο να συναντήσει τον Ντίσνεϊ - και για δύο εβδομάδες να βασανίσει με τις αντιρρήσεις της το αφεντικό των κινουμένων σχεδίων στα στούντιο Ντίσνεϊ. Η διαδρομή και η διαμονή στο Λος Αντζελες επαναφέρουν μνήμες στην Τρέιβερς από τα δύσκολα παιδικά της χρόνια στην Αυστραλία και από την προβληματική σχέση της με τον χαρισματικό αλλά μέθυσο πατέρα της, τον οποίο στην ταινία υποδύεται ο Κόλιν Φάρελ.

Ψυχρή, επικριτική, παράξενη και δύστροπη. Η εικόνα της Τρέιβερς σε αυτή την ταινία δεν απέχει από την πραγματικότητα, υποστηρίζουν εκείνοι που παρευρέθησαν στις 39 ηχογραφημένες ώρες συνομιλίας της συγγραφέως με τον σεναριογράφο Ντον Ντα Γκράντι και τους στιχουργούς των τραγουδιών της ταινίας «Μαίρη Πόπινς».

«Υπήρξε αληθινά πολύ δύσκολη περίπτωση. Αλλά όσο πιο κοντά έφτανα στην παιδική της ηλικία τόσο περισσότερο τη συμπαθούσα. Αλλωστε πολλοί συγγραφείς παιδικών ιστοριών δημιουργούν ανάλογους χαρακτήρες από προσωπικά τραγικά βιώματα και σκοτεινές υποθέσεις. Ενιωσα ότι η ιστορία της ήταν όμορφη παρότι η ίδια ήταν μπελάς», λέει στους «Λος Αντζελες Τάιμς» η Κέλι Μαρσέλ, μία από τις δύο σεναριογράφους της «Μαγικής ομπρέλας». Ενώ η Σου Σμιθ, η άλλη συμμέτοχος στο σενάριο, αρχικά πρόσθεσε στοιχεία από τη βιογραφία για την Πάμελα Λ. Τρέιβερς «Η Μαίρη Πόπινς έγραψε» της Βάλερι Λόσον.



Η υιοθεσία
Στα 41 της η Πάμελα Λίντον Τρέιβερς ήταν μοναχική γυναίκα χωρίς σύζυγο, σύντροφο ή εραστή, η οποία αναζητούσε να υιοθετήσει και να αναθρέψει έναν γιο. Το 1940, στην κατήφεια του πολέμου, εντόπισε στο Λονδίνο ένα ζεύγος ηλικιωμένων οι οποίοι αδυνατούσαν να κηδεμονεύσουν τα δίδυμα μωρά εγγόνια τους. Η Τρέιβερς υποσχέθηκε να γίνει η ανύπαντρη μητέρα του Καμίλιους και του Αντονι. Ομως την τελευταία στιγμή μετανιώνει και κρατά προς υιοθεσία μόνο τον Καμίλιους, χωρίς να του πει ποτέ την αλήθεια για την ύπαρξη του δίδυμου αδελφού του.

Από αυτό τον χωρισμό των αδελφών ο Αντονι μεγάλωσε σε ίδρυμα, έγινε αλκοολικός και ο Καμίλιους έμαθε για εκείνον τυχαία, όταν τον συνάντησε πολλά χρόνια αργότερα σε ένα μπαρ.

Αυτό ήταν το μεγάλο «αγκάθι» της Τρέιβερς το οποίο κρατούσε κρυφό από τους δημοσιογράφους που προσπαθούσαν να φωτίσουν τη ζωή της δημιουργού της διάσημης νταντάς. Ομως η Κέλι Μαρσέλ δεν θέλησε να χρησιμοποιήσει στο σενάριο της «Μαγικής ομπρέλας» τις λεπτομέρειες για τον Καμίλιους. Ετσι, έδωσε άλλη τροπή στο σενάριο παραμένοντας στα παιδικά χρόνια της Τρέιβερς στο Κουίνσλαντ και στη δεκαπενθήμερη διαμάχη της με τον Ντίσνεϊ.

Γι' αυτό το δεύτερο μέρος της ταινίας η Μαρσέλ απέκτησε πρόσβαση στο αρχείο του Ντίσνεϊ, όπου εντόπισε τις ταινίες με τις ηχογραφημένες συνομιλίες του αμερικανού παραγωγού και της περιφρονητικής πρώην ηθοποιού, μίμου, περιστασιακής χορεύτριας και άλλοτε ποιήτριας.

Ο «ΑΛΛΟΣ» ΝΤΙΣΝΕΪ
Ο Γουόλτ Ντίσνεϊ το 1961 ήταν ο επικεφαλής μιας αυτοκρατορίας της οικογενειακής ψυχαγωγίας, βασισμένης σε ένα πλούσιο θηριολόγιο κινουμένων σχεδίων με πρωταγωνιστές τον Μίκυ Μάους, τον Ντόναλντ Ντακ, τη Χιονάτη. Ο ισχυρός άνδρας της Καλιφόρνιας είχε αφήσει πίσω τη δεκαετία του '40, τότε που υποστήριζε τη μακαρθική πολιτική στις εργασιακές σχέσεις του Χόλιγουντ, καθώς και τις σχέσεις του με αναγνωρισμένους αντισημιτικούς κύκλους. «Ολοι αναζητούν στην ταινία ίχνη από την εποχή της απεργίας στο Χόλιγουντ και από τον αντισημιτισμό. Ωστόσο ήδη το 1961 αυτά ανήκαν στο παρελθόν και ο Γουόλτ ήταν τότε ο δημοφιλής Ντίσνεϊ των στούντιο», λέει ο Τομ Χανκς για την ταινία, στην οποία συμπρωταγωνιστεί και της οποίας το σενάριο για την εκτέλεση της παραγωγής αγόρασε η εταιρεία Ντίσνεϊ.

Ο Ντίσνεϊ προσπαθούσε επί είκοσι χρόνια να πείσει την Τρέιβερς να του παραχωρήσει τα δικαιώματα για να γυρίσει ταινία το βιβλίο με την πρώτη ιστορία της μαυροντυμένης νταντάς. Το 1961 τα κατάφερε, παρά τις διαφωνίες της Τρέιβερς. Εκείνη δεν ενδιαφερόταν για τη μορφή μιούζικαλ με κινούμενα σχέδια ούτε ήθελε την προσθήκη των χαριτωμένων πιγκουίνων να αλλοιώσουν το μάλλον σκοτεινό δικό της κείμενο. Το 1964 η «Μαίρη Πόπινς» έδωσε και στην πρωταγωνίστριά της Τζούλι Αντριους ένα βραβείο Οσκαρ. Ο Ντίσνεϊ δεν είχε καλέσει την Πάμελα Λ. Τρέιβερς στην πρεμιέρα της ταινίας. Ωστόσο εκείνη πήγε, έκλαψε κατά τη διάρκεια της προβολής και αργότερα εκμυστηρεύτηκε σε φίλους ότι τη βρήκε πολύ «ζαχαρωτή».

Η αυθεντική Μαίρη Πόπινς, βγαλμένη από τις σελίδες του βιβλίου δεν έφτασε στο σπιτικό των Μπανκς από τον ουρανό και πολύ περισσότερο δεν είχε αναλάβει δύο παιδιά, αλλά στη δική της εκδοχή η οικογένεια του κυρίου Μπανκς είχε τέσσερα μικρά παιδιά.

Η Πάμελα Λίντον Τρέιβερς θεωρούσε τον εαυτό της μυθογράφο. Μάλιστα έδειχνε να την ελκύουν ιδιαίτερα οι πνευματικές μεταφυσικές ιδέες του ρώσου μυστικιστή Γκέοργκ Γκουρτζίεφ και η πνευματική θεωρία του Ζεν. Γι' αυτό και τόνιζε διαρκώς ότι δεν ήταν τα παιδιά αλλά οι ενήλικοι που είχαν ανάγκη από τη Μαίρη Πόπινς.

Μία από τις σημαντικές σκηνές του βιβλίου αφορά τα δίδυμα μωρά Τζον και Μπάρμπαρα, που μπορούν να μιλάνε στον ήλιο, στον άνεμο και στα ζώα και ορκίζονται ότι ποτέ τους δεν θα λησμονήσουν αυτό τον ευδαίμονα κόσμο της ωκεάνιας ενότητας. Ωστόσο στα πρώτα τους γενέθλια τα βρέφη εκτοπίζονται από τον παράδεισο όπως ακριβώς έλεγε η Μαίρη Πόπινς ότι επρόκειτο να συμβεί και ότι στο εξής δεν θα είναι ικανά να επικοινωνούν με τον κόσμο της φύσης.

Η Τρέιβερς επίσης έδωσε ψυχή, αισθήματα και φωνή στα οικιακά αντικείμενα και στα έπιπλα της οικίας Μπανκς. Δημιούργησε με αυτό τον τρόπο έναν ανοίκειο κόσμο καθημερινότητας, από τον οποία τα παιδιά των Μπανκς δεν έπαιρναν μαθήματα κοινωνικής συμπεριφοράς και καλής αγωγής, όπως ήταν το αναμενόμενο.

Ο μαγικός κόσμος της «Μαίρη Πόπινς» από την οπτικής της Τρέιβερς, επισημαίνει το δημοσίευμα της εφημερίδας «Γκάρντιαν», δεν αποτελούνταν από εκκεντρικές δούκισσες ή παράξενες νονές. Αλλά τον απαρτίζουν φύλακες πάρκων, ζωολογικών κήπων, αστυνόμοι, χασάπηδες, ζαχαροπλάστες και η ηλικιωμένη γυναίκα που ταΐζει τα περιστέρια στα σκαλοπάτια του καθεδρικού ναού του Αγίου Παύλου. Αυτοί οι εκπρόσωποι των χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων και του οικονομικού περιθωρίου είναι διαπιστευμένοι από την Τρέιβερς να διδάξουν σε κάθε Τζέιν και Μάικλ Μπανκς τα μαθήματα της ζωής τους.

ΠΗΓΗ: tanea.gr