«Ζητώ μια δεύτερη θητεία για να βάλουμε τα θεμέλια για την Αθήνα του 2020» τονίζει ο δήμαρχος Αθηναίων, Γιώργος Καμίνης σε συνέντευξή του στη διαδικτυακή τηλέοραση του ΑΠΕ- ΜΠΕ.

«Το ζητούμενο ήταν, σε ένα δήμο και μια πόλη όπου έχουν δοκιμασθεί οι δημότες με τον τρόπο που έχουν δοκιμασθεί μέσα στην κρίση, να αλλάξει ο τρόπος διακυβέρνησης της πόλης. Να μπουν τα θεμέλια της εξυγίανσης του δήμου. Να βάλουμε μπροστά το στρατηγικό σχέδιο για την πόλη.

Κι επειδή αυτό δεν μπορούσε να γίνει μέσα σε τρία χρόνια και τρεις μήνες, ζητάω μια δεύτερη θητεία που θα φθάσει μέχρι το 2019, για να μπορούμε πλέον να μιλάμε για την Αθήνα του 2020» σημειώνει ο δήμαρχος Αθηναίων.

Ο δήμαρχος Αθηναίων τονίζει με έμφαση ότι απόδειξε πως «δεν είμαι κομματικός υποψήφιος.

Γιατί αν «ανήκεις» σε πολλούς, στην ουσία δεν ανήκεις σε κανέναν. Και το ξέρουν όλοι αυτοί. Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό και είναι μια απάντηση σε όσους, όντας υποψήφιοι που βγήκαν από ένα κομματικό θερμοκήπιο, προσπαθούν να κολλήσουν αυτή τη ρετσινιά και στους άλλους»..

Ο κ.Καμίνης ερωτηθείς που πέτυχε και που απέτυχε στην πρώτη του θητεία τονίζει: «Καταφέραμε να εξυγιάνουμε οικονομικά το δήμο, να τον εξυγιάνουμε εν πολλοίς διοικητικά, να στηρίξουμε τον κόσμο που δοκιμάζεται από την οικονομική κρίση -τουλάχιστον αυτούς που κινδυνεύουν να βρεθούν στο δρόμο και αυτούς που έχουν βρεθεί στο δρόμο, να φέρουμε ευρωπαϊκούς πόρους για να μπορέσουμε να κάνουμε έργα.

Κάναμε τα πρώτα πολύ σημαντικά βήματα στην ηλεκτρονική διακυβέρνηση δώσαμε ένα δείγμα έμπρακτης αντίστασης απέναντι στο μίσος, στο ρατσισμό, στη ξενοφοβία…Δεν κατάφερα να καταβάλλω το βασικό αντίπαλο ενός δημάρχου.

Αυτό είναι η γραφειοκρατία, η πολυνομία, όλο το πλέγμα ρυθμίσεων, συνηθειών, ηθών που κάθονται σαν βρόγχος στο λαιμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και βεβαίως των Αθηναίων. Αυτό δεν το δαμάσαμε»

Στόχος του δημάρχου Αθηναίων αν επανεκλεγεί είναι «να δημιουργήσουμε ανάπτυξη και θέσεις εργασίας στην πόλη. Ήδη έχουμε αρχίσει ένα μεγάλο πρόγραμμα 25 εκατ. ευρώ από ευρωπαϊκούς πόρους και θα πρέπει να ανοίξει μια δυναμική.

Το μεγάλο πρόβλημα της χώρας, αυτή τη στιγμή, είναι η ανεργία και ο δήμος πρέπει να πρωταγωνιστήσει σε αυτό».

Σχολιάζοντας τις επικρίσεις των ανθυποψηφίων του ότι λειτουργεί ως «διαχειριστής της πολυκατοικίας» ο κ.Καμίνης τονίζει : «Εγώ το θεωρώ τίτλο τιμής.

Το γεγονός ότι μου αναγνωρίζεται ότι διαχειρίστηκα σωστά τα λεφτά των φορολογουμένων, είναι τίτλος τιμής.

Αν το είχαν κάνει κι άλλοι στο παρελθόν -έχουμε δείγματα κατασπατάλησης δημόσιου χρήματος- η Ελλάδα δεν θα είχε φθάσει εδώ. Ας είχε μερικούς διαχειριστές πολυκατοικίας σε υπεύθυνες θέσεις και δεν θα ήμασταν εδώ αυτή τη στιγμή.»

Αναφερόμενος στις προσπάθειες του δήμου για την πάταξη της εγκληματικότητας ο κ.Καμίνης σημειώνει ότι «το θέμα της ασφάλειας στο Ιστορικό και Εμπορικό Κέντρο προχωρά εδώ και καιρό πολύ καλύτερα.

Έχουμε και μια καλή συνεργασία με το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Προχωρά και στις γειτονιές καλύτερα. Αυτό δεν σημαίνει ότι, εάν περιορισθεί η εγκληματικότητα στο Κέντρο, αυτομάτως θα σπρωχθεί στην περιφέρεια. Πρέπει να υπάρχει ένας συνολικός σχεδιασμός.

Το δεύτερο είναι ότι πρέπει να κρατήσουμε την πόλη καλά φωτισμένη. Τον τελευταίο καιρό δεν το είχαμε κατορθώσει.

Λόγω της γραφειοκρατίας -τώρα λύνουμε το ζήτημα- εκκρεμεί εδώ και δυόμισι χρόνια ένας τεράστιος διαγωνισμός επτά εκατομμυρίων ευρώ για να γεμίσουμε όλη την πόλη με λαμπτήρες led.

Τα λεφτά υπάρχουν, ο διαγωνισμός τρέχει, αλλά δυστυχώς λόγω της γραφειοκρατίας έχουμε μείνει πίσω».

Ερωτηθείς για το θέμα του γηπέδου του Παναθηναϊκού ο κ.Καμίνης υποστηρίζει ότι πρέπει να μείνει «έξω από την προεκλογική εκστρατεία.

Διότι προσφέρεται για πάρα πολύ μεγάλη δόση δημαγωγίας και λαϊκισμού.

Το Π.Δ. που με εντολή του νομοθέτη εκπόνησε ο δήμος δεν προβλέπει ότι θα κατεδαφισθεί το γήπεδο της λεωφόρου, πριν υπάρξει νέο γήπεδο για τον Παναθηναϊκό.

Εάν είμαι εγώ μετά δήμαρχος θα παρουσιάσω με έναν πολύ συγκροτημένο τρόπο τα υπέρ και τα κατά τόσο της λύσης του Βοτανικού, όσο και της λύσης που έχω ακούσει για τη λεωφόρο Αλεξάνδρας.

Δεσμεύομαι να παρουσιάσω στους Αθηναίους και τα δυο και να τους πω: Επιλέξτε.

Η συνέντευξη του δημάρχου Αθηναίων, Γιώργου Καμίνη στη διαδικτυακή τηλέοραση του ΑΠΕ ΜΠΕ έχει ως εξής:

Ερ: Κύριε δήμαρχε, διεκδικείτε και πάλι τη ψήφο των δημοτών. Είχατε δεσμευθεί σε ένα πρόγραμμα πριν από 3,5 χρόνια. Σε ποιο βαθμό έχει υλοποιηθεί;

Απ: Σε ένα σεβαστό ποσοστό. Και θα έλεγα περισσότερο ποιοτικά, παρά ποσοτικά. Διότι το ζητούμενο ήταν, σε ένα δήμο και μια πόλη όπου έχουν δοκιμασθεί οι δημότες με τον τρόπο που έχουν δοκιμασθεί μέσα στην κρίση, να αλλάξει ο τρόπος διακυβέρνησης της πόλης. Να μπουν τα θεμέλια της εξυγίανσης του δήμου. Να βάλουμε μπροστά το στρατηγικό σχέδιο για την πόλη. Κι επειδή αυτό δεν μπορούσε να γίνει μέσα σε τρία χρόνια και τρεις μήνες, ζητάω μια δεύτερη θητεία που θα φθάσει μέχρι το 2019, για να μπορούμε πλέον να μιλάμε για την Αθήνα του 2020.

Ερ: Καταφέρατε δηλαδή το πλέον δύσκολο που ήταν να φτιάξετε στρατηγικό σχεδιασμό;

Απ: Καταφέραμε να εξυγιάνουμε οικονομικά το δήμο, να τον εξυγιάνουμε εν πολλοίς διοικητικά, να στηρίξουμε τον κόσμο που δοκιμάζεται από την οικονομική κρίση -τουλάχιστον αυτούς που κινδυνεύουν να βρεθούν στο δρόμο και αυτούς που έχουν βρεθεί στο δρόμο, να φέρουμε ευρωπαϊκούς πόρους για να μπορέσουμε να κάνουμε έργα. Κάναμε τα πρώτα πολύ σημαντικά βήματα στην ηλεκτρονική διακυβέρνηση δώσαμε ένα δείγμα έμπρακτης αντίστασης απέναντι στο μίσος, στο ρατσισμό, στη ξενοφοβία.

Ερ: Στον απολογισμό των 3,5 ετών διαπιστώνεται ότι υπάρχει κάτι, για το οποίο προσπαθήσατε και δεν τα καταφέρατε;

Απ: Δεν κατάφερα να καταβάλλω το βασικό αντίπαλο ενός δημάρχου. Αυτό είναι η γραφειοκρατία, η πολυνομία, όλο το πλέγμα ρυθμίσεων, συνηθειών, ηθών που κάθονται σαν βρόγχος στο λαιμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και βεβαίως των Αθηναίων. Αυτό δεν το δαμάσαμε.

Ερ: Το οποίο μπορεί να δαμάσει μόνη της η Τοπική Αυτοδιοίκηση;

Απ: Όχι δεν μπορεί. Θέλει τη συνεργασία του κράτους. Θέλει επιτέλους μια κυβέρνηση που να καταλάβει ότι πρέπει να εμπιστευθεί την Τοπική Αυτοδιοίκηση, τουλάχιστον τις πιο δημιουργικές δυνάμεις της. Με κάποια κριτήρια να μας λύσει τα χέρια, για να μπορέσουμε να τραβήξουμε τις πόλεις μας στο μέλλον.

Ερ: Με ποιες προτεραιότητες κατεβαίνετε στην εκλογική μάχη;

Απ: Στο βαθμό που θα διαπιστώσουμε ότι η χώρα έχει αρχίσει να βγαίνει από την κρίση, άρα τα κοινωνικά μας καθήκοντα -χωρίς να υποστείλουμε- κάπως θα τα μετριάσουμε, θα δημιουργήσουμε ανάπτυξη και θέσεις εργασίας στην πόλη. Ήδη έχουμε αρχίσει ένα μεγάλο πρόγραμμα 25 εκατ. ευρώ από ευρωπαϊκούς πόρους και θα πρέπει να ανοίξει μια δυναμική. Το μεγάλο πρόβλημα της χώρας, αυτή τη στιγμή, είναι η ανεργία και ο δήμος πρέπει να πρωταγωνιστήσει σε αυτό.

Ερ: Πως μπορεί να επιτευχθεί η ευταξία που προσδοκάται, όταν υπάρχουν τα τεράστια προβλήματα της φτώχειας και της ανεργίας;

Απ: Δεν είναι μόνο αυτά. Η Αθήνα είναι και μια πόλη που, πολύ συχνά, οι κάτοικοί της δεν την αγαπούν και δεν τη σέβονται. Δεν σέβονται το δημόσιο χώρο τους. Μπορεί ο Αθηναίος και ο Έλληνας να είναι πάρα πολύ προσεκτικός στον ιδιωτικό του χώρο, το δημόσιο χώρο όμως δεν τον σέβεται. Τι να πω… από την έλλειψη αγωγής πολύ συχνά σε θέματα καθαριότητας; Ότι υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που πετούν τα σκουπίδια τους από το μπαλκόνι; Ή τα περιττώματα των σκύλων όπου θα πρέπει να κάνουμε μια συστηματική καμπάνια; Είναι τέτοια ζητήματα στα όποια θα δώσουμε έμφαση και πιστεύω ότι θα μπορέσουμε πολύ σύντομα να κάνουμε μεγάλα βήματα. Διότι ο κόσμος πλέον είναι έτοιμος να ακούσει προτροπές που θα κινητοποιήσουν τη συλλογικότητα.

Ερ: Μπορούμε να καταφέρουμε την ασφάλεια στο Ιστορικό Κέντρο; Και πως είναι δυνατόν, χωρίς να μεταφερθεί η εγκληματικότητα στην περιφέρεια;

Απ: Το θέμα της ασφάλειας στο Ιστορικό και Εμπορικό Κέντρο προχωρά εδώ και καιρό πολύ καλύτερα. Έχουμε και μια καλή συνεργασία με το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Προχωρά και στις γειτονιές καλύτερα. Αυτό δεν σημαίνει ότι, εάν περιορισθεί η εγκληματικότητα στο Κέντρο, αυτομάτως θα σπρωχθεί στην περιφέρεια. Πρέπει να υπάρχει ένας συνολικός σχεδιασμός.

Από εκεί και πέρα, όσο θα υπάρχουν άνθρωποι που εάν δεν τους φροντίζει ο δήμος θα πεινάνε, πρέπει να συνεχίσει να τους φροντίζει. Το φαγητό πρέπει να υπάρχει για τον καθέναν. Όχι μόνο από τη σκοπιά του ανθρωπισμού και της αλληλεγγύης, αλλά και από τη σκοπιά της ασφάλειας. Για να κρατήσουμε τους ανθρώπους μακριά από τη ληστεία, την κλοπή, τη διάρρηξη.

Το δεύτερο είναι ότι πρέπει να κρατήσουμε την πόλη καλά φωτισμένη. Τον τελευταίο καιρό δεν το είχαμε κατορθώσει. Λόγω της γραφειοκρατίας -τώρα λύνουμε το ζήτημα- εκκρεμεί εδώ και δυόμισι χρόνια ένας τεράστιος διαγωνισμός επτά εκατομμυρίων ευρώ για να γεμίσουμε όλη την πόλη με λαμπτήρες led. Τα λεφτά υπάρχουν, ο διαγωνισμός τρέχει, αλλά δυστυχώς λόγω της γραφειοκρατίας έχουμε μείνει πίσω.

Υπάρχει και το άλλο μεγάλο κεφάλαιο της ελεγχόμενης στάθμευσης, του παράνομου παρκαρίσματος, των τραπεζοκαθισμάτων. Στην ελεγχόμενη στάθμευση είχε γίνει μια πολύ καλή δουλειά. Είχαμε φθάσει να κυνηγάμε και την αντικοινωνική στάθμευση, στις ράμπες, στα πεζοδρόμια, στις πλατείες. Ήρθαμε, όμως, πάρα πολύ πίσω με την αφαίρεση της Δημοτικής Αστυνομίας. Αυτό που έγινε ήταν έγκλημα. Έκοψε τα πόδια του δήμου Αθηναίων. Συνάντησα τον υπουργό κ. Δένδια, συμφωνήσαμε σε ένα σχέδιο και νομίζω ότι το υπουργείο θα ανταποκριθεί στην υποχρέωση.

Ερ: Δυο άλλες πτυχές του θέματος είναι οι χρήστες ουσιών και οι υπήκοοι τρίτων χωρών… Και σε ό,τι αφορά το δεύτερο, ένα άλλο θέμα: πολύ-πολιτισμική αγορά ώστε να μην υπάρχουν πλανόδιοι. Υπάρχει κάποιος σχεδιασμός;

Απ: Όλα αυτά είναι θέματα που έχουν ανακύψει εδώ και πάρα πολλά χρόνια και σκάσανε όλα μαζί από το 2010 και μετά, λόγω της κρίσης. Κανονικά ο δήμος στο θέμα των τοξικο-εξαρτημένων δεν έχει καμία αρμοδιότητα. Αλλά πρέπει να μπει μπροστά.

Επειδή πάρα πολλοί είναι και άστεγοι. Έχουμε πια ένα πρόγραμμα όπου συνεργαζόμαστε άμεσα με τον ΟΚΑΝΑ. Streetwork, ώστε πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους -καθώς πολύ συχνά συνυπάρχει η ιδιότητα αστέγου και ουσιοεξαρτημένου - να μπορούν να πάνε σε ένα χώρο, όπου θα κάνουν το μπάνιο τους, θα έχουν τα ρούχα τους και ένα πιάτο φαϊ, όπου θα υπάρχουν κοινωνικοί λειτουργοί και ψυχολόγοι να τους φροντίσουν και όποιους μπορούμε θα τους τραβήξουμε κάποια στιγμή από το δρόμο. Υπάρχει ένα τέτοιο πρόγραμμα του δήμου.

Το δεύτερο είναι το παραεμπόριο. Υπήκοοι τρίτων χωρών. Έχει συντελεσθεί εδώ και δεκαετίες ένα μεγάλο έγκλημα σε βάρος της χώρας, κυρίως όμως σε βάρος της Αθήνας. Κάθε χρόνο διέσχιζαν τα σύνορα 300.000 άνθρωποι, η συντριπτική πλειονότητα των οποίων κατευθυνόταν στην Αθήνα. Τους κατεύθυναν συνειδητά, διότι πίστευαν ότι είναι μια χοάνη που μπορεί να καταπιεί τα πάντα. Μέσα στην οικονομική κρίση έσκασε και αυτό.

Από εκεί και πέρα όσον αφορά στο παρα-εμπόριο, ενώ κι εμείς στην προηγούμενη προεκλογική εκστρατεία είχαμε πει ότι μπορούμε να το καταπολεμήσουμε με οργανωμένες αγορές, τελικά η οργανωμένη αγορά από αλλοδαπούς ή ημεδαπούς κάποιων προϊόντων δεν είναι απάντηση στο παραεμπόριο. Το παραεμπόριο είναι ένα εμπόριο εκατομμυρίων.

Είναι είδη που κατασκευάζονται αλλού, έχουν βρει πύλες εισόδου και μπαίνουν. Ακόμη και να πιάσεις 100 ανθρώπους, να τους βρεις ένα χώρο, να τους στεγάσεις και να πουλάνε άλλα πράγματα, υπάρχει ζήτηση. Και θα υπάρχουν πάντα πρόθυμοι, μετανάστες κυρίως, νόμιμοι ή παράνομοι, οι οποίοι θα είναι έτοιμοι να κάνουν αυτή τη δουλειά.

Η απάντηση στο παραεμπόριο είναι να το κτυπήσουμε στην πηγή του, στις πύλες εισόδου στη χώρα. Όσο είχαμε τη Δημοτική Αστυνομία, σε συνεργασία με την ΕΛΑΣ είχαμε ανακαλύψει δεκάδες αποθηκών. Μιλάμε για εκατομμύρια είδη που έχουν κατασχεθεί.

Ερ: Έχετε υποστήριξη από μεγάλο φάσμα, από το Νίκο Χρυσόγελο, μέχρι τους «Πειρατές», τον Θάνο Τζήμερο, το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ. Που συναντώνται όλοι αυτοί;

Απ: Συναντώνται στο πρόσωπο του κοινού τους υποψήφιου. Στην προκειμένη περίπτωση στο δικό μου πρόσωπο. Κι αυτό αποτελεί ακριβώς την απόδειξη ότι δεν είμαι κομματικός υποψήφιος. Γιατί αν «ανήκεις» σε πολλούς, στην ουσία δεν ανήκεις σε κανέναν. Και το ξέρουν όλοι αυτοί. Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό και είναι μια απάντηση σε όσους, όντας υποψήφιοι που βγήκαν από ένα κομματικό θερμοκήπιο, προσπαθούν να κολλήσουν αυτή τη ρετσινιά και στους άλλους. Υπάρχουν υποψήφιοι για τους οποίους δεν μπορούν να το πουν αυτό. Και πιστεύω ότι ένας από αυτούς είμαι κι εγώ.

Ερ: Ποιον θεωρείτε πιο επικίνδυνο αντίπαλό σας;

Απ: Δεν μπορώ αυτή τη στιγμή να το κρίνω. Υπάρχουν κάποιοι υποψήφιοι που έχουν ξεχωρίσει, αλλά είναι πολύ κοντά μεταξύ τους. Ακόμη είναι αμφίρροπη η έκβαση της μάχης.

Ερ: Αν και όλοι στην Αυτοδιοίκηση μιλούν για ανάγκη «νοικοκυρέματος» των δήμων, εσάς σας έχουν κατηγορήσει για «διαχειριστή της πολυκατοικίας». Τι απαντάτε σε αυτό;

Απ: Πρώτα απ’ όλα, το να μιλάς ειδικά σήμερα αρνητικά για τους διαχειριστές της πολυκατοικίας είναι πάρα πολύ αρνητικό και προσβλητικό. Οι άνθρωποι αυτοί είναι αναγκασμένοι να λειτουργούν υπό τις παρούσες οικονομικές συνθήκες και να διασφαλίζουν θέρμανση, καθαριότητα κ.α. σε όλο το οικοδόμημα. Τραβάνε πάρα πολλά.

Εχω βαθύτατο σεβασμό γι αυτούς. Εγώ το θεωρώ τίτλο τιμής. Το γεγονός ότι μου αναγνωρίζεται ότι διαχειρίστηκα σωστά τα λεφτά των φορολογουμένων, είναι τίτλος τιμής. Αν το είχαν κάνει κι άλλοι στο παρελθόν -έχουμε δείγματα κατασπατάλησης δημόσιου χρήματος- η Ελλάδα δεν θα είχε φθάσει εδώ. Ας είχε μερικούς διαχειριστές πολυκατοικίας σε υπεύθυνες θέσεις και δεν θα ήμασταν εδώ αυτή τη στιγμή.

Ερ: Σε ό,τι αφορά τη μεταβίβαση φόρων στους δήμους. Είναι κάτι που είχατε συζητήσει και στην Πρωτοβουλία των 5 ως απαραίτητη προϋπόθεση για να προχωρήσει ο απογαλακτισμός από την κεντρική εξουσία και να επιτευχθεί η οικονομική αυτοτέλεια των δήμων. Ποια είναι η θέση σας;

Απ: Οι δήμοι ήδη επιβαρύνουν τους φορολογούμενους, διότι ένα μέρος των εσόδων τους είναι η κρατική επιδότηση που το κράτος αντλεί από την κοινωνία. Εμείς αυτό που λέμε είναι, χωρίς να επιβληθεί κανένας καινούργιος φόρος, ένα τμήμα της φορολογίας να δοθεί στους δήμους, προκειμένου οι ίδιοι να καθορίζουν το ύψος της και οι ίδιοι να το εισπράττουν.

Να μπορώ να πω στους Αθηναίους «Θα σας φορολογήσω τόσο» και στο τέλος της χρονιάς να πω «Να που πήγαν τα λεφτά που εγώ υπ’ ευθύνη μου άντλησα από εσάς». Όχι οι δήμαρχοι να είμαστε επαίτες και να πηγαίνουμε στην κεντρική εξουσία και να λέμε «δώσε και σε μένα μπάρμπα»…

Και πολλοί μάλιστα να το κατορθώνουν με πλάγια μέσα, με έκτακτες ενισχύσεις κ.λπ.. Αυτό είναι ένα σύστημα αντιδημοκρατικό, είναι σύστημα που εκτρέφει την πελατειακή νοοτροπία και νοσηρές σχέσεις μεταξύ της κεντρικής εξουσίας και της αυτοδιοίκησης. Διαφάνεια απέναντι στους πολίτες. Ευθύνη απέναντι στους πολίτες. Αυτό σημαίνει ενηλικίωση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Ερ: Η ΚΕΔΕ είχε συζητήσει το θέμα και είχε καταλήξει ότι οι δήμοι δεν διαθέτουν σε επίπεδο ανθρώπινου δυναμικού και τεχνογνωσίας ό,τι χρειάζεται για να διαχειρισθούν τη μεταβίβαση φόρου. Και ένα δεύτερο ερώτημα: Μήπως ο δήμος θα μπορούσε να προβεί σε μια πιο δίκαιη κατανομή ζωνών, με βάση τις οποίες θα φορολογούνται τα ακίνητα;

Απ: Το σύστημα μπορεί να βρεθεί. Δεν υπάρχει θέμα. Η ουσία είναι να αποφασίζει ο δήμος πόσο φόρο θα επιβάλλει. Και φυσικά στην περίπτωση που ένας δήμος είναι αναξιόπιστος και χρεοκοπήσει, κάτι που είδαμε και στην Αμερική με το δήμο του Ντιτρόϊτ, πρέπει να υπάρχει ένα μαξιλάρι ασφαλείας, ένα αποθεματικό.

Αλλά πέρα από αυτό, νομίζω ότι ο δήμος της Αθήνας θα μπορούσε να έχει το μηχανισμό για να υπολογίσει τι πρέπει να κάνει και πρακτικά να το εφαρμόσει. Στους άλλους δήμους που δεν θα μπορούν, ας εφαρμοσθεί σταδιακά ή ας τους βοηθήσει η Πολιτεία σε πρώτο στάδιο.

Ερ: Μητροπολιτικός δήμος όλο το Λεκανοπέδιο. Αν επανεκλεγείτε θα επιδιώξετε κάτι τέτοιο;

Απ: Καταρχήν για να μη γίνονται παρεξηγήσεις. Εάν επανεκλεγώ, κανένας δεν μπορεί να πει ότι ζητώ να γίνει ένας δήμος όλο το Λεκανοπέδιο και ότι θα είμαι εγώ ο δήμαρχος.
 
Όταν αλλάξει το σύστημα, θα πρέπει να γίνουν καινούργιες εκλογές. Νομίζω, όμως, ότι έχουμε καθυστερήσει πάρα πολύ. Το Λεκανοπέδιο αποτελεί στην ουσία μια ενότητα, όχι μόνο γεωγραφική αλλά και λειτουργική. Οι συγκοινωνίες ουσιαστικά είναι κοινές.

Τα δίκτυα ύδρευσης, αποχέτευσης, οι υποδομές είναι κοινές. Πρέπει να υπάρχει μια αρχή που θα αποφασίζει και φυσικά μεγάλα, δημοτικά διαμερίσματα όπως συμβαίνει σε όλους τους μητροπολιτικούς δήμους, είτε είναι η Νέα Υόρκη, είτε το Παρίσι, είτε το Λονδίνο, είτε η Κωνσταντινούπολη.

Σε όλες τις μεγάλες πόλεις, η ανάγκη τους έχει ωθήσει να το κάνουν. Αυτός ο κατακερματισμός του Λεκανοπεδίου σε 66 δήμους, δεν έχουμε καταλάβει ότι οδηγεί σε καταστροφή;

Ερ: Ας περάσουμε σε δυο άλλα θέματα: Πεζοδρόμηση της Πανεπιστημίου και Παναθηναϊκός. Για την πεζοδρόμηση, ίσως κάνω λάθος, θα χρειασθούν 400 εκατ. ευρώ;

Απ: Δεν συμφωνώ. Έχω ακούσει για ένα νούμερο 80 - 90 εκατ. ευρώ που το μεγαλύτερο τμήμα τους θα απορροφηθεί στην επέκταση του τραμ μέχρι την πλατεία Αιγύπτου. Τα υπόλοιπα είναι έργα επιφανείας. Αυτό ξέρω εγώ και είναι αυτό που έχει ανακοινωθεί και επίσημα. Να καταστήσω σαφές ότι δεν είναι ένα έργο του δήμου. Φυσικά ο δήμος θα έχει βαρύνοντα λόγο σε όλες τις εργασίες που θα γίνονται. Από εκεί και πέρα, είναι μια πρόταση που έχει σαφή καλά στοιχεία για την πόλη. Γίνεται επέκταση του τραμ, αλλάζουν χρήσεις γης, δημιουργείται ένας χώρος περιπάτου και αναψυχής στο Κέντρο και δεν βρίσκω κανένα λόγο να είμαστε εναντίον του έργου.

Ερ: Και τελευταίο, το γήπεδο του Παναθηναϊκού. Τι μέλλει γενέσθαι;

Απ: Πρώτα απ’ όλα, νομίζω ότι όλοι έχουμε καθήκον να κρατήσουμε αυτό το θέμα έξω από την προεκλογική εκστρατεία. Διότι προσφέρεται για πάρα πολύ μεγάλη δόση δημαγωγίας και λαϊκισμού. Βλέπω ότι πολλοί δεν το κάνουν αυτό.

Θέλουν να κολακεύουν τα αυτιά των οπαδών για να πάρουν ψηφαλάκια… Το θεωρώ υποτίμηση της νοημοσύνης του κόσμου και πιστεύω ότι ο κόσμος κατά βάθος το καταλαβαίνει. Από εκεί και πέρα, για πολλοστή φορά να επαναλάβω ότι το Π.Δ. που με εντολή του νομοθέτη εκπόνησε ο δήμος δεν προβλέπει ότι θα κατεδαφισθεί το γήπεδο της λεωφόρου, πριν υπάρξει νέο γήπεδο για τον Παναθηναϊκό.
 
Δεύτερον, ζητήσαμε αναβολή για να φύγει η υπόθεση από την προεκλογική εκστρατεία και να εκδικασθεί αμέσως μετά, με μια νέα δημοτική αρχή που θα εκφράσει τη θέση της με νωπή τη λαϊκή εντολή.

Και τρίτον, εάν είμαι εγώ μετά δήμαρχος θα παρουσιάσω με έναν πολύ συγκροτημένο τρόπο τα υπέρ και τα κατά τόσο της λύσης του Βοτανικού, όσο και της λύσης που έχω ακούσει για τη λεωφόρο Αλεξάνδρας. Δεσμεύομαι να παρουσιάσω στους Αθηναίους και τα δυο και να τους πω: «Επιλέξτε».