«Oταν είδε ένα οπάλι, θυμήθηκε τον πρώην εραστή του, που είχε μάτια στο χρώμα του οπάλιου. Προσπάθησα να εκφράσω τη μοναξιά, την εξασθένιση της μνήμης, τα εντυπωσιακά μάτια του. Προσπάθησα να αναδείξω με ένταση τα σημεία αυτά».

Αυτές τις εικόνες είδε στο ποίημα του Κ.Π. Καβάφη «Γκρίζα» (1917) και τις αποτύπωσε στην εργασία της η Ναρίτα Χάρουκα. Μαζί με άλλους 20 ιάπωνες φοιτητές του Musashino Art University του Τόκιο μπήκαν στο σύμπαν του αλεξανδρινού ποιητή και δημιούργησαν μικρές ταινίες κινουμένων σχεδίων εμπνευσμένες από τα ποιήματά του.

Την αφορμή γι' αυτό το πρωτότυπο πρότζεκτ με τίτλο «Ο Κ. Π. Καβάφης στο Τόκιο» έδωσε ο εορτασμός των 150 χρόνων από τη γέννηση του αλεξανδρινού ποιητή με οδηγό τα μεταφρασμένα στη γλώσσα τους ποιήματά του από τον Μισούζου Σόμπο.

Για νεαρούς κινηματογραφιστές ήταν μια πρόκληση να προσεγγίσουν τα ποιήματα του Καβάφη. Τους ενθουσίασε και τους σοκάρισε. Και δεν ήταν μόνο η άγνοια για το έργο του. Ο Ντίνο Σάτο, καθηγητής του Musashino και επικεφαλής του πρότζεκτ, παραδέχεται ότι «μέχρι εκείνη τη στιγμή εγώ και οι μαθητές μου δεν ξέραμε τίποτα για τον Καβάφη».

Οι ερωτικές αναφορές δυσκόλεψαν τους δημιουργούς, εξηγεί ο Ντίνο Σάτο, γιατί «εμείς οι Ιάπωνες δεν χρησιμοποιούμε ερωτικές εκφράσεις μέσα στη σχολική τάξη. Η λέξη σεξ στην εκπαίδευση σχετίζεται σχεδόν αποκλειστικά με τα επιστημονικά μαθήματα που άπτονται της σεξουαλικής αναπαραγωγής ως επιστήμης».

Και όταν ο Κάτο Κάι και ο Κάτο Μάγιου επέλεξαν τα ποιήματα «Εν τη Οδώ» και «Σε ένα παλιό βιβλίο» για να δημιουργήσουν τις ταινίες τους - στα οποία υπάρχουν αναφορές για ένα αισθησιακό αγόρι - απέφυγαν να προσεγγίσουν τα ερωτικά υπονοούμενα σκιαγραφώντας ένα αθώο αγόρι.

Κάποιοι δυσκολεύτηκαν να ξεχωρίσουν ένα ποίημα. Οπως η Σουζούκι Μίγιου η οποία, αφού πρώτα διάβασε τα ποιήματα, βρήκε τις λέξεις που αναφέρονταν στην ομοφυλοφιλία.

«Εκανα την ταινία εμπνευσμένη από το σύνολο και όχι από κάποιο ποίημά του. Θέλησα να εκφράσω τα συναισθήματά μου, τη σύγχυση, τη χαοτική, την ψυχεδελική, την techno μουσική και τα ηλεκτρικά σήματα που υπάρχουν μέσα στον εγκέφαλό μου».

Ο ερωτισμός όμως που σοκάρισε και ενέπνευσε σεμνότυφα τους ιάπωνες φοιτητές δεν ήταν το μοναδικό υλικό που έδωσαν τα ποιήματα του Κ.Π. Καβάφη.

Ο Σιρατόρι Σάουα μελέτησε το ποίημα «Χαλδαϊκή εικών» (1896): «Ενίοτε, παράλογα πράγματα συμβαίνουν στη ζωή. Κάποιοι το αποκαλούν μοίρα. Αλλοι, ζαβολιές του Θεού. Για μένα είναι πολύ φυσικό. Μίσος και δέος, γι' αυτούς που κυβερνάνε, γι' αυτούς που παρακμάζουν. Δεν υπάρχει τίποτα για λύπηση».

ΠΗΓΗ: ΤΑ ΝΕΑ